Η παιδική καρδιά του Αντόνιο Κασάνο
Ότι αγαπάμε τον Αντόνιο Κασάνο είναι γεγονός. Τον αγαπάμε όταν γράφει την αυτοβιογραφία του και κοροϊδεύει τον Καπέλο. Τον αγαπάμε όταν κράζει τις επιλογές στην εθνική ομάδα. Τον αγαπάμε όταν ξεβράκωτος αγκαλιάζει τον Μουρίνιο. Μας αρέσει γιατί και οι φανς του είναι εξίσου πειραγμένοι στον εγκέφαλο. Και ως γνωστός είναι και γιατρός. Είναι το παιδί που έμεινε παιδί, που μπορεί να έχεις να τον δεις χρόνια γιατί οι δρόμοι σας χώρισαν, εσύ έγινες σοβαρός επιστήμονας, οικογενειάρχης και αυτός ακόμα μπεκροπίνει, αλλά θα χαρείς όταν τον πετύχεις κάπου έξω. Μέσα σου ζηλεύεις λιγάκι γιατί παρέμεινε ανέμελος. Και μπορεί να μην έχετε μιλήσει για καιρό, αλλά θα τα πείτε σαν χθες που είχατε κάνει κοπάνα.
Ο Αντόνιο πέρασε μια σοβαρή περιπέτεια με την υγεία του μετά από μία ελαφριά καρδιακή προσβολή. 17 όμως μέρες μόλις μετά την επέμβαση που έκανε στην καρδιά του γύρισε στο Μιλανέλο για να δει όλη την παλιοπαρέα της Μίλαν. Μοιάζοντας με τον Βαλ Κίλμερ, βγήκε με την φόρμα του από το αυτοκίνητο και όλοι πήγαν να τον αγκαλιάσουν. Από τον σεκιουριτά, μέχρι τον Τασότι. “Νιώθω σαν την πρώτη μέρα στο σχολείο που αγκαλιάζεις τους φίλους σου που είχες να δεις από πριν τις διακοπές” δήλωσε ο τρελΑντώνης. Ο Ζλάταν τον πήρε αγκαλιά λες και ήταν ο μικρός του γιος, ο Πάτο σαν καλός θεοσεβούμενος Βραζιλιάνος έκανε γραφικές δηλώσεις για τη ζωή και την ευτυχία, ο Ρομπίνιο πήγε να χορέψει μαζί του. Εκεί όμως που καταλάβαμε ότι ο Αντόνιο είναι πραγματικά καλά είναι όταν είδε τον “σκληρό” Γκατούζο. Σαν το μικρό παιδί που είναι έσκασε στα γέλια βλέποντας να περνάει τη δική του περιπέτεια με τα μάτια του και να φοράει γυαλί ηλίου. Μόλις κατέβασε τα γυαλιά ο Γκατούζο, ο Κασάνο δεν μπόρεσε να μην κάνει την πλάκα του. “Διάβασα στις εφημερίδες ότι είσαι καλά. Είσαι σίγουρα καλά;” του είπε. Σαν να μην είχε επιστρέψει από μία σοβαρή επέμβαση. Μετά συνέχισε να κάνει πλάκα με όλους, ακόμα και με τον πιο σοβαρό Μαξ Αλέγκρι.
Και μπορεί με τους μισούς από αυτούς να μαλώσει στο μέλλον (ίσως όχι με τον Ζλάταν μια που κουβαλάνε την ίδια τρέλα), αλλά είναι ο Κασάνο. Πόση κακία να του κρατήσεις…
