Όχι στο ποδόσφαιρο δοκιμαστικού σωλήνα

Το χθεσινό Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Τσέλσι ήταν ένα μέτριο και κυρίως νερόβραστο παιχνίδι. Με κινέζικες διαφημίσεις στο γήπεδο και μέτριο ποδόσφαιρο μου θύμισε πίτα γύρο από αλυσίδα φραντσάιζ. Κάτι που εμφανισιακά με την πρώτη ματιά είναι γύρος, αλλά δεν έχει ούτε τη γεύση του, ούτε σου δίνει την απόλαυσή του. Για να αναπληρώσουμε λοιπόν τη χθεσινή μέτρια ποδοσφαιρική νύχτα, θα δούμε λίγη γνήσια μπάλα από την Λ. Αμερική. Ξεκινάμε από την Παραγουάη και τον τελικό του τοπικού πρωταθλήματος του Νότου, ανάμεσα στην Κορονέλ Ρομέρο και την Ελ Πορβενίρ. Το σκηνικό ιδανικό. Μικρό γήπεδο με τον κόσμο να κάθεται όπου μπορεί, σκοροφαγωμένο γρασίδι και πολύ πάθος. Οι γηπεδούχοι σκοράρουν μια φορά στο πρώτο ημίχρονο μετά από αναμπουμπούλα και σκοράρουν ξανά με μια γκολάρα για το 2-0. Οι παίκτες της Ελ Πορβενίρ μάλλον εκνευρισμένοι αρχίζουν το σκληρό παιχνίδι και σε ένα επικίνδυνο μαρκάρισμα ο διαιτητής Βίλντο Αμαρίγια βγάζει την κόκκινη κάρτα. Ο δράστης δεν αντιδρά (γιατί προφανώς έχει ξεμπουκώσει μετά το τάκλιν του), αλλά οι συμπαίκτες του ακόμα έχουν νεύρα. Το 9αρι τρέχει και σπρώχνει τον ρέφερι και τρώει αμέσως την κόκκινη, ένας ακόμα παίκτης αποβάλλεται και με τον διαιτητή ανάμεσα σε πολλούς παίκτες, έχουμε μια επική τσακιτσανιά, μια μαγική εναέρια κλωτσά που βρίσκει τον διαιτητή στο πρόσωπο (ευτυχώς χωρίς να τραυματιστεί σοβαρά) και κάνει το ματς ροντέο.

Πάμε τώρα στην Αργεντινή που χθες το βράδυ είχε το τελευταίο ματς της αγωνιστικής ανάμεσα στους Ζυθοποιούς της Κίλμες και την Σαν Λορένσο, δύο από τις πιο συμπαθείς για μένα ομάδες της χώρας. Για όσους δεν ξέρουν γιατί αγαπάμε την Κίλμες, ας θυμηθούν το ωραίο αυτό ντοκιμαντέρ που είχαμε δει πριν έναν χρόνο παρά 4 μέρες. Ένα ακόμα όμως χαρακτηριστικό της Κίλμες είναι ότι πρόκειται για την πρώτη ομάδα στον κόσμο (τουλάχιστον σύμφωνα με τους οπαδούς της) της οποίας ο κόσμος πέταξε χαρτάκια μέσα στο γήπεδο. Η ιστορία λέει ότι τον Αύγουστο του 1961 η ιδέα ήρθε σε κάποιους οπαδούς της ομάδας, ανάμεσά τους κι ο Ιπόλιτο Ιριγκογιέν. Ο Ιπόλιτο πήγε στο εργοστάστιο της Κίλμες (που είναι η πιο δημοφιλής μπύρα στην Αργεντινή και μια από τις πιο δημοφιλείς σε όλη τη Ν. Αμερική) και ρώτησε αν έχουν ετικέτες μπύρας που δεν τους χρειάζονται. Του είπαν ότι τους έχουν ξεμείνει περί τα 90 εκατομμύρια (στα χρόνια μας, όλο και κάποιος οικονομικός διευθυντής θα είχε απολύσει κόσμο για το γεγονός αυτό) και αυτός τους άφησε άφωνους όταν τα ζήτησε όλα. Λίγες μέρες αργότερα, στις 19 του μήνα οι οπαδοί της Κίλμες αποφάσισαν να κάνουν πράξη την ιδέα τους στο μεγάλο εκτός έδρας ματς κόντρα στην μισητή Μπάνφιλντ. Οι γηπεδούχοι έκαναν ότι μπορούσαν για να μην αφήσουν τις ετικέτες μπύρας να πέσουν στο χορτάρι, αλλά οι της Κίλμες ήταν οργανωμένοι. Είχαν μοιράσει τα χαρτάκια και τα είχαν κρύψει όπου μπορεί να φανταστεί κανείς, ενώ κάποια τα ανέβασαν με ένα σκοινί και έναν γάντζο. Το αποτέλεσμα ήταν να πέσουν 2.100.000 ετικέτες μπύρας στην είσοδο της Κίλμες στον αγωνιστικό χώρο και η ιστορία να καταγράψει το γεγονός ως την πρώτη φορά που κόσμος πέταξε χαρτάκια σε γήπεδο.

