Πώς να κρυφτείς από τα παιδιά
(16 Ιουνίου, Παραλία Mucuripe, Φορταλέζα, Βραζιλία / Φωτογράφος: Andre Penner)
Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά, πως να τους εξηγήσεις ότι μπορεί η “μπαλίτσα” να γίνει η αιτία για να διωχθούν άνθρωποι από τα σπίτια τους και να μεγαλώσει το χάσμα ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς, πως να κρυφτείς απ’ τα παιδιά, πως να τους εξηγήσεις ότι το ποδόσφαιρο γυρίζει στη χώρα που το λάτρεψε και το ανύψωσε όσο καμία άλλη στον πλανήτη και παρ’ όλα αυτά αντί να βοηθήσει, χειροτερεύει την ήδη στερημένη ζωή τους, πως να πεις στα παιδιά ότι το πιο όμορφο και πιο δίκαιο παιχνίδι στον κόσμο, αυτό στο οποίο μπορείς να πρωταγωνιστήσεις είτε είσαι ψηλός, είτε είσαι κοντός, είτε είσαι από πλούσια οικογένεια, είτε είσαι από φτωχή, είτε είσαι έξυπνος, είτε είσαι χαζός, ότι αυτό το παιχνίδι μεγαλώνει κι άλλο την κοινωνική ανισότητα, πως να τους μιλήσεις για τη ΦΙΦΑ και τις τακτικές της, για μίζες, για τη διαφθορά, για οικονομικά σκάνδαλα, πως να τα συνδέσεις όλα με το απλό σουτάρισμα μιας μπάλας, πως να τους συγκρίνεις τον μέσο μισθό των γονιών τους με τον τεράστιο και επιμελώς αδήλωτο μισθό του ‘αφεντικού του ποδοσφαίρου’, πως να τους αποκαλύψεις ότι όλα στο ποδόσφαιρο ξεκίνησαν να ξεφεύγουν και να γίνονται κέρδη από έναν δικό τους άνθρωπο, από έναν Βραζιλιάνο επιχειρηματία, λάτρη της κερδοσκοπίας και της πειθαρχίας και στο γήπεδο και στους αριθμούς, πως να τα κρύψεις όλα αυτά, πως να τους εξηγήσεις γιατί βγαίνει ο κόσμος στους δρόμους ενώ παίζει η αγαπημένη Σελεσάο στη τηλεόραση, πως να τους αναλύσεις γιατί τόσοι άνθρωποι πεινάνε την ίδια στιγμή που τόσοι λίγοι έχουν τόσα πολλά, πως να τα συνδυάσεις με τα όσα συμβαίνουν στην Ισπανία, στη Πορτογαλία, στην Ελλάδα, στη Τουρκία και σε τόσες άλλες χώρες του κόσμου, πως να τους εξηγήσεις γιατί αυτό συμβαίνει σχεδόν παντού στην υφήλιο, πως να τους ενημερώσεις πως είναι από τη πρώτη μέρα της ύπαρξης τους μέρος του 99%, πως να τους μιλήσεις για τις έννοιες ‘χρέος’ και ‘εταιρειοκρατία’, πως να τους μιλήσεις για ελπίδα όταν κι εσύ δεν ξέρεις από ποιον την περιμένεις, πως να εξηγήσεις πόση αλήθεια και απόγνωση συμπυκνώνει ακόμα και σήμερα, τόσες δεκαετίες μετά, η ατάκα “Then who do we shoot?”, πως να τους πεις οτιδήποτε χωρίς να τους εκμυστηρευτείς ότι τα έχουμε κάνει όλα σκατά, πως να κρυφτείς απ’ τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα.
(Ιούνιος 2013, Βραζιλία)
