Ο πιο γαμηστερός παίκτης στον κόσμο
Πρώτο ημίχρονο στο ντέρμπι της Μαδρίτης, μεταξύ Ρεάλ και Ατλέτικο και ο Ράμος καλύπτει με το σώμα μια χαμένη μπαλιά των φιλοξενούμενων που οδεύει προς άουτ. Πίσω του ακριβώς ο Φαλκάο τον πιέζει θέλοντας να ‘σώσει’ τη μπάλα. Στην προσπάθεια του να μην του το επιτρέψει ο Ράμος – άθελα ή εσκεμμένα δεν έχει και τόσο σημασία για το κείμενο αυτό – τον χτυπάει ελαφρά με το απλωμένο του χέρι. Ο Φαλκάο πέφτει στο έδαφος αλλά ο διαιτητής δεν σφυρίζει τίποτα. Ακολουθεί μια αναμπουμπούλα μεταξύ των παικτών των δυο ομάδων, που έτσι κι αλλιώς είχαν κατέβει στο γήπεδο με πρώτο μέλημα να τσαμπουκαλευτούν και δεύτερο να κλοτσήσουν οτιδήποτε κινείται, η οποία ολοκληρώνεται με τον Κασίγιας να εκτελεί ελεύθερο και τον ανασηκωμένο πλέον Φαλκάο να βγάζει εκνευρισμένος τα μαύρα γάντια του και να τα πετάει επιδεικτικά και προκλητικά εκτός αγωνιστικού χώρου.
Δεν τρέφω καμία ξεχωριστή συμπάθεια για την Ατλέτικο Μαδρίτης κι ας έζησα στο γήπεδο της την πιο όμορφη ποδοσφαιρική στιγμή της ζωής μου, αλλά από εκείνο το σημείο και μετά για χάρη του Φαλάκο παρακολούθησα τον αγώνα σαν να είμαι οπαδός της. Ο Φαλκάο τελικά δεν κατάφερε να σκοράρει (σε πλήρη αντίθεση με το χθεσινό παιχνίδι στο Καμπ Νου, στο οποίο άνοιξε το σκορ με μια εντυπωσιακή ατομική κίνηση κι ένα θεσπέσιο τελείωμα, τόσο φαινομενικά απλό που οποιοσδήποτε αδαής δεν θα του έδινε ποτέ τα εύσημα που πραγματικά αξίζει) και η Ατλέτικο έχασε στο Μπερναμπέου αλλά αυτό είναι μια λεπτομέρεια για κάποιον που είναι γκρούπι οποιουδήποτε “βρωμάει ποδόσφαιρο”. Και ο Ρανταμέλ Φαλκάο, που όπως δήλωσε πρόσφατα στο FourFourTwo αν του δώσεις ένα χαρτί κι ένα στυλό θα σου σχεδιάσει κάθε γκολ που έχει πετύχει στη καριέρα του, έχει την αύρα της μπαλίτσας γύρω του, μια αύρα που την βλέπει μόνο κάποιος που έχει σπαταλήσει εκατοντάδες ώρες παίζοντας και βλέποντας μπάλα.
Και τώρα που στο υψηλότερο επίπεδο του παγκόσμιου ποδοσφαιρικού στερεώματος βρίσκεται ο εξωγήινος Μέσσι με το ελαφρώς παιδικό προσωπάκι, ο εφετζής και νάρκισσος Ρονάλντο, οι μικροκαμωμένοι Τσάβι και Ινιέστα που μαγεύουν συνήθως λίγο πιο μακριά από τη λέξη ‘γκολ’ και ο υπερβολικά ιδιότροπος και “αθεράπευτο ψώνιο” Ιμπραίμοβιτς, ο Ρανταμέλ Φαλκάο είναι ο πιο γαμηστερός παίκτης στον πλανήτη, αυτός που θα ήθελες σαν τρελός να είναι ο επιθετικός της ομάδας σου που με μια δύσκολη ατομική ενέργεια θα διαλύσει την άμυνα του μισητού αντιπάλου μέσα στην έδρα του, θα σκοράρει με υπέροχο σουτ και θα πάει να το πανηγυρίσει μπροστά στην κερκίδα σου.