Την επέτειο αυτή γιόρτασαν χθες οι οπαδοί της Κίλμες, στη δική τους “Μέρα του οπαδού” και τελικά τους πήγε γούρι, μια που μετά από ένα πολύ καλό παιχνίδι με εναλλαγές και τουλάχιστον δυο πολύ ωραία γκολ κατάφεραν να κερδίσουν με 3-2 την Σαν Λορένσο που ενώ ξεκίνησε εντυπωσιακά το πρωτάθλημα, άρχισε να προβληματίζει. Αντίθετα, οι γηπεδούχοι κατάφεραν να πάρουν σημαντικούς βαθμούς στην αιώνια προσπάθειά τους για παραμονή στην Α’ Εθνική που για αυτούς είναι κάτι σαν πρωτάθλημα κάθε χρόνο.

Κλείνουμε με λίγη μπάλα και λίγη γραφικότητα από τη Βραζιλία. Μπορεί το πρωτάθλημα στη Βραζιλία να είναι εδώ και χρόνια πιο οργανωμένο από ότι παλιά, να έχουν πέσει αρκετά χρήματα και να γίνονται προσπάθειες εκσυγχρονισμού, η παράδοση ακόμα όμως είναι βαθιά ριζωμένη στους Βραζιλιάνους. Η ιστορική Σάο Πάολο πάει κατά διαόλου στο Μπραζιλειράο και βρίσκεται κάτω από τη γραμμή του υποβιβασμού. Τα 12 σερί ματς χωρίς νίκη για κάθε λογικό άνθρωπο οφείλονται είτε στους παίκτες, είτε στον προπονητή, για κάθε σωστό ποδοσφαιρόφιλο όμως δεν αρκούν τέτοιες μπανάλ εξηγήσεις. Η εξήγηση είναι μία: τα μάγια. Γι’ αυτό λοιπόν κάποιος/οι αποφάσισε/αν ότι το κακό πρέπει να παταχθεί και γι’ αυτό έριξαν αλάτι στις σκάλες που οδηγούν στα αποδυτήρια του Μορουμπί, καθώς ΟΛΟΙ ξέρουμε ότι το αλάτι διώχνει τα κακά πνεύματα, την βασκανία, τα βουντού, τα βαμπίρ και όσους έχουν υψηλή αρτηριακή πίεση. Η διοίκηση χαμήλωσε τις τιμές στα εισιτήρια, 55.000 οπαδοί πήγαν στο γήπεδο και τα αποτελέσματα του αλατιού τα βλέπουμε στο επόμενο βίντεο:

http://www.youtube.com/watch?v=mi2t4p60Tgo