Η ομορφιά του να χάνεις τραγουδώντας
(7 Μαρτίου 2013, Μπουένος Άιρες: Μπόκα Τζούνιορς-Νασιονάλ Μοντεβιδέο / Φωτογράφος: Javier Garcia Martino)
– Πως και έγινες οπαδός της Μπόκα Τζούνιορς;
– Είναι μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Μια Κυριακή που έβρεχε, καθόμουν στο σπίτι μου μ’ ένα φίλο και βλέπαμε μπάλα στην τηλεόραση. Ήταν ένα παιχνίδι στο γήπεδο της Μπόκα, το Μπομπονέρα και το σκορ ήταν 4-0. Κάποια στιγμή η κάμερα έκανε ένα πέρασμα από τις κερκίδες και έδειξε τον κόσμο να χορεύει και να τραγουδάει και να κουνάει σημαίες και πανό. Μια απίστευτα μεταδοτική χαρά. Γύρισα τότε και σχολίασα στο φίλο μου το πόσο όμορφο είναι αυτό που κάνουν βλέποντας την ομάδα τους να νικάει και αυτός μου απάντησε “Ρομπέρτο, δεν βλέπεις; H Μπόκα είναι αυτή που χάνει 0-4”. Από εκείνη τη στιγμή η Μπόκα έγινε η ομάδα μου. Αυτό το γήπεδο μου προσφέρει απίστευτα συναισθήματα.
(Απόσπασμα από συνέντευξη του Ρομπέρτο Μπάτζιο στη Γκαζέτα Ντελο Σπορ, Μάρτιος 2008)
(7 Μαρτίου 2013, Μπουένος Άιρες: Μπόκα Τζούνιορς-Νασιονάλ Μοντεβιδέο 0-1, βίντεο τραβηγμένο μια ώρα μετά τη λήξη του αγώνα)
9 σχόλια σχετικά με το “Η ομορφιά του να χάνεις τραγουδώντας”
couldn’t agree more, που λεν’ και στο χωριό μου http://youtu.be/uBJfiG2uAqo
Σιγά το δύσκολο να τραγουδάνε οι οπαδοί μιας ομάδας πολύ επιτυχημένης σε μια ήττα/συντριβή.
Δλδ οι οπαδοί της Ουρακάν π.χ. ή της Χυμνάσια Λα Πλάτα που τραγουδάνε και η ομάδας τους κατακτά τίτλους κάθε φορά που ρίχνει μαύρο χιόνι τι πρέπει να κάνουν;;; να αγιάσουν;;;
Εννοείται ότι οι οπαδοί μικρότερων ομάδων που το κάνουν αυτό αξίζουν μεγαλύτερο σεβασμό.
Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν κάνουμε σύγκριση κι επίσης το φαινόμενο δεν νομίζω ότι είναι και τόσο σύνηθες στην Ευρώπη, ειδικά στις μεγάλες ομάδες, για να αξίζει ένα “σιγά το δύσκολο”.
Έχεις δίκιο για τις (μεγάλες) Ευρωπαϊκές ομάδες. Επειδή είμαι πολύ εξοικειωμένος με τις νοτιοαμερικάνικες (όπου τέτοιες ιστορίες είναι άπειρες), το “σιγά το δύσκολο” πήγαινε σ’ αυτόν τον χώρο…
αντισυνθημα με τον ρυθμο του “señores yo soy del gallinero” ? παλιοπαιδα μποστερος
Όπως λέει και το τραγουδάκι Bostero soy y Boca la alegría de mi corazón…
Ηττα αποκλεισμος με 3-0 κι ομως εμεις εκει, να τραγουδαμε ακομα κι ας εχει ληξει το παιχνιδι κανα μισαωρο πιο μπροστα… Ποσο πιο Αρης θεε μου!
https://www.youtube.com/watch?v=74W7jejB0ps
θυμαμαι ηττα με 4-0 απο τον παο με ντουσαν στα πρωτα χρονια και να τραγουδαμε στην βροχη στο οακα ασταματητα.
ειναι κλισε αλλα θα το πω: τοτε ηταν πιο ομορφα