22 σχόλια σχετικά με το “Ο πιο γαμηστερός παίκτης στον κόσμο”
Δεν ξέρω αν είναι ο πιο γαμηστερός παίκτης στον κόσμο, παίζει, όμως, το γκολ του χθες να ήταν το πιο γαμηστερό και κοχονάτο του 2012. Τεράστιος σεβασμός.
Καλός, δε λέω, αλλά απέναντι σε άμυνες που δε μασάνε, χάνεται. Ναι σε όλα περί παίκτη που θα ήθελες ακριβώς αυτός να είναι στην ομάδα σου και να ξεφτυλίζει τους απέναντι, μόνο που δεν το έχει κάνει νομίζω ως τώρα ούτε στην Πορτογαλία ούτε στην Ισπανία. Μου δίνει την εντύπωση ότι θα το κάνει μία, άντε δύο φορές στην καριέρα του, αλλά μέχρι εκεί. Οι υπόλοιποι που αναφέρεις το έχουν κάνει καμπόσες φορές ήδη και το έχουν συνεχώς στο πρόγραμμα. Και μαζί μ’ αυτούς μάλλον θα πρέπει να μπουν κι ένα κάρο άλλοι (Τόρες, Τέβες, Μιλίτο, το γρούνι κ.λπ.)
όταν είχε τον hulk δίπλα του παστέλωνε κατά συρροήν
@fobos2, ας περιμένουμε να τον δούμε κι αυτόν σε μια πολύ μεγάλη ομάδα και μετά συγκρίνουμε με συγκεκριμένους αριθμούς και συγκεκριμένους παίκτες.
Για την ώρα πάντως θεωρώ ότι είναι πολύ άδικο να κατηγορείς ότι ‘χάνεται’ κι ότι θα κάνει τη διαφορά μια-δυο φορές στην καριέρα του κάποιον που σε δυο συνεχόμενες χρονιές έχει πετύχει σε ημιτελικούς και τελικούς του Europa League 9 γκολ!
Ακόμα και στο χθεσινό εκτός έδρας ‘ντέρμπι κορυφής’ απέναντι στην καλύτερη ομάδα του κόσμου, όσο υπήρχε ανταγωνιστικό ματς ήταν μια επίθεση μόνος του, μ’ ένα δοκάρι, ένα πραγματικά κοχονάτο γκολ όπως είπε και ο @Θοδωρής και μια ακόμα μεγάλη ευκαιρία.
Επιτέλους! Μετά από 9 γκολ σε ημιτελικούς και τελικούς του Europa League, 3 σε ένα ημίχρονο επί της “αστραφτερής” (ακόμα, τότε) Τσέλσι στο Μονακό, “πενταρέ” στην πριμέρα κόντρα στη Ντέπορ, και ένα τσουβάλι ακόμα γκολ με Πόρτο, Ατλέτικο και Κολομβία, σε κάθε γήπεδο και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, είδαμε ένα αρθράκι στο sombrero για το Ρανταμέλ. Παικταράς!
Όσο για το σχόλιο του φίλου “fobos2” δείχνει επιεικώς άγνοια. Για έναν παίκτη που παίζει με μια απλή ομάδα, επιεικώς καλά μονταρισμένη από το νεόκοπο Σιμεόνε (πρώην προπονητή της Κατάνια Κάλτσιο), με συμπαίκτες τον Κάτα Ντίας, τον Κουρτουά, το Μιράντα, τον Τιάγκο και τον Αντριάν και είναι στο ίδιο επίπεδο με το Μέσι, το Ρονάλντο, τον Τόρες, τον Τέβες και το Γρούνι, προβεβλημένα μέλη και μπροστάρηδες των σύγχρονων “ντριμ τημ”, ομάδες στημένες με τα καλύτερα υλικά, μετά από χρόνια σκάουτινγκ, διατροφής, φαρμάκων και επιστήμης, με προπονητές τα σύγχρονα “think tanks” του αθλήματος, αποκλειστικά και μόνο για να λάμψουν αυτοί, η ετυμηγορία για έναν τέτοιο παίκτη είναι πως είναι ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ των υπολοίπων.
