Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Ένας στους τρεις Έλληνες ποδοσφαιριστές έχει την ευκαιρία να γίνει πιάσμαν

ball2013279341912734_20

Μια μίζερη ματιά στο σύγχρονο ποδόσφαιρο έριξε ο Economist σε ένα φρέσκο άρθρο του. Προετοιμάζοντας τους αναγνώστες του για μια ακόμα ποδοσφαιρική σεζόν περιληπτικά αναφέρει μερικά από τα τεράστια προβλήματα (οικονομικής περισσότερο φύσης) που αντιμετωπίζει το αγαπημένο μας άθλημα. Αναφέρει για παράδειγμα το ξέπλυμα χρήματος που γίνεται από διάφορους απατεώνες που έχουν αναλάβει τις ομάδες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό με τα εισιτήρια, όπου μπορείς να δηλώσεις παραπάνω εισπράξεις ώστε να βάλεις ένα καλό πλυντήριο στα χρήματα που έχεις από άλλες λιγότερο καθαρές δουλειές. Αυτό βέβαια στην Ελλάδα δεν γίνεται συνήθως, όχι για λόγους τιμιότητας αλλά επειδή εδώ δηλώνονται λιγότερα εισιτήρια κυρίως για λόγους εφορίας. Βέβαια υπάρχουν και πιο παραδοσιακές μέθοδοι, όπως αυτή στη Βραζιλία (και είμαι σίγουρος και στην Ελλάδα) όπου κάποιοι “ισχυροί άντρες” απλά παίρνουν χαρτζιλίκι από τις εισπράξεις για τα έξοδα της ημέρας.

Πολλά χρήματα φυσικά υπάρχουν και στις μεταγραφές. Μάνατζερ-προπονητές έχουν άριστες σχέσεις με θύματα πολλές φορές αγαθιάρηδες προέδρους που πληρώνουν υπεραξία για διάφορα σαπάκια (ή και όχι). Όχι βέβαια ότι οι πρόεδροι είναι πάντα θύματα, μια που το Πλυντηρέξ υπάρχει κι εδώ. Φουσκωμένες μεταγραφές στις οποίες η ομάδα Α αγοράζει τον παίκτη Β από την ομάδα Γ για ποσό Δ και ανακοινώνει ποσό Ε (όπου Ε>Δ). Τη διαφορά τη βάζει ο πρόεδρος της ομάδας Γ από τα δικά του όχι-και-τόσο-καθαρά χρήματα, τα οποία ως διά μαγείας πλέον μπορούν να κυκλοφορήσουν. Όπως λέει το άρθρο όμως, υπάρχει και το ανάποδο. Αγοράζεις έναν παίκτη με φουσκωμένη τιμή, αυτό το περιουσιακό στοιχείο παρουσιάζεται με μεγαλύτερη από την πραγματική του αξία και έτσι παρουσιάζεις μια εταιρεία που αξίζει πολύ παραπάνω από την πραγματικότητα.

ball5110107fe1d41fixing

Από την άλλη μπορείς πολύ απλά να κλέψεις την ίδια σου την εταιρεία (κάτι που στην Ελλάδα γίνεται συχνά) με το να έχεις στήσει ένα δικό σου κύκλωμα κυρίως με μάνατζερ. Κάνεις τη συμφωνία, ο παίκτης παίρνει Α χρήματα και εσύ δηλώνεις ότι παίρνει Β (όπου Β>Α). Τα έχεις βρει και με τον παίκτη και με τον μάνατζερ (κυρίως) και μέρος της διαφοράς έρχεται στις δικές σου τσέπες, μακρυά από τα ταμεία του συλλόγου. Οι σχέσεις μάνατζερ με προπονητές στην Ελλάδα είναι πολύ γνωστές και αρκετά ονόματα μου έρχονται στο κεφάλι. Όρεξη να υπάρχει με λίγα λόγια και οι λοβιτούρες πολλές όπως και τα παραδείγματα. Ακόμα ένα τέτοιο είναι οι μυστήριες ιδιοκτησίες παικτών από θολές εταιρείες. Φτιάχνεις μια τέτοια και νοικιάζεις μέσω αυτής παίκτες στην ομάδα σου, βάζοντας τα χρήματα της ομάδας στην τσέπη σου ή αντίστροφα πουλάς κοψοχρονιά έναν παίκτη σε μια εταιρεία η οποία στη συνέχεια τον πουλάει σε κανονική τιμή και εσύ κερδίζεις πάλι.

