Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία

1914, Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ανήμερα Χριστουγέννων σε διάφορα σημεία των συγκρούσεων (κυρίως στη Γαλλία και το Βέλγιο) οι στρατιώτες των δυο αντίπαλων παρατάξεων κηρύσσουν ανεπίσημη Χριστουγεννιάτικη ανακωχή, συναντώνται ειρηνικά στα ενδιάμεσα εδάφη, ανταλλάσσουν ευχές, τσιγάρα και φαγητά και τελικά καταλήγουν να παίζουν σαν μικρά παιδιά ποδόσφαιρο, ένα από τα πολλά πράγματα που συνειδητοποιούν πως τους ενώνουν.

Αυτός είναι σε γενικές γραμμές ο μύθος που κυκλοφόρησε από στόμα σε στόμα και από γράμμα σε γράμμα τα επόμενα χρόνια του πολέμου. Σχεδόν έναν αιώνα μετά ο μύθος θεωρείται πραγματική ιστορία, όσο αδιανόητη και ρομαντική κι αν ακούγεται αυτή. Επιστολές στρατιωτών που ήταν παρόντες επιβεβαιώνουν αρκετά απ’ τα όσα είχαν κυκλοφορήσει εξ αρχής (πριν λίγα χρόνια πέθανε στην Αγγλία ο τελευταίος επιζών από εκείνο το θρυλικό παιχνίδι – αν και υπάρχουν κάμποσες αναφορές και από τις δυο πλευρές πως έγιναν τουλάχιστον 3-4 παιχνίδια σε διαφορετικά μέρη, κάτι που μπλέκει ακόμα περισσότερο την ιστορία) και παρ’ όλο που κάποιες λεπτομέρειες, όπως ποιος έκανε την πρώτη κίνηση, που βρέθηκε η μπάλα κι αν κρατήθηκε σκορ – αν και οι Άγγλοι, όπως άνετα μπορείς να φανταστείς, επιμένουν ότι κέρδισαν τους Γερμανούς με 3-2 – δεν αποσαφηνίστηκαν ποτέ, στην ιστορία γράφτηκε επίσημα ότι τα Χριστούγεννα του 1914 οι στρατιώτες σταμάτησαν να κυνηγάνε ο ένας τον άλλον και κυνήγησαν μια μπάλα.

Η Guardian, μάλιστα, συμπεριλαμβάνει τον άτυπο αυτό αγώνα και σ’ ένα μικρό αφιέρωμα σε αξέχαστα παιχνίδια που έγιναν τις μέρες των Χριστουγέννων, παραθέτοντας και κάποια επιπλέον στοιχεία:

In 1983, a former Cheshire Regiment officer told of a game which started when “the ball came from the German side. I should think there were about a couple of hundred taking part. I had a go at the ball. I was pretty good then, at 19. Everybody seemed to be enjoying themselves. There was no sort of ill will between us. There was no referee, and no score, no tally at all. It was simply a melee – nothing like the soccer you see on television.”

Η ιστορία της ανακωχής είναι τόσο εντυπωσιακή που, όπως είναι λογικό, για χάρη της έχουν στηθεί κάμποσα αγάλματα, όπως το παραπάνω, που βρίσκεται πλέον στο Βέλγιο και το οποίο ο Άγγλος δημιουργός του το ονόμασε “All together now”. Επίσης έχει αποτελέσει τη βάση για βιβλία, για ταινίες, για πολλά ντοκιμαντέρ και ταινίες μικρού μήκους και για αρκετές διαφημίσεις, όπως αυτό το πεντάλεπτο βίντεο γνωστής μάρκας μπύρας και αυτό το μικρό φιλμάκι: