Ωδή στον Αλεσάντρο ντελ Πιέρο

Bernardino di Betto, called Pintoricchio or Pinturicchio (1454–1513) was an Italian painter of the Renaissance. He acquired his nickname, Pintoricchio (“little painter”), because of his small stature, and he used it to sign some of his works.

19 Σεπτεμβρίου 1993. Ο Τραπατόνι δίνει οδηγίες στον τεράστιο Ρομπέρτο Μπάτζιο στο εκτός έδρας παιχνίδι στη Ρετζιάνα. Λίγο πιο πέρα ο Φαμπρίτσιο Ραβανέλι αποχωρεί και δίνει τη θέση του στον ούτε καν 19χρονο Αλεσάντρο ντελ Πιέρο που έχει κάνει το ντεμπούτο του λίγες μέρες πιο πριν με τη Φότζια. Ο Άλεξ θα σκοράρει για πρώτη φορά με τη Γιουβέντους στο 0-4 της Βέκια Σινιόρα. Στο τέλος αυτής της σεζόν η Γιούβε θα είναι μετά από αρκετά χρόνια και πάλι πρώτη. Ο ντελ Πιέρο γίνεται όλο και πιο ενεργό μέλος της πρώτης ομάδας με αποκορύφωμα το 1998 όταν και φτάνει τα 21 γκολ στην Ιταλία και με άλλα 10 στο Champions League κάνει μια απίστευτη χρονιά.

https://www.youtube.com/watch?v=ij46SigE1Tw&feature=youtu.be

Ήδη έχει γράψει τη δική του ιστορία στην ομάδα, έχει γίνει το ίνδαλμα των μπιανκονέρι και ο αγαπημένος παίκτης του Τζιοβάνι Ανιέλι. “Πιντουρίκιο” τον ονομάζει ο Ανιέλι από τον Ιταλό μικρόσωμο ζωγράφο. Ο Άλεξ τον δικαιώνει με αλλεπάλληλες στιγμές ποδοσφαιρικής μαγείας, βάζοντας πινελιές εδώ κι εκεί, σκοράροντας αξέχαστα γκολ. Ένας καλλιτέχνης της μπάλας που ξέρει να ξεσηκώνει τον κόσμο. Ένας ακόμα σπουδαίος παίκτης στη Μεγάλη Κυρία.

Η συνέχεια δεν είναι η αντίστοιχη, καθώς οι τραυματισμοί δεν τον αφήνουν να διατηρηθεί σε υψηλό επίπεδο επηρεάζοντας αυτόν και την ίδια την ομάδα. Το 2000 κι ενώ ο ντελ  Πιέρο ψάχνει την καλή του φόρμα, ο Ανιέλι σε ένα φιλικό της Γιουβέντους κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας δηλώνει: «Θυμόμουν τον Πιντουρίκιο, τώρα είναι ο Γκοντό». Η αναφορά στο θεατρικό του Σάμιουελ Μπέκετ “Περιμένοντας τον Γκοντό” και στο γεγονός ότι αρχίζει να κλονίζεται η πίστη για το κατά πόσο ο ντελ Πιέρο θα επιστρέψει στις καλές εμφανίσεις, όπως και ο Γκοντό (spoiler alert) δεν εμφανίζεται στο έργο. Όπως όλες οι ποδοσφαιρικές ιδιοφυΐες, ο Αλεσάντρο ταλαιπωρείται με το να παίζει σε διάφορες θέσεις ανάλογα με τις ιδέες του εκάστοτε προπονητή. Συνεργάζεται καλά με τον Τρεζεγκέ, αλλά έχει προβλήματα να κάνει το ίδιο με τον Ζλάταν. Τα πάει καλά με τον Λίπι, αλλά ο Καπέλο τον κάνει παγκίτη πολυτελείας. Συνεχείς αυξομειώσεις στην απόδοσή του που συνδυάζονται συχνά και με αυτή της ομάδας. Όταν όμως ο Άλεξ παίζει καλά, η Γιουβέντους παίρνει πρωταθλήματα κι ο ίδιος τελικά γίνεται ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου. Ένας ζωντανός θρύλος.

