Αυτά είναι τα δελτία κάποιων μικρών ποδοσφαιριστών της Μπαρσελόνα. Κατά διαβολική σύμπτωση τριών επιτυχημένων που 10κάτι χρόνια μετά αγωνίζονται ως βασικοί στην ομάδα. Ρετρο-κουίζ δεν το λες γιατί πιθανότατα την έχετε ξαναδεί κάπου τη φωτό και γιατί είναι πιο εύκολο και από πιωμένη Αγγλίδα τουρίστρια, μόνο ο ξανθομπάμπουρας αν μπορούσε να δυσκολέψει κάποιον, ούτε καν ο μεσαίος (αν και τότε είχε ανδρικά και όχι γυναικεία φρύδια και γιατί φέρνει και στον Ρικέλμε λίγο).
27 Ιουνίου 1992, γήπεδο Σαντιάγκο Μπερναμπέου, τελικός Κυπέλλου Ισπανίας μεταξύ Ρεάλ και Ατλέτικο, ώρα 20.40. Στα αποδυτήρια της Ατλέτικο επικρατεί ησυχία καθώς οι παίκτες παρακολουθούν με προσοχή τις τελευταίες οδηγίες που τους δίνει ο Λουίς Αραγονές, που εκτός από προπονητής τους είναι και ένας ζωντανός θρύλος της ομάδας, με την οποία μετράει ως εκείνη τη […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑΉταν Μάης του 2002 όταν τα “κριάρια” με αστέρια τους Κικλάτζε και Ραβανέλι άφηναν τα σαλόνια για την Τσάμπιονσιπ βυθίζοντας στο πένθος το κοινό του Πράιντ Παρκ. Μερικά χρόνια αργότερα (επίτηδες δεν γράφω ποια ήταν η χρονιά) η ομάδα δεν είχε τους αστέρες του παρελθόντος (αν και είχαμε Ρόμπι Σάβατζ και Κένι Μίλλερ σε μέτρια […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
4 σχόλια σχετικά με το “Τα μαθητικά τα χρόνια”
Μεσι & Πικε, με τη μια. Σεσκ με τη δεύτερη, αν το βλέπεις σε κινητό, σε πισί κι αυτός δε σε δυσκολεύει. Βέβαιο το σχόλιο για τα φρύδια είναι κομμάτι κινκυ, το νου σου!
Δεν έχεις δει τα βγαλμένα γκέι φρύδια του Σεσκ;
Μόνο εγώ τα βλέπω;
οχι, ολοι τα βλεπουμε 😛
Σόι πάει το βασίλειο 🙂