Αφήνοντας πίσω τη Γερμανία
Ο Ραούλ αποχαιρετά σιγά σιγά το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, αγκαλιά με την κόρη του σαν απλά ένας ακόμα στοργικός πατέρας…
Ο Ραούλ αποχαιρετά σιγά σιγά το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, αγκαλιά με την κόρη του σαν απλά ένας ακόμα στοργικός πατέρας…
Τις προάλλες πέτυχα μια φωτογραφία του Νταβόρ Σούκερ με κοιλίτσα και αρκετά κιλά παραπάνω και σκεφτόμουν το πόσο διαφορετικοί είναι οι αθλητές μεταξύ τους στην μετά αθλητισμού ζωή τους. Υπάρχουν αυτοί που λατρεύουν την μπάλα. Βλέπεις π.χ. τον Νεστορίδη, τον Δομάζο και είναι όπως ήταν τότε σχετικά στεγνοί και ξέρεις ότι αν τους πετάξεις μια […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑΕίναι κάποιες στιγμές που σου καθορίζουν τη ζωή. Που η ευτυχία χάνεται, που αλλάζουν τα πάντα τριγύρω σου. Ο Βικτόριο Φρανσίσκο Κάσα ήταν ένας ποδοσφαιριστής γέννημα θρέμμα της Σαν Λορένσο ντε Αλμάγκρο που εκείνη την περίοδο έβγαζε εξαιρετικούς νέους παίκτες από τις Ακαδημίες της και κατέκτησε με αυτούς το πρωτάθλημα του 1964. Ο Κάσα ήταν […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑSOMBREROΌταν ένας ποδοσφαιριστής "τσιμπάει" τη μπάλα πάνω από το κεφάλι ενός ανυποψίαστου αντιπάλου και την ξανά παίρνει περνώντας την από πίσω του. Σύμφωνα με τους Λατινοαμερικάνους ο όρος προέρχεται από το περίγραμμα που σχηματίζεται από την πορεία της μπάλας στον αέρα και την πορεία του παίκτη γύρω από τον αντίπαλό του. Το σχήμα ενός "σομπρέρο"!
11 σχόλια σχετικά με το “Αφήνοντας πίσω τη Γερμανία”
Ενα απο τα σεντερ φορ που μας εμαθε μπαλα.Κριμα γιατι το America ειναι γλυκο και ξεκουραστο.Ανετα εχει αλλα δυο χρονια σε ομαδα επιπεδου Schalke.
Gracias Raúl González Blanco
Ενιωσα πραγματικα πολυ καλα να το δω απο κοντα αυτο το ματς. Αλλοι 3 παικτες αποχαιρετουσαν την σαλκε (ή και το ποδοσφαιρο) σε αυτο το ματς αλλα φυσικα την πρασταση εκλεψε ο ραουλ που εκανε μεχρι και τους “κρυους” γερμανους να δακρυσουν στις κερκιδες. Ο ραουλ κερδισε πραγματικα αυτο τον κοσμο. Οι μονες φωτογραφιες που εχω βεβαια απο το ταξιδι στη γερμανια ειναι αυτες απο το ματς καθως.
Δεν ξερω αν θα το δει κανεις αυτο το σχολιο αλλα ειπα οτι αξιζει τον κοπο.
Γιατί να μην το δει κανείς;
Ειναι πιο παλιο post και δεν δεν ημουν σιγουρος.
Δεν ειπα πριν και δυο πραγματα που μου καναν την μεγαλυτερη εντυπωση σε αυτο το γηπεδο. Το ενα οι τεσσερις οθονες που ειναι πανω απο το κεντρο του γηπεδου (οπως στα γηπεδα στο nba) και το αλλο η θυρα των ultras. Ενω σε ολο το γηπεδο μπορεις να πας με το ιδιο εισητιριο, εκει ο χωρος ειναι κλειστος και μπαινουν μονο συγκεκριμενος αριθμος ατομων (εχουν μια σφραγιδα στο χερι που δειχνουν στην εισοδο). Αυτο για να αποφυγουν τιποτα δυσαρεστα σε περιπτωση που μπουν παρα πολλα ατομα εκει. Για να περιορισουν και το χαος που γινεται πανω στα γκολ εχουν βαλει και μπαρες ανα διαστηματα ωστε πανω στους πανηγυρισμους να μην βρισκεσαι 5 σειρες πιο κατω.
Πρέπει να είναι πολύ ωραίο το γήπεδο γενικά. Είναι εντός πόλης;
Οχι τα περισσοτερα γηπεδα προσπαθουν να τα κανουν εξω απο τις πολεις ωστε να εχουν αρκετο χωρο για καταστηματα βοηθητικα γηπεδα, παρκινγκ κλπ. Αλλα ειναι μολις εξω απο την πολη και εχει μεχρι και γραμμες τραμ που πανε μεχρι εκει.
Ναι, έχω πάει στο Αλιάνζ και στο Ολυμπιακό του Βερολίνου. Να πω την αλήθεια το πρώτο τριγύρω ήταν λίγο μίζερο.
Τι εννοεις μιζερο? Χωρις εγκαταστασεις ή με παλιες?
Στην μέση του πουθενά, χωρίς τίποτα άλλο δίπλα. Σαν παρατημένη περιοχή.
Δηλαδή αν δεν έχει ματς εκεί, μπορεί να κατεβαίνουν τίποτα λύκοι από τις Άλπεις.
🙂
Νομιζα οτι ειναι κοντα στη πολη και σε κινηση γιατι ειχα ακουσει οτι τα χρωματα απο το γηπεδο αλλαζουν αργα ωστε να μην χανουν την προσοχη τους οι οδηγοι.
Με το μετρό δεν είναι πάρα πολλή ώρα από το κέντρο, αλλά η περιοχή μοιάζει κάπως βιομηχανική και χωρίς κατοικίες τριγύρω.