6 χρόνια μετά
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=p70NX5PhghE&start=82]
Ήταν το 2006 όταν το ταλέντο του Ιγνάσιο Μαρτίν Σκόκο δεν χωρούσε πια στα γήπεδα της Αργεντινής και οι Μεξικάνοι πλήρωσαν αδρά για να τον πάρουν στην Πούμας. Δυο χρόνια αργότερα η ΑΕΚ έκανε μια από τις σημαντικότερες μεταγραφές της ιστορίας της παίρνοντας αυτόν τον απίστευτο παίκτη. Μπορεί να μην είχε σταθερή απόδοση πάντα, αλλά είναι ο άνθρωπος που έχει την μεγαλύτερη αναλογία γκολάρας ανά γκολ (δικός μου όρος) στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου και χάρισε αρκετές μαγικές στιγμές στην παρουσία του στη χώρα μας.
Ο Νάτσο χωρίς να είναι αεκόπουλο από μικρός ή να πουλάει οπαδιλίκι, έκανε κάτι ακόμα πιο ξεχωριστό (σε αντίθεση π.χ. με τον Τζεμπούρ) πριν φύγει. Υπέγραψε μια ανανέωση συμβολαίου επί της ουσίας χωρίς αντίκρισμα, καθώς η ομάδα δεν θα μπορούσε να τον κρατήσει, βοηθώντας έτσι την ΑΕΚ να πάρει μερικά φράγκα το καλοκαίρι. Πήγε στην αραπιά, έκανε το αγροτικό του σηκώνοντας την κούπα και όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος βαρέθηκε και είπε να φύγει. Μετά από 6 χρόνια γύρισε πίσω στην Αργεντινή και στην αγαπημένη του Νιούελλ’ς. Χθες το βράδυ έκανε το ντεμπούτο του κόντρα στην Σαν Μαρτίν και περνώντας αλλαγή στο 68′ φρόντισε στην πρώτη του επαφή με την μπάλα να υπενθυμίσει στον κόσμο της Αργεντινής ποιος είναι…
11 σχόλια σχετικά με το “6 χρόνια μετά”
Ποτέ δεν είχα τρελλαθεί για πάρτη του.Ίσως γιατί ανήκει στην κατηγορία αυτή των παιχτών που όταν δεν είναι η μέρα τους, σε ζοχαδιάζουν τόσο πολύ που θες να φάς τα άντερα σου απο τα νεύρα. Αλλά ο άτιμος οποτε ήθελε όμως πραγματικά ζωγράφιζε. Και να σημειωθεί οτι μόνο στις τελευταίες του μέρες έπαιξε στη θέση που του ταιριάζει σα δεύτερος επιθετικός. Δώνης,Μπάγεβιτς,Χιμένεθ δυστύχως τον καρατόμησαν στο πλάι σε μια θέση που ποτέ δεν ήταν για αυτόν. Τον έβαλε και σε λίγα μάτς δεκάρι ο Σέρβος σε ενα 4-3-1-2 αλλά και πάλι δεν είχε θέλξει. Βέβαια για να τα λέμε και όλα έτυχε και η ομάδα να έχει ικανούς επιθετικούς μπροστά (Μπλάνκο,Τζιμπούρ,Εντίνιο,Λύμπε) που φαίνοταν <> να τους τρώει ο Νάτσο τη θέση. Αλλά το μάτς με το Πάοκ ΣΤΗ 4αρα, που έπαιξε πρώτη φορα δίπλα στο Μπλάνκο, ήταν μακράν ο καλύτερος του αγώνας. Πίστεύω λοιπόν οτι εν τέλει δεν είδαμε αυτά που μπορούσαμε απο το Νάτσο.Κρίμας…
Γκολάρα!!!
“Μεγαλυτερη αναλογια γκολαρας ανα γκολ”
Εγραψες!
Μεγαλος παικτης, ομορφαινε τα ελληνικα γηπεδα!
ΜrLeon έχεις εν μέρει δίκιο. Στις κακές του μέρες ήταν απάλευτος.
Απλά ήταν ένας παίκτης με πολλές μαγικές ενέργειες και απίστευτα γκολ.
Και το κυριότερο παίκτης που έδινε πάντα το παρόν στα μεγάλα ματς. Δεν ήταν δηλαδή απλά κάποιος που θα έκανε το 4-0 με ένα ωραίο γκολ. Ήταν κάποιος που καθάριζε μεγάλα ματς.
Έχει σκοράρει σε Τούμπα, Χαριλάου, Καραϊσκάκη, στο ΟΑΚΑ με τον ΠΑΟ, έχει πάρει την ομάδα στις πλάτες του στον τελικό των 100 πέναλτι.
μια χαρά τα έγραψε ο Elaith. Δεν θυμάμαι μεγαλύτερο ποδοσφαιριστή σε ταλέντο-ποιότητα τα τελευταία 15 χρόνια.
ήμουν φαν
λυπήθηκα πάρα πολύ που στον τελικό κυπέλλου με τον Ατρόμητο τραυματίστηκε,
είμαι σίγουρος πως θα ταν ο κορυφαίος του αγώνα αν έβγαζε όλο το ενενηντάλεπτο, ήταν ματς κομένο και ραμένο στα μέτρα του
δυό τρία παστέλια και άλλες τόσες μαγικές ενέργειες
ίσως να απέτρεπαν και τα καφριλίκια στο τέλος…
α και κάτι που μόλις παρατήρησα.
γιατί αυτή η εμμονή με το νο 32
ξέρει κανείς?
Tη ζήτησε συγκεκριμένα τώρα που γύρισε. Είπε ότι είναι το νούμερο που φορούσε από τότε που έφυγε από τη Νιούελ’ς.
Πιθανόν να το πήρε κατά τύχη και τώρα να το έχει συνηθίσει. Δεν ξέρω κάτι παραπάνω.
τι χαμος ειναι αυτος με το fight club ακομα και στην Αργεντινη?
Yannis Tsaousis is a myth like Nacho Scocco.
Live your myth