Ο τελευταίος αγώνας του Πολ Σκόουλς
“Ο ένας και μοναδικός Πολ Σκόουλς” – 13/3/2011
Βρισκόμαστε στο 69ο λεπτό του τελευταίου αγώνα της φετινής Πρέμιερ Λιγκ, μεταξύ Γουέστ Μπρομ και Γιουνάιτεντ (το οποίο τυγχάνει να είναι και το τελευταίο παιχνίδι της τεράστιας θρυλικής καριέρας του Πολ Σκόουλς), όταν το χαρακτηριστικό κόκκινο κεφαλάκι του Σκόουλς και το «δυναμικό» σώμα που το συνοδεύει μπαίνουν ως αλλαγή. Μέχρι εκείνο το σημείο έχουν-δεν έχουν σφυριχτεί δέκα φάουλ. Συνολικά. Και απ’ τις δυο ομάδες!
Το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή βρίσκει τις δυο ομάδες ισόπαλες με το εκπληκτικό σκορ 5-5, που με μια απλή πρόσθεση βγάζει το αποτέλεσμα 10 γκολ, ένα νούμερο ελάχιστα πιο μικρό από τα συνολικά φάουλ του αγώνα, τα οποία ήταν 16. Όπως είναι αναμενόμενο από τον μικρό αριθμό των φάουλ και το γενικότερο χαλαρό κλίμα του αδιάφορου βαθμολογικά αγώνα, ο διαιτητής δεν χρειάστηκε να βάλει το χέρι στη τσέπη σε καμία περίπτωση, εξαιρουμένης μιας φάσης στο 83ο λεπτό όταν ο Πολ Σκόουλς έκανε ένα “wild, rash, late tackle. Some things never change” (όπως σχολίασε η Guardian εκείνη την ώρα).
Όπως ακριβώς ο Μαρκ Φαν Μπόμελ πριν λίγες μόλις μέρες, ο Σκόουλς αποχαιρέτησε το ποδόσφαιρο με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο. Κι αυτή τη φορά δεν επέλεξε να δείξει ένα δάχτυλο στο διαιτητή, υπονοώντας ότι ήταν το πρώτο του αργοπορημένο τάκλιν στο ματς. Απλά χαμογέλασε. Αν είχε προλάβει να βγάλει και μια απίστευτη μπαλιά-ασίστ 30 μέτρων θα γυρνούσε σπίτι το βράδυ, θα έβαζε ένα ουίσκι και το ‘Μy way’ του Σινάτρα να παίζει στα ηχεία και θα χαμογελούσε ξανά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
9 σχόλια σχετικά με το “Ο τελευταίος αγώνας του Πολ Σκόουλς”
Σκασμός ισπανόφιλο σκουλήκι ντουεντες.! :Ρ Ρισπεκτ στον κοκκινοτρίχη παιχταρά.
Υ.Γ Μπαίνει που μπαίνει στα τελευταία λεπτά.Να μην κλέψει την παράσταση με ένα θεαματικό τακλιν;
Να χαιρετισω απο τουτο δω το βημα τον πραγματικα μεγαλο αγγλο παυλο σκαυλο. Σημαιοφορος του μεγαλου νησιου, φλογοκεφαλη γεματη μπαλιες
Θα ξαναματαπώ πως δεν είναι σωστό να θυμάται ο κόσμος έναν τόσο τεράστιο ποδοσφαιριστή κυρίως για τα τάκλιν του…αλλά εις μάτην (που λέμε και στο χωριό μου)
Άσχετο με το τόπικ “Σκόουλς”, απλά επειδή αναφέρεται στο ίδιο ματς, συγχαρητήρια στη “μεγάλη” Γιουνάιτεντ και τον “πολύ” σερ Άλεξ που τελείωσαν τη σαιζόν και την καριέρα τους, αντίστοιχα, με μια τρομερή “ομορφιά του ποδοσφαίρου” από αυτές που ανατριχιάζουν ακόμα και το Μπέο.
Τι πιο χαρακτηριστικό άλλωστε, από ματς της Γιουνάιτεντ, στην Πρέμιερ Λιγκ, να γυρνάει από 2-5 σε 5-5 μέσα σε 6 λεπτά; Το έχουμε δει, άπειρες φορές στα 20τόσα χρόνια του τσίχλα…
Τα στημένα θα το φάνε το ποδόσφαιρο, είτε είναι κακόφημο όπως του Λεβαδειακού, είτε λαμπερό όπως της Γιουνάιτεντ. Το να κάνουν όλοι ότι δε βλέπουν, δε βοηθά.
@Stefanos, δεν είδα το ματς για να μπορώ να κρίνω το πως ήρθε το αποτέλεσμα. Εκτός αυτού πάντως έχω επιλέξει να αποφεύγω τέτοιες σκέψεις, τουλάχιστον σ’ ένα πρώτο επίπεδο, γιατί αν μπω σ’ αυτή τη διαδικασία φανατικά τότε το επόμενο βήμα είναι να κόψω και την παρακολούθηση του αθλήματος. Το ίδιο κάνω και στο θέμα του ντοπαρίσματος.
Όταν αποδειχτεί κάτι επίσημα μπορώ να το σχολιάσω, μέχρι τότε όλα τα ματς μπορεί να είναι στημένα και όλοι ντοπαρισμένοι. Εφόσον δεν γίνεται να ξέρω, δεν βρίσκω λόγο να στέκομαι σε κάθε εξέλιξη που μπορεί να φαίνεται περίεργη (όπως αυτή που σχολιάζεις), εκμηδενίζοντας ουσιαστικά και ψυχαναγκαστικά τον χαρακτήρα του “απρόβλεπτου” που έχει το ποδόσφαιρο.