Δέχομαι ότι οι περισσότεροι δε μπορούν να δουν μετά το Μέσι, και προφανώς δεν κάνω εδώ το σχόλιο για να ανοίξω flame war (ούτε με τον αγαπητό “fobos2” ούτε με κανέναν άλλο) αλλά η μπάλα, το άθλημα των φτωχών και των τσόγλανων, ΔΕΝ είναι αυτό που παίζουν οι κοντοί. Είναι αυτό που παίζει ο Ρανταμέλ. Και ΜΠΡΑΒΟ στο άρθρο που στην τελευταία πραάγραφό του το αναγνωρίζει.
Φίλε Στέφανε χωρίς παρεξήγηση αλλά ο Γκαλέτι πριν έρθει στον Ολυμπιακό σε ποια ομάδα ήταν??Στην Ατλέτικο. Και όλοι είδαμε την κατάληξη του. Γενικά έχουμε δει πολλούς Ισπανούς να κόβουν πρόωρα τη μπάλα και ακόμα και αρκετούς θανάτους.
Βλέπουμε ομάδες να τρέχουν σε ταχύτητες που ο ανθρώπινος οργανισμός είναι αδύνατον να αντέξει in my opinion. Μπορείς να πεις ότι όλοι αυτοί που αναφέρεις είχαν καλύτερες συνθήκες να αναπτύξουν το ταλέντο τους αλλά όχι ότι υστερεί σε κάτι άλλο πλέον.
Αλλά σωστά τα λες αυτά τα τσογλάνια αρέσουν στον κόσμο και πόσο μάλλον όταν είναι τόσο μπαλάτα όπως ο Φαλκάο. Είναι μια από τις τελευταίες ρομαντικές πινελιές του ποδοσφαίρου μιας άλλης εποχής στην σύγχρονή εποχή των Κενυατών ποδοσφαιριστών.
Οι θάνατοι στο ποδόσφαιρο έχουν να κάνουν με το ντόπινγκ, που είναι μεγαλύτερο σα θέμα. Δε μπορεί να είναι πρόβλημα μόνο της Ατλέτικο. Και δεν έχουν πεθάνει μόνο Ισπανοί (Πουέρτα). Έχουν πεθάνει “Γάλλοι” (Φοέ), “Πορτογάλοι” (Φέχερ) και Ιταλοί (Μοροζίνι).
Και υπάρχουν και σκιές, όπως οι δηλώσεις του γιατρού της Μπάρτσα όταν απολύθηκε, ή οι ορμόνες που βοήθησαν την ανάπτυξη του Μέσι και δεν είχε να τις πληρώσει η Νιούελς αλλά η Μπάρτσα είχε (και βοήθησε το φτωχό μπαμπά, και ο Μέσι μπήκε μέσα στα 12 και βγήκε στα 18 έτοιμος από το εργοστάσιο). Ο Κακά που ήταν τσιληβηθρόξυλο και έγινε ντούκι και σταμάτησε στα 26 του, τυχαία αμέσως μόλις τον πούλησε η Μίλαν και έφυγε από το MilanLab.
Στο επίπεδο “σύγχρονο ποδόσφαιρο” όμως (που δεχόμαστε το ντόπινγκ σα φυσιολογικό) εγώ κρίνω ότι ένας που παίζει με τσουρουκάδες αγορασμένους από δω και από εκεί με προπονητή πουθενιάδη, είναι ανώτερος από έναν που είναι μέρος σχεδίου, που όλοι δίπλα του είναι διαλεγμένοι και εκπαιδευμένοι ένας-ένας για το συγκεκριμένο πλάνο. Και στην τελική ας είμαστε με το τσογλάνι που ήρθε από την Αργεντινή (ο Φαλκάο είχε παίξει 4 χρόνια μπάλα στη Ριβερ πριν “κολυμπησει” τον Ατλαντικό) παρά με το “παιδί που δεν ξέρει κανείς στο Ροζάριο” (reference για τον τελευταίο χαρακτηρισμό: http://sports.espn.go.com/espn/eticket/story?page=Lionel-Messi. Από το ESPN.)
Τεράστια παιχτούρα. Πολύ θεαματικός αλλά και ουσιαστικός, τραβάει την ομάδα που παίζει άνετα προς τα πάνω.
