Αυτή είναι η ιστορία του Τζον, που τις καθημερινές είναι ένας ήσυχος και συνηθισμένος βιβλιοπώλης και τις ημέρες των αγώνων της Πόρτσμουθ μετατρέπεται σε έναν φανατικό (στα όρια της γραφικότητας) φωνακλά οπαδό, που βλέπει κάθε παιχνίδι της ομάδας του σαν να είναι τελικός κυπέλλου. Και συνεχίζει να την στηρίζει παρ’ όλο που ξέρει πως δεν θα δει και πολλούς πραγματικούς τελικούς στη ζωή του.
Ο Ρομπέρ Βαλέτ, ο προπονητής που τον γνώρισε 15χρονο στη Λυών, λέει γι΄αυτόν ότι διάβαζε πάντα πολύ –τότε, πόσο ταιριαστό, διάβαζε τον Μικρό Πρίγκιπα. Είκοσι χρονών, λίγο πριν βραβευτεί ως πιο ελπιδοφόρος παίκτης του γαλλικού πρωταθλήματος, αποκάλυψε ότι του άρεσε ο Νίτσε. Το 2012, όταν μάγευε με τη Νιουκάστλ, διάβαζε Σπινόζα και Καντ –κι όταν […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑΤετάρτη βράδυ, δεύτερο ημίχρονο στο Λεβερκούζεν, η Γιουνάιτεντ προηγείται με 0-2 της Μπάγερ. Σε μια αδιάφορη φάση στο κέντρο και κοντά στη γραμμή του αράουτ ο Λαρς Μπέντερ μονομαχεί με τον Ράιαν Γκίγκς. Η διεκδίκηση κρατάει μερικά δευτερόλεπτα, ο Γερμανός στην προσπάθεια του να βγει νικητής απ’ αυτήν τραβάει τη φανέλα του Ουαλού αλλά αυτός […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
2 σχόλια σχετικά με το “Η μυρωδιά του ποδοσφαίρου”
Πρότυπο.
Αυτός είναι ο τύπος με την κουδούνα;
Μιλάμε όποιος δει ματς της Πόρτσμουθ του τρυπάνε τα αυτιά.
Αν είχα δει κι εγώ Κώστα Χαλκιά στην ομάδα μου πιθανώς να είχα καταλήξει έτσι.
Ωραίος όμως, συνειδητοποιημένος.