Ποδόσφαιρο και ζωγραφική

Χαζεύοντας στο ίντερνετ πριν λίγο καιρό πέτυχα στην Αγγλική Telegraph μια είδηση για ένα 10χρονο πιτσιρίκι που εκείνες τις μέρες είχε μόλις πουλήσει μέσα σε λίγα λεπτά μερικές δεκάδες πίνακες του για περισσότερες από 340.000 λίρες, ανεβάζοντας μ’ αυτό τον τρόπο τα συνολικά του κέρδη από την ενασχόληση του με την ζωγραφική στο ποσό των 1,5 εκατομμυρίων λιρών. Πρόκειται για τον Κίερον Γουίλιαμσον, γιο ενός ηλεκτρολόγου και μιας διατροφολόγου, ο οποίος στην ‘πιάτσα’ της τέχνης αποκαλείται πλέον και ‘μίνι Μονέ’ ή ‘νέος Πικάσο’. Εντυπωσιασμένος από την είδηση αλλά και από κάποιες εικόνες από τις (εξαιρετικές πράγματι) ζωγραφιές που είδα, έψαξα λίγο περισσότερο πέφτοντας πάνω σε μια συνέντευξη που είχε δώσει πέρσι σε μια δημοσιογράφο της Daily Mail.

Η δημοσιογράφος περίμενε τον Κίερον στο σπίτι για να του κάνει κάποιες ερωτήσεις αναφορικά με την τεράστια επιτυχία του αλλά αντί να συναντήσει εκεί ένα ψωνισμένο πιτσιρίκι, μπολιασμένο με ελιτισμό και υπεροψία από την απροσδόκητη τεράστια επιτυχία και προβολή, βρήκε ένα παιδί με τσαλακωμένα τα ρούχα του σχολείου και θυμωμένο βλέμμα: η ομάδα του είχε μόλις χάσει σ’ ένα απ’ αυτά τα κλασσικά ποδοσφαιρικά ματς που κάθε παρέα παιδιών στήνει μετά το σχολείο.

Φανατικός οπαδός του ποδοσφαίρου και της Λίντς, αγάπη την οποία κληρονόμησε από τον πατέρα του όπως και τα περισσότερα παιδιά αυτού του κόσμου, ο Κίερον κλήθηκε λίγο πριν το τέλος της συνέντευξης να απαντήσει σε μια από αυτές τις κλισέ ερωτήσεις που αφορούν το μέλλον του και το κατά πόσο νιώθει ξεχωριστός. Και τότε, με την άνεση και την ασύλληπτη αθωότητα που μπορεί να έχει μόνο ένα μικρό παιδί που δεν αντιλαμβάνεται ακόμα πλήρως πόσο σκατένια δομημένες είναι οι σύγχρονες κοινωνίες κι έτσι αγνοεί το πόσο σημαντικό είναι οικονομικά και κοινωνικά αυτό το ταλέντο του που έχει εντοπίσει ο περίεργος και πολλές φορές γεμάτος ‘δηθενιά’ χώρος της Τέχνης, ο Κέιρον είπε στη δημοσιογράφο: “Η ζωγραφική μου έρχεται πολύ φυσικά. Δεν ξέρω όμως αν θα θέλω να τη συνεχίσω όταν μεγαλώσω” για να καταλήξει στη σκέψη που θα έκανε κάθε επιτηδευμένο φιλότεχνο να ανατριχιάσει από αηδία και απόγνωση και η οποία, όμως, κυριαρχεί στο μυαλουδάκι όλων των παιδιών (πλούσιων,  φτωχών, έξυπνων κι απ’ ότι φαίνεται και παιδιών που μπορεί να έχουν στρωμένη μπροστά τους μια ανεπανάληπτη καριέρα σ’ έναν άλλο χώρο στον οποίο όμως δεν τρέχεις πίσω από ένα τόπι) που έχουν κλωτσήσει κάποτε μια μπάλα: “Μπορεί να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής”.

Σ’ ένα άλλο μέρος του κόσμου, στο Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας, δυο άλλοι χαρισματικοί άνθρωποι που επίσης τυγχάνουν και ποδοσφαιρόφιλοι, τα αδέρφια Αντρέ και Ράφαελ Μέλο έφτιαξαν τον Ιούνιο οχτώ εντυπωσιακές εικονογραφήσεις για να τιμήσουν τις χώρες που συμμετείχαν στο Confederations Cup, το οποίο ως γνωστόν διεξήχθη στα μέρη τους. Το πιο ωραίο της υπόθεσης είναι ότι για κάθε χώρα τα δυο αδέρφια χρησιμοποίησαν σαν επιρροή κι έναν διαφορετικό ζωγράφο, δένοντας αρκετά πετυχημένα κάποιες φημισμένες και κλασσικές τεχνικές της ζωγραφικής με το ποδόσφαιρο. Στο σχετικό tumblr που δημιούργησαν μπορείς να δεις και τα οχτώ πολύ ιδιαίτερα σχέδια καθώς και κάποιες επιλεγμένες δουλειές των ζωγράφων απ’ τους οποίους επηρεάστηκαν.