Μυθικό ποδόσφαιρο, μυθική διαφήμιση

Με την εξέλιξη της τεχνολογίας αλλά και την εξέλιξη του ίδιου του προϊόντος (όσο κι αν πονάει ο χαρακτηρισμός της μπαλίτσας σαν προϊόν), ήταν αναμενόμενο ότι κάποια στιγμή οι ποδοσφαιρικές διαφημίσεις θα ξεφύγουν απ’ τα στενά όρια του ρεαλισμού και του συγκεκριμένου καλουπιού όπου κάποιος διάσημος ποδοσφαιριστής κάνει κάτι εντυπωσιακό στη διάρκεια ενός κρίσιμου αγώνα, σ’ ένα κατάμεστο ποδοσφαιρικό γήπεδο.

Αυτή η στιγμή έφτασε με τον ερχομό της τελευταίας διαφημιστικής καμπάνιας της Heineken για το Τσάμπιονς Λιγκ η οποία, με τίτλο ‘Legendary Football’ και πρωταγωνιστές τον Μπουφόν, τον Ζέεντορφ και μερικούς ακόμα γνωστούς παίκτες, μεταφέρει όλη τη δράση σ’ ένα σκηνικό γεμάτο θεατρικές αναφορές και δραματικά στοιχεία που μυρίζει έντονα Τέχνη, με ότι αυτό συνεπάγεται συνειρμικά.

Αυτό όμως που κάνει όλη την διαφορά και προκαλεί έκπληξη είναι ότι ενώ το ύφος της διαφήμισης εξ αρχής δείχνει να βγήκε από manual για το “πως να ερεθίσετε το σημείο εκείνο του εγκεφάλου του τηλεθεατή που ανταποκρίνεται στις ηρωικο-επικές καταστάσεις και μετέπειτα προκαλεί διάθεση κατάκτησης του κόσμου μέσω αγοράς του προϊόντος”, από ένα σημείο και μετά εμφανίζονται μικρές χιουμοριστικές πινελιές, όπως το πρώτο – αγγελικό μάλιστα – “μπιπ” στην ιστορία των ποδοσφαιρικών διαφημίσεων ή η κούραση από το υπερβολικό slow motion στο πέσιμο μιας μπάλας, οι οποίες ανεβάζουν την συγκεκριμένη καμπάνια της Heineken στην κορυφή της διαφημιστικής πυραμίδας και της απονέμουν τον βαρύγδουπο και άκρως τιμητικό τίτλο: Η πρώτη επική ποδοσφαιρική διαφήμιση που αυτοσαρκάζεται.