Θα χαλάσω λίγο τη σάλτσα, ο τύπος δεν είναι “τσογλάνι” όπως κλισαρισμένα λέγεται. Πρέπει να είναι μάλλον πολύ ΟΚ τύπος, στην Αργεντινή σπούδαζε και δημοσιογραφία στο πανεπιστήμιο τα πρώτα χρόνια στη Ρίβερ, είναι της εκκλησίας πολύ και φαίνεται πολύ λιγότερο νούμερο από τους περισσότερους που είναι στο επίπεδό του, παιχτικά.
Φαγωθήκατε να γράψουμε για τον Φαλκάο, γράφουμε και κράζετε κι από πάνω. Γράψαμε ένα “κειμενάκι” λέει ο Στέφ για το πόνημα του ντουέντες που ξενυχτούσε 2 νύχτες το παιδί και μου έστελνε το κείμενό του (με τα ΕΛΤΑ μάλιστα γιατί του κόψανε το μέιλ στο σπίτι μια που δεν πλήρωνε) για να διορθώσω τα ορθογραφικά του λάθη (μια που δεν έχει βγάλει το δημοτικό).
Απαπαπα, τι πράμα είστε εσείς.
Πέρα από την πλάκα τώρα, ο Φαλκάο έχει δείξει τρομερή βελτίωση. Στη Ρίβερ δεν ήταν τίποτα το εντυπωσιακό. Ήταν ένα καλό φορ, αλλά όχι αυτό το πράγμα που βλέπουμε τώρα. Εγώ τον πάω με τα χίλια και μακάρι να μείνει στην Ατλέτικο και να σηκώσει και καμιά κούπα και να μην πάει σε καμιά ξενέρωτη αγγλική ομάδα με Άραβες/Ινδονήσιους/Πακιστανούς ιδιοκτήτες που θα δώσουν 250 τρις. Ούτε να πάει στις δυο ομάδες που λατρεύουν οι περίσσοτεροι στην Ισπανία και έχουν απομυζήσει οικονομικά τις άλλες.
Τώρα από εκεί και πέρα ο καθείς με τις προτιμήσεις του. Εγώ πάντα “γουστάρω” παίκτες σαν πακέτο, ανεξάρτητα από ποδοσφαιρική αξία, π.χ. είχα πάντα αδυναμία στον Αϊμάρ και όχι στον Ρικέλμε τόσο. Και τώρα εκτιμώ και θαυμάζω τον Λιονέλ, αντιπαθώ αλλά παραδέχομαι τον Κριστιάνο, συμπαθώ αλλά βαριέμαι τους Τσάβι-Ινιέστα και λατρεύω π.χ. Κουν Αγκούερο.
Tι κουπα να σηκωσει στην ατλετικο ρε ελαιθ,κι αλλο ουεφα?2 εχει παρει μονος του ηδη,θα παρει κι αλλο ενα φετος,ποσο ακομα να παλευει με τα θηρια εκει?
5-6 ομαδες μπορουν να τον παρουν αυτη τη στιγμη,οι 2 ισπανικες (δυσκολο να τον δωσει εκει η ατλετικο),οι 2 του μαντσεστερ και αντε καμια τσελσι,γιουβεντους και παρι ακομα…
Τον κοβω να καταληγει στην παρι και να ξενερωνει το συμπαν…
@Elaith όντως θυμάμαι ότι είχε αμφισβητηθεί αρκετά όταν έπαιζε στη river,από τότε η βελτίωση του είναι θεαματική.Από τη river του Simeone o Buonanotte μου είχε κάνει εντύπωση για να είμαι ειλικρινής.
Σωστό αυτό για τη θητεία του στη Ρίβερ. Δεδομένου ότι έφυγε και σχετικά “μεγάλος”, η πρόοδος του ήταν εκπληκτική. Ίσως να’πρεπε να φύγει νωρίτερα για την Ευρώπη.
Και κάποια στιγμή να πούμε και καμιά καλή κουβέντα για τον Σιμεόνε.
Πήγε στην πιο γρουσούζα ομάδα, στην ομάδα νεκροταφείο προπονητών και τα κατάφερε αρκετά καλά.
