Η δικαίωση της διαφορετικότητας

Η Νιούελς και η Μπόκα έχουν φτάσει στη διαδικασία των πέναλτι, η οποία θα κρίνει ποια ομάδα θα πάει στους ημιτελικούς του Λιμπερταδόρες. Ο Χουάν Ρομάν Ρικέλμε είναι αυτός που θα ‘ανοίξει το χορό’ – γιατί η μοίρα των ηγετών είναι τέτοια, που συνήθως είτε ανοίγουν, είτε κλείνουν την παράσταση. O Ρικέλμε φιλάει τη μπάλα και τη στήνει στη βούλα. Ο τερματοφύλακας της Νιούελς τον περιμένει κάτω από τα δοκάρια κάνοντας μικρά πηδηματάκια με τα χέρια ανοιχτά. Κάποιος ψυχολόγος με διάθεση ξεζουμίσματος κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας πιθανόν να έγραφε μια ολόκληρη ανάλυση για το παιχνίδι νεύρων που γίνεται εκείνη τη στιγμή μεταξύ του τερματοφύλακα που κάνει αυτές τις έντονες κινήσεις και του ακίνητου εκτελεστή αλλά ούτε ψυχολόγοι είμαστε, ούτε αυτό είναι το ζητούμενο στο συγκεκριμένο πέναλτι. Ο Ρικέλμε, με το κλασσικό βαριεστημένο και κουρασμένο από τη ζωή ύφος μόνιμα φορεμένο στο πρόσωπο, παίρνει φόρα και ξεκινάει τα βήματα προς τη μπάλα.

(Μια πρωτότυπη έρευνα που είχε γίνει το 2005 στο Ισραήλ και η οποία δημοσιεύτηκε στη Γερμανία δυο χρόνια μετά, ανέλυε 286 εκτελέσεις πέναλτι παγκοσμίως. Σύμφωνα μ’ αυτήν ένα 30% των σουτ κατευθύνεται στο κέντρο της εστίας. Το’χεις δει, το’χεις ζήσει πολλές φορές, πάντα υπάρχει κάποιος που, όπως θα σχολίαζε και ο τελευταίος γραφικός θαμώνας στο καφενείο ενός χωριού, θα κλείσει τα μάτια και θα σουτάρει στο κέντρο, με όλο το κουράγιο που του έχει απομείνει εκείνη την αγχωτική στιγμή, με μόνη έγνοια να μην πάει η μπάλα εκτός εστίας. Παρά το αδιαμφισβήτητο γεγονός αυτό, οι τερματοφύλακες στο 93,7% των περιπτώσεων διαλέγουν μια γωνία και πέφτουν. Όπως αναλύεται διεξοδικά και στην έρευνα, η επιλογή της δράσης υπερισχύει εντυπωσιακά της επιλογής της μη-δράσης, ανεξαρτήτως των πιθανοτήτων που λίγο-πολύ γνωρίζουν όλοι όσοι έχουν δει τουλάχιστον 100 αγώνες στη ζωή τους. Με πολύ απλά λόγια ο τερματοφύλακας παρ’ όλο που γνωρίζει ότι είναι αρκετά πιθανό η μπάλα να πάει στο κέντρο δεν θέλει να δεχτεί το πέναλτι χωρίς να έχει αντιδράσει, χωρίς να έχει καταβάλει κάποια προσπάθεια ή για την ακρίβεια χωρίς να έχει φανεί ότι έχει καταβάλει κάποια προσπάθεια, έστω κι αν αυτή είναι μια αποτυχημένη βουτιά στη λάθος πλευρά. Σε αντίθεση με την υπόλοιπη κοινωνική μας ζωή που τις περισσότερες φορές υπερισχύει η μη-δράση – η οποία για χρόνια μετά τις περισσότερες φορές προκαλεί δεκάδες προβληματισμούς περιστρεφόμενους γύρω απ’ το “κι αν είχα κάνει κάτι;” – στους τερματοφύλακες η δράση είναι σχεδόν πάντα η τελική επιλογή, η λύση που θα εξαλείψει τις διάφορες χλευαστικές ατάκες “το έφαγε όρθιος”, η λύση που σε περίπτωση αποτυχίας δεν θα βαραίνει τόσο τη συνείδηση τους μετά, “προσπάθησα, έκανα ό,τι μπορούσα”.)

Ο Ρικέλμε σουτάρει τη μπάλα ψηλά και στο κέντρο της εστίας. Ο τερματοφύλακας της Νιούελς έχει επιλέξει να μην πέσει. Το σκορ παραμένει 0-0.