Η θλιβερή ιστορία ενός πρίγκιπα

Ήταν 5 Σεπτεμβρίου του 1931, όταν στο Άιμπροξ Παρκ λάμβανε χώρα ένα Old Firm που οι οπαδοί και των δύο ιστορικών ομάδων της Σκωτίας θα προτιμούσαν να μην έχει γίνει ποτέ. Στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου ο τερματοφύλακας της Σέλτικ Τζον Τόμσον και ο επιθετικός της Ρέιντζερς Σαμ Ίνγκλις, σε μια διεκδικούμενη φάση, έπεσαν μαζί πάνω στην μπάλα. Το γόνατο του Ίνγκλις συγκρούστηκε με το κεφάλι του Τόμσον, σύγκρουση που προκάλεσε κάταγμα στο κρανίο του Τόμσον και ρήξη αρτηριών, και τελικά απέβη μοιραία για τον 22χρονο τερματοφύλακα της Σέλτικ, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή λίγες ώρες μετά σε νοσοκομείο της Γλασκώβης.

Μικροκαμωμένος και αδύνατος με κοντά χέρια, ο νεαρός Σκωτσέζος, δεν έπειθε με το παρουσιαστικό του, ήταν όμως η ευκινησία του αλλά κυρίως το θάρρος του, στα όρια του παράτολμου, και η αυτοθυσία του την ώρα του αγώνα, αυτά που τον έκαναν ξεχωριστό και αγαπητό στους οπαδούς της Σέλτικ. Στοιχεία που ήδη του είχαν κοστίσει ένα σπασμένο σαγόνι, δύο χαμένα δόντια και κατάγματα στην κλείδα και σε κάμποσα πλευρά, σε μια βουτιά που έκανε για να αποκρούσει, ένα χρόνο πριν τη μοιραία βουτιά στο τελευταίο Old Firm της καριέρας και της ζωής του. Προφανώς αυτά ήταν πολύ ασήμαντα για να πτοήσουν έναν άνθρωπο που στα 14 χρόνια του δούλευε σε ορυχείο 250 μέτρα κάτω από τη γη. Και ήταν το θάρρος και η αυτοθυσία για την ομάδα του αυτά που καθόρισαν και τον επίλογο της σύντομης ζωής του, επίλογος που ήταν η απαρχή ενός παίκτη-θρύλου, ενός αιώνιου συμβόλου για τους οπαδούς της Σέλτικ.

Η κηδεία του έγινε στις 9 Σεπτεμβρίου του 1931 στο Κάρντεντεν, την πόλη που μεγάλωσε, και την παρακολούθησαν πάνω από 30.000 άνθρωποι, Προτεστάντες και Καθολικοί, που γέμισαν ασφυκτικά την εκκλησία και το νεκροταφείο. Πολλοί από αυτούς ξεκίνησαν από τη Γλασκώβη διανύοντας με τα πόδια μια απόσταση 90 χιλιομέτρων, ενώ άλλοι 20.000 μαζεύτηκαν στο σιδηροδρομικό σταθμό της Γλασκώβης, απλά για να συνοδεύσουν τους 2.000 ανθρώπους που είχαν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν τα 4 σελίνια που κόστιζε το εισιτήριο για το τρένο, δίνοντας με τον τρόπο τους το δικό τους,  νοητό, “καλό κατευόδιο”.

Και απ΄ό,τι φαίνεται η κληρονομιά που άφησε ο αδικοχαμένος Τζον Τόμσον δεν έχει ημερομηνία λήξης. 80 χρόνια μετά το θάνατό του οπαδοί της Σέλτικ περπάτησαν τα ίδια 90 χιλιόμετρα από τη Γλασκώβη ως το νεκροταφείο του Μπόουχιλ για να τον τιμήσουν, στο Κάρντεντεν διοργανώνεται κάθε χρόνο μαθητικό ποδοσφαιρικό τουρνουά που φέρει το όνομά του, ενώ μόλις πέρυσι, στην επέτειο των 125 χρόνων της Σέλτικ, ο προπονητής και οι παίκτες της ομάδας κατέθεσαν στεφάνι στο μνήμα του. Η ομάδα και ο κόσμος της δεν δείχνουν καμία διάθεση να λησμονήσουν τον αγαπημένο τους “Πρίγκιπα των Τερματοφυλάκων”.

Αντί επιλόγου η σύντομη επιγραφή που είναι σκαλισμένη στον τάφο του:

“Δεν πεθαίνουν ποτέ αυτοί που ζουν στις καρδιές όσων αφήνουν πίσω τους”