Καλα,κατσε να δουμε,τωρα που το εγραψες εσυ παιζει να βγει 8ος και να φυγει αποτυχημενος…
Αλλα γενικα ναι,φαινεται να εχει κανει καλη δουλεια,ειδικα με το υλικο που εχει…
Το τι παρουσιάζει ο Σιμεόνε, σχετικά με το ρόστερ που έχει (πάρτε την Ατλέτι στο pro και θα με καταλάβετε…), είναι άξιο θαυμασμού. Εντελώς εκτός προσδοκιών. Νομίζω, είναι λίγο μια περίπτωση “τύπου Φερέιρα”, βρήκε κατά τύχη μια ενδεκάδα, ένα “περίπου” σύστημα, μια καλή φόρμα παικτών και το έχει τραβήξει με σωστή διαχείριση ένα τρίμηνο. Αλλά ΟΧΙ, δε μπορεί να το βλέπουμε αυτό επί 10 μήνες… Θα τραβήξω τα βυζιά μου.
Στην Κατάνια ήταν ο τύπος, πιστέψτε με παρακολουθώ πολύ Serie A, ούτε κατά διάνοια δεν έκανε τα ίδια. Και, χωρίς πλάκα, μη νομίσετε ότι το ρόστερ της Κατάνια είναι 3 πατώματα κάτω από της Ατλέτι. Κάθε άλλο. Άσε που ο ανταγωνισμός στην Ιταλία είναι (πλέον) χαμηλός. Μάλλον, υψηλός σε χαμηλότατο επίπεδο.
H περίπτωση Simeone με μπερδεύει λιγάκι, είναι λίγο αντιφατική κρίνοντας από την πορεία του Cholo στη river και στη racing αλλά η δουλειά του στην Atléti ως τώρα είναι εντυπωσιακή.Θα δούμε…
Νομίζω ότι ο Σιμεόνε κάνει ομάδες σφιχτές, δυνατές και παίρνει το 100% από τους παίκτες του.
Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνεται συνέχεια. Κάποια στιγμή βγαίνουν οι αδυναμίες των παικτών.
Τον ήθελα πολύ τότε στην ΑΕΚ όταν είχε ακουστεί (τότε που ήρθε ο Χιμένεθ).
Και στην τελική ας είμαστε με το τσογλάνι που ήρθε από την Αργεντινή (ο Φαλκάο είχε παίξει 4 χρόνια μπάλα στη Ριβερ πριν «κολυμπησει» τον Ατλαντικό) παρά με το «παιδί που δεν ξέρει κανείς στο Ροζάριο» (reference για τον τελευταίο χαρακτηρισμό: http://sports.espn.go.com/espn/eticket/story?page=Lionel-Messi. Από το ESPN.)
Τρομερο επιχειρημα..
“Στην Κατάνια ήταν ο τύπος, πιστέψτε με παρακολουθώ πολύ Serie A, ούτε κατά διάνοια δεν έκανε τα ίδια.”
Αφού παρακολουθείς Σέριε Α, τότε ξέρεις ότι ανέλαβε στα μέσα της σεζόν κι ενώ η ομάδα πήγαινε για φούντο. Δεν έκανε τίποτα το εντυπωσιακό, αλλά δεν ήταν και δική του ομάδα. Και αν μη τι άλλο την έσωσε.
Μωρέ μακάρι να έχουμε μπροστά μας το επόμενο mastermind της προπονητικής, απλά λέω ότι δε μου προκύπτει από την έως τώρα πορεία του ότι όσα (θαυμαστά) κάνει “τα θέλει”. Ότι δηλαδή τα έχει 100% σχεδιασμένα και δεν είναι (μαζί με σκληρή δουλειά) αποτέλεσμα καλής τύχης, συγκυρίας και φόρμας.
Απλά ας περιμένουμε, η μπάλα τρέχει και ξεγυμνώνει τα πάντα, αν είναι “θαύμα των μερικών μηνών”, αν είναι “the next big thing”, εδώ θα είμαστε να λέμε να λέμε να λέμε!
emena pantws mou ekane entypwsh to pathos tou puyol… san 20 xronon kai h antidrasi tou sto telos…sorry kai gia ta greeklish
Ο Φαλκάο είναι η απόδειξη ότι η Αγγλία δεν είναι για δαντέλες. Μήπως τελικά ισχύει και αυτό που είχε πει ο Ρούνει για τον Μέσι και το Στόουκ?