Έρχονται στιγμές στην καριέρα ενός μεγάλου ποδοσφαιριστή που πρέπει να πάρει δύσκολες εξωαγωνιστικές αποφάσεις. Αποφάσεις που μπορεί να του στοιχίσουν σε χρήματα, αλλά παράλληλα θα τον κάνουν να γράψει τη δική του ιστορία και να αγαπηθεί ακόμα περισσότερο. Αποφάσεις που ξεχωρίζουν τους μεγάλους από τις σημαίες, τους καλούς από τους αγαπημένους. Σε αντίθεση με τον Καναβάρο που φεύγει, ο ντελ Πιέρο μαζί με τον Νέντβεντ και τον Μπουφόν μένουν για να ανεβάσουν ξανά την ομάδα στην Σέριε Α. Υπομένουν όλη την ταλαιπωρία και τον χλευασμό από αντιπάλους και οδηγούν τη Γιούβε εκεί που ανήκει και πάλι. Στην επιστροφή της ομάδας ο Άλεξ σκοράρει 21 φορές και βγαίνει πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα το 2008.

25 Μαρτίου 2012. Ο Ντελ Πιέρο αγωνίζεται μάλλον για τελευταία σεζόν στην Γιουβέντους καθώς το συμβόλαιό του δεν θα ανανεωθεί. Παροπλισμένος από τον Κόντε αγωνίζεται κυρίως σαν αλλαγή σε κάποια ματς και παίζει περισσότερο στο κύπελλο όπου μεσοβδόμαδα έχει σκοράρει στην επική πρόκριση της ομάδας επί της Μίλαν. Η Γιουβέντους παίζει το ντέρμπυ με την Ίντερ σε ένα κρίσιμο ματς για το πρωτάθλημα. Προέρχεται από ένα κακό σερί ισοπαλιών που τη βάζουν σε δύσκολη θέση για το πρωτάθλημα. Το πρώτο μετά τα “πέτρινα χρόνια” του σκανδάλου. Ακόμα και φιλικό να ήταν όμως, ένα ματς με την Ίντερ είναι ένας αγώνας που η Γιούβε μετά τα γεγονότα των τελευταίων ετών θέλει να κερδίσει όσο τίποτα άλλο. Πριν λίγες εβδομάδες ο ντελ Πιέρο μένει στον πάγκο και δεν αγωνίζεται στο Μεάτσα για το τελευταίο του ντέρμπι με την Μίλαν στο πρωτάθλημα. Κανείς δεν περιμένει τον Κόντε να τον περάσει στον αγώνα.

Mε το σκορ στο 0-0 ο Ντελ Πιέρο παίρνει τη θέση του Μάτρι στο 53′ και η ομάδα αμέσως ανεβάζει την απόδοσή της. Ο Κάσερες κάνει το 1-0 και η Ίντερ καταρρέει. Στο 71′ ο Βιντάλ το σκέφτεται να κάνει ένα σουτ από μακρυά, τελικά προσποιείται και βγάζει μια μπαλιά-τρύπα στον ντελ Πιέρο. Σε αντίθεση με τους συμπαίκτες του όπως π.χ. ο Βούτσινιτς ή ο Κουαλιαρέλα που χάνουν τα γκολ, ο Αλεσάντρο υποδέχεται την μπάλα με το εσωτερικό του δεξιού του ποδιού και της δίνει την απαραίτητη πορεία για να αναπαυθεί στα δίχτυα του Ζούλιο Σέζαρ. Το ματς τελειώνει κάπου εκεί και ο ντελ Πιέρο φεύγει να πανηγυρίσει όπως πάντα. Με ένα τεράστιο χαμόγελο και τη γλώσσα έξω (την κατά πάσα πιθανότητα 3η διασημότερη γλώσσα μετά από αυτή των Ρόλινγκ Στόουνς και του Αϊνστάιν), όχι για να κοροϊδέψει τους αντιπάλους, αλλά για να μοιραστεί σαν μικρό παιδί στα 37 του μια ακόμα ζωγραφιά του. 19 χρόνια ιστορίας με την ασπρόμαυρη φανέλα, 19 χρόνια ποδοσφαιρικού μεγαλείου.