@Saint-Ex, νομίζω ότι αν ψάξεις 100 αφιερώματα που έγιναν για τον Σκόουλς μόνο αυτές τις μέρες, δύσκολα να βρεις κάποιο άλλο που να στέκεται τόσο (με εμφανή, θέλω να ελπίζω, και τη διάθεση του για χαβαλέ) στα τάκλιν του, άρα δεν νομίζω ότι κινδυνεύει η υστεροφημία του από το ποστ στο σομπρέρο. Από ύμνους άλλο τίποτα για κάποιον με τόσο μεγάλη καριέρα και τόσες επιτυχίες.
Επίσης (επειδή φαίνεται κι από προηγούμενα σχόλια ότι το έχεις πάρει αρκετά σοβαρά) ακόμα και μέσα στα ψιλο-χιουμοριστικά αυτά κείμενα έχω τονίσει σε αρκετά σημεία το γιατί θα μείνει στην ιστορία, εκθειάζοντας τον. Ευτυχώς ή δυστυχώς, οι ετεροχρονισμένες κλωτσιές ήταν ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του Σκόουλς, ανάμεσα σε πολλά θετικά φυσικά (να το ξανα-τονίσω, να μην κατηγορηθώ πάλι ότι χαλάω το όνομα του). Ακόμα και τα παραδείγματα των δυο αγώνων στους οποίους έχω αναφερθεί και στους οποίους έπαιξε λίγο νιώθω ότι μιλάνε από μόνα τους και σε συνδυασμό και με δικές του δηλώσεις και άπειρα σχετικά αστεία αφιερωμένα σ’ αυτόν απ’ όλο τον κόσμο, δείχνουν πόσο χαρακτηριστικό γνώρισμα του παίκτη Σκόουλς ήταν τα τάκλιν αυτά.
Περισσότερο χιουμοριστικό είναι το κομμάτι αυτό της ενασχόλησης μαζί του, παρά κάποιου είδους κράξιμο. Άλλωστε δεν θυμάμαι ποτέ να χτύπησε κάποιον σοβαρά ή επίτηδες αντιαθλητικά για να γράψω κάτι αντίστοιχο μ’ αυτά που έχω γράψει για άλλους που κλωτσάνε αρκετά.
Καλά ντε, καταλαβαίνω όλη την χιουμοριστική προδιάθεση που έχεις, απλά ως λάτρης του, πρέπει κι εγώ να κάνω την αστυνομία του ίντερνετ για να μην μείνουμε στην ταμπέλα του ξυλοκόπου…δεν θέλει και πολύ άλλωστε. Ειδικά για κάποιον που δεν τον έχει παρακολουθήσει τόσο, είναι πολύ εύκολο διαβάζοντας άρθρα και σχόλια στο ίντερνετς (υπάρχουν κι άλλοι κακοπροαίρετοι σαν εσένα 😛 jk) να συμπεράνει πως ο τζίντζερ μας ήταν απλά ένα μικρό δρεπάνι με καλή πάσα…ασφαλώς και ήταν πολύ περισσότερα.
Και όχι δεν το έχω πάρει τόσο σοβαρά, ένα σχόλιο έκανα ο χριστιανός, να μην κάνω?
Τέλος όντως δεν σακάτεψε κανέναν σοβαρά…πάλι καλά, γιατί μετά ποιος σας άκουγε! (jk no2)
@Stefanos συγνώμη ρε αδερφέ, αλλά τελευταία αδιάφορη αγωνιστική μετά από άπειρο αλκοόλ και εορταστικές εκδηλώσεις, που οι περισσότεροι παραλίγο να βγουν με χαβανέζικες βερμούδες στο γήπεδο και βρήκες αυτό το μάτς να σχολιάσεις ως “ομορφιά”? Δε λέω δεν ήταν και ιδιαίτερα επαγγελματική εμφάνιση, αλλά δεν κρινόταν τίποτα απολύτως απ΄το αποτέλεσμα για να είναι.
Αγαπητοί, σέβομαι απεριόριστα τον κοκκινομάλλη και επίσης τον κανόνα του διαδικτύου που λέει να μη βγαίνεις offtopic (και αν βγεις, να μη μένεις), οπότε δε θα αντεπιχειρηματολογήσω.
Να θυμάστε απλά ότι είναι από τα 10 τους προπονημένοι αθλητές κορυφαίου επιπέδου, μηχανάκια παραγωγής ποδοσφαίρου-θεάματος. Δεν υπάρχει η δικαιολογία “τελευταίο ματς ήταν, πίναμε χτες βράδυ”. Δεν είναι εμείς. Επίσης, το “δε σχολιάζω τίποτα και τι να ξέρω εγώ άμα δεν ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΊ” έχει καταστρέψει ουκ ολίγες φορές τα πάντα. Από τους πολιτικούς μας που περιμένουν να αποδειχθεί ότι κλέψανε πριν πάνε φυλακή μόνοι τους μέχρι τον πιτσιρικά που κλέβει γλειφιτζούρι από το περίπτερο της γειτονιάς.
Δεν θέλω να ακουστώ κάπως αλλά είναι ειλικρινής απορία: Τι νόημα έχει τότε να ασχολείσαι ακόμα με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο αν υποπτεύεσαι στησίματα/ντοπαρίσματα/κανονίσματα σε κάθε σκορ/απόδοση ομάδας που σου φαίνεται αφύσικο/η;
Με κάλυψε απόλυτα ο φίλτατος duentes για αυτό και δεν θα συνεχίσω το off-topic της κουβέντας…Άν πιστέψουμε πως όλα είναι στημένα τότε καλύτερα να ασχοληθούμε με την κοπτοραπτική.