Το σακάκι το διπλοσταυροκουμπωτό
Αν η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, τότε σίγουρα η πρεμιέρα για την Ντεπορτίβο Κάλι στην Κλαουζούρα της Λίγκα Ποστομπόν, την Α Εθνική της Κολομβίας, ήταν πολύ καλή. Η ομάδα με τα πράσινα πέρασε εντυπωσιακά με 0-3 από την έδρα της Όνσε Κάλντας. Αυτό που ξεχώρισε όμως ήταν το τρίτο γκολ, ένα εξαιρετικό χτύπημα φάουλ του Κολομβιανού Βλαντιμίρ Μαρίν (ένα όνομα που όταν το ακούσεις θα πεις: “Μα καλά, κάπως έτσι δεν λέγανε εκείνον τον Σλοβένο που έπαιζε στην Καβάλα ή μήπως στο Αιγάλεω;” κι όμως είναι διεθνής Κολομβιανός με καριέρα στην Αργεντινή, τη Βραζιλία, την Παραγουάη, τη Βολιβία και το Μεξικό) που στέλνει την μπάλα με φοβερά φάλτσα να πάει εκεί που δεν μπορεί κανείς να την αποκρούσει.
Και πριν πείτε: “Μα καλά για ένα γκολ γράφουν ολόκληρο θέμα; Πάει χάλασαν κι αυτοί” αρχίζει το σόου γραφικότητας. Πρώτα με τους Κολομβιανούς σπίκερ που ενώ βαριόντουσαν οικτρά μέχρι και το γκολ αρχίζουν ένα παραλήρημα. Πρώτα το “super combo” (!!) με φωνή 4 και μετά τα γκολάσο πάνε κι έρχονται, τα Κάλι-Κάλι-Κάλι έρχονται στη συνέχεια, μετά έχουμε το κλάμα ενός μωρού (σε ηχητικό) και μετά κάτι ακατάληπτα τσιπι-τσάπε. Την ίδια στιγμή σκάει στην οθόνη ο τρίθεος Λεονέλ Αλβάρεζ (έχει εμφανιστεί και σε Μουντιάλ), ο προπονητής της Κάλι που συνεχίζει να μοστράρει το λουκ Χιγκίτα και είναι προφανώς ντυμένος για να βγει σε ντίσκο μετά τον αγώνα. Ο Βλαντιμίρ Μαρίν πάει κατευθείαν πάνω του και του κάνει νόημα να βγάλει το σακάκι. Ο Αλβάρεζ δυσκολεύεται (ήταν πιο αδύνατος ο μακαρίτης), αλλά τελικά το καλτ αυτό γκολ ολοκληρώνεται με τον σκόρερ να φοράει το σακάκι του προπονητή του (το ένα μανίκι κανονικά και το άλλο σαν θεία που την έπιασε το ρεύμα και έριξε κάτι πάνω της).
7 σχόλια σχετικά με το “Το σακάκι το διπλοσταυροκουμπωτό”
Φαγώθηκαν για το Μπαλοτέλι ότι δεν ξέρει πως φοριέται μια μπλούζα. Το σακάκι έχει σαφώς μικρότερο βαθμό δυσκολίας
Θα ήθελα πάρα πολύ να γνωρίσω αυτόν που είχε την έμπνευση με το ηχητικό με το μωράκι, να πιούμε έναν καφέ, ένα κρασάκι, ένα ουίσκι και να μιλήσουμε για την ψυχεδέλεια, τη μούρλα και τις Πόρτες της Αντίληψης.
epos!!!
Και το “σούπερ κόμπο” ηχητικό το κόβω. Εκτός κι αν έχουν τον διάβολο απ’τον εξορκιστή για σχολιαστή.
Πάντως ο Αλβάρεζ μια ομοιότητα με τον Μίμη τον Γκιουλέκα την έχει, θα μπορούσε να τραγουδάει το άσμα του τίτλου ά-νε-τα!
Για το σακάκι λέτε;;; Το πουκάμισο που είναι 2 νούμερα μικρότερο και (παρότι δεν είναι χοντρός ο κόουτς) κοντεύουν να σκάσουν τα κουμπιά στη μούρη του σκόρερ;;;
καρεμπεεεε????
Οι περιγραφες των αγωνων εδω ειναι μια απολαυση και μια ανεπαναληπτη εμπειρια πιστευω..
Απο που να αρχισω πραγματιικα..να φευγει τετ α τετ ο επιθετικος και να σκαει ηχητικη διαφημιση(και μια μπαρα του προιοντος να περναει απο κατω,μη χασουμε και οπτικα τη φαση..),τι τραγουδια να παιζουνε την ωρα της περιγραφης,οι δε σπικερ ειναι πραγματικοι ηθοποιοι ή τουλαχιστον ευκολα θα κανανε καριερα..
Μυξοκλαματα,οδυρμοι,μπινελικια,ειναι οαση μεσα στα περισσοτερα βαρετα-και εκνευριστικα αργα σε ρυθμο-ματς της λιγκας!