Και φυσικά δεν υπάρχουν μόνο οι μεταγραφές, αλλά και το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα του σύγχρονου ποδοσφαίρου: τα στημένα παιχνίδια. Από τότε που το στοίχημα έχει γίνει παγκόσμιο και μπορεί ο μαφιόζος από την Κροατία να ποντάρει λεφτά στην Ασία (τυχαίο παράδειγμα) είναι προφανές ότι το άθλημα χάνει κάθε έννοια αξιοπιστίας. Σύμφωνα με τον Economist και τα στοιχεία της FIFA τα μεγαλύτερα προβλήματα παρουσιάζονται στην πρώην ΕΣΣΔ και στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Και όσο και αν λέμε ότι “ανήκομεν εις την Δύσιν” δυστυχώς ποδοσφαιρικά δεν ισχύει. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι όταν οι ποδοσφαιριστές πληρώνονται λίγο ή δεν πληρώνονται στην ώρα τους. Τότε φτάνουμε να έχουμε τις γνωστές ομορφιές του ποδοσφαίρου, με ομάδες να ξεφτιλίζονται και άλλες να φαίνονται βγαλμένες από τις σελίδες με τους μεγαλύτερους άθλους του ποδοσφαίρου. Και αν στην Νιγηρία το παράκαναν με τα παιχνίδια να λήγουν 79-0 και 67-0, τότε τι δικαιολογίες υπάρχουν για ποδοσφαιριστές που παίρνουν αρκετά χρήματα σε χώρες πιο σοβαρές ποδοσφαιρικά, όπως στην Ιταλία. Το χρήμα διαβρώνει τα πάντα.

fix20130713_IRC065

Και κάπως έτσι λυπάσαι (κάπως) τους δικούς μας ποδοσφαιριστές, που σύμφωνα με τα στοιχεία της FIFPro (του διεθνούς ας πούμε ΠΣΑΠ) το 2011 τους βρήκε να μην πληρώνονται στην ώρα τους κατά 70% (φαντάσου φέτος), ενώ το 30% δέχτηκε πιέσεις να στήσει κάποιο ματς. Ποσοστό που έρχεται δεύτερο μόνο πίσω από το Καζακστάν, αφήνοντας με μεγάλη διαφορά πίσω ονόματα όπως Ρωσία και Βουλγαρία (η έρευνα αφορά στην Αν. Ευρώπη και έχει πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία από στημένα ματς μέχρι βία). Και σε κάνει να αναρωτιέσαι, όταν δεν μιλιέσαι μετά από μια ήττα της ομάδας σου, αν αξίζει να ασχολείσαι με το γαμωποδόσφαιρο και τους ποδοσφαιριστές που ξέρεις ότι περίπου ένας στους τρεις έχει την ευκαιρία να κονομήσει εις βάρος σου και η τύχη σου επαφίεται στην τιμιότητά του…

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Δώσε μου μεταγραφές, παγκόσμιο ποδόσφαιρο

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Ο Ουρουγουανός της Κίτρινης Φανέλας

Μετά το Μαρακανάσο το καλοκαίρι του 1950 η Βραζιλιάνικη Ομοσπονδία αποφάσισε να προχωρήσει σε διάφορες αλλαγές. Μία από αυτές ήταν να αντικαταστήσει την καταραμένη γκαντέμικη φανέλα με την οποία αγωνίστηκε η Βραζιλία στον τελικό. Η λευκή φανέλα ήταν πλέον υλικό για προσάναμμα. Έτσι το 1953 έκαναν ένα διαγωνισμό για τη σχεδίαση της νέας φανέλας για […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ο αγώνας με τα 149 γκολ

Το ποδόσφαιρο παίζεται σχεδόν παντού στον πλανήτη και όπου υπάρχει ποδόσφαιρο, υπάρχουν και αντιδράσεις για τη διαιτησία. Όταν κρίνονται τίτλοι, δεν έχει σημασία αν είναι το Τσάμπιονς Λιγκ ή το πρωτάθλημα της Μαδαγασκάρης. Όλοι θέλουν τη νίκη και όλοι αντιδρούν στην αδικία. Έτσι και στις 31 Οκτωβρίου του 2002, όταν σημειώθηκε το μεγαλύτερο σκορ σε […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

1 σχόλια σχετικά με το “Ένας στους τρεις Έλληνες ποδοσφαιριστές έχει την ευκαιρία να γίνει πιάσμαν”

  1. Ο/Η Kanthar0s λέει:

    Ωραίο άρθρο. Δυστυχώς.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *