Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Μια ματιά στο μαγευτικό Λιχτενστάιν

 Liechtenstein

Το Λιχτενστάιν είναι ένα κρατίδιο μεταξύ της Αυστρίας και της Ελβετίας, τόσο μικροσκοπικό που νομίζεις πως αν βάλεις πάνω από το σημείο εκείνο του χάρτη έναν μεγεθυντικό φακό θα διαβάσεις “Φένγουικ” και θα δεις τον Πίτερ Σέλερς να ετοιμάζεται να κηρύξει πόλεμο στις ΗΠΑ απλά και μόνο για να χάσει και να κονομήσει την αποζημίωση…

…τόσο μικροσκοπικό που μπορείς να νοικιάσεις όλα τα δωμάτια και κάθε άλλο είδος καταλύματος του, δηλαδή σχεδόν όλη τη χώρα, με μερικές χιλιάδες ευρώ, πόσο καθόλου απαγορευτικό για προηγούμενα μπάτζετ ταξιδιού της εθνικής μας ομάδας του ΠΑΣΟΚ. Είναι προφανές πως ο μόνος λόγος που έχει τόσο μεγάλο και δύσκολο όνομα είναι για να του δίνουν αναγκαστικά σημασία και βαρύτητα και οι υπόλοιποι. Για την ακρίβεια, το όνομα είναι τόσο δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με την έκταση της χώρας που στους χάρτες καλύπτει κατ’ ανάγκην και μέρος των γειτονικών χωρών. Αυτή είναι και η μόνη εισβολή που μπορεί να κάνει.

Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, την οποία μάλλον πραγματοποίησε μια παρέα πιτσιρικάδων κατά τη διάρκεια μιας σχολικής ώρας μη συμπεριλαμβανομένου του διαλείμματος για μπάλα, στο Λιχτενστάιν ζούνε πάνω-κάτω 30.000 νοματαίοι, εκ των οποίων το 1/3 γεννήθηκε σε άλλη χώρα, κάτι που σημαίνει πως όταν το καλοκαίρι ξεκινάνε οι άδειες λογικά ο πρίγκιπας κλειδώνει τα σύνορα και αφήνει μια λάμπα δρόμου ανοιχτή κάπου στην κεντρική πλατεία για να μπερδέψει τους επίδοξους εισβολείς. Όλο τον υπόλοιπο χρόνο τα σύνορα με την Ελβετία παραμένουν συνέχεια ανοιχτά από το 1923 όταν και οι Ελβετοί πείστηκαν ότι ο γείτονας τους είναι τόσο ακίνδυνος που οποιαδήποτε επεκτατική του προσπάθεια μπορεί να αντιμετωπιστεί από έναν απλό υπάλληλο τράπεζας κι έναν μόνο λοχία μ’ έναν Ελβετικό σουγιά. Από τότε τον έχουν υπό την προστασία τους προσφέροντας στην παγκόσμια ιστορία μερικά επικά ‘φιλικά’ περιστατικά απ’ αυτά που νομίζεις ότι υπάρχουν μόνο στις κωμωδίες.

Tο μεγαλύτερο κατόρθωμα της εθνικής ομάδας της χώρας παραμένει μέχρι και σήμερα το γεγονός ότι είναι η μόνη σ” αυτόν τον μικροσκοπικό πλανήτη η οποία έχει καταφέρει να χάσει από τον Σαν Μαρίνο με 1-0, σ” ένα θρυλικό φιλικό του Απρίλη του 2004 το οποίο κάθε φορά που αναπολούν οι λιγοστοί κάτοικοι του Σαν Μαρίνο το πιθανότερο είναι ότι βουρκώνουν από περηφάνια.

Παρά τον πολύ μικρό αριθμό κατοίκων, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΟΥΕΦΑ στο Λιχτενστάιν υπάρχουν περισσότεροι από 1.900 δηλωμένοι ποδοσφαιριστές, αριθμός που έχει λογική μόνο αν τα δελτία μοιράζονται δίχως δεύτερη σκέψη σε οτιδήποτε είναι ικανό να κουνήσει μια μπάλα, άρα δεν αποκλείεται μια λεπτομερέστατη ανάλυση της λίστας να δείξει ότι έχουν δελτίο μερικές γιαγιάδες, δυο αγελάδες κι ένα τηλεκατευθυνόμενο αυτοκινητάκι. Από τη ‘δεξαμενή’ αυτή των δηλωμένων παικτών αντλούνται και οι παίκτες που στελεχώνουν τις εφτά ερασιτεχνικές ομάδες της χώρας, οι οποίες διαγωνίζονται σε μια μόνο εθνική διοργάνωση (καθώς το Λιχτενστάιν είναι η μόνη Ευρωπαϊκή χώρα χωρίς πρωτάθλημα αναγκάζοντας τις ομάδες του να παίξουν στις μικρότερες κατηγορίες της γειτονικής Ελβετίας): το περιβόητο Κύπελλο του Λιχτενστάιν.

Το Κύπελλο του Λιχτενστάιν διεξάγεται με ένα σύστημα που είμαι πεπεισμένος πως επινόησε κάποιος Λατινοαμερικάνος γυρολόγος που βρέθηκε τυχαία στη χώρα τη δεκαετία του 40′ ψάχνοντας για τρούφα. Σ’ αυτό συμμετέχουν οι εφτά διαθέσιμες ομάδες της χώρας οι οποίες (για λόγους αξιοπρέπειας, ώστε να μην έχουν να λένε όλοι “κοίτα, το κύπελλο τους διαρκεί ένα Σαββατοκύριακο, μαζί με τα πανηγύρια στο μπαρ της πλατείας μετά”) πλαισιώνονται από τις δεύτερες και τις τρίτες ομάδες τους, οι οποίες επίσης αγωνίζονται σε χαμηλότερες κατηγορίες της Ελβετίας, τόσο χαμηλές που λογικά δεν τις έχει ακούσει ούτε ο Αχιλλέας ο Μπέος. Αποτέλεσμα αυτού του παράδοξου πειράματος είναι κάποιες φορές να τίθενται αντιμέτωπες η πρώτη και η δεύτερη ομάδα, αγώνες που προφανώς θα διαιτητεύει ο πρώτος προπονητής ώστε ανά πάσα στιγμή να σταματάει το ματς και να δίνει οδηγίες, αλλάζοντας και πλευρά σε κάποιους παίκτες για λόγους δοκιμών.

Ο νικητής της πρωτότυπης αυτής διοργάνωσης, της μόνης επίσης που συχνά-πυκνά ο τελικός τελειώνει με σκορ 6-0, 8-0 και 9-0, κερδίζει το δικαίωμα να συμμετάσχει στα προκριματικά του Europa League, λογικά σε κάποια πολύ πρώιμη φάση της διοργάνωσης στα τέλη της άνοιξης, όταν αλληλοεξοντώνονται ομάδες από τόσο μικρά κρατίδια και νικητές από διάφορα τουρνουά 5Χ5.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Εθνική Ελλάδας, ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Το πιο απρόβλεπτο πρωτάθλημα της Ευρώπης δεν είναι φυσικά το Ελληνικό

Χωρίς απρόοπτα ολοκληρώθηκε ένα ακόμα πρωτάθλημα της Σούπερ Λιγκ με την ομαλή διεξαγωγή και της τελευταίας αγωνιστικής. Στην Ξάνθη η τοπική ομάδα πήρε την νίκη που χρειαζόταν αρκετά εύκολα, χωρίς καν να χρειαστεί αυτή τη φορά να προσευχηθεί δημόσια στα ανώτερα κλιμάκια της πίστης ο Χρήστος Πανόπουλος. Στην Βέροια η τοπική ομάδα καθυστέρησε λίγο αλλά […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Φήμη

Στην αρχαία Ρώμη όταν ένας στρατηγός ή αυτοκράτορας επέστρεφε από κάποιο στρατιωτικό θρίαμβο όλη η πόλη έβγαινε στους δρόμους για να τον προϋπαντήσει και να τον αποθεώσει. Όπως ισχυρίζεται ο Τερτυλλιανός στο έργο του ‘Απολογητικός’, σ’ εκείνη ακριβώς την στιγμή της υπέρτατης επιτυχίας και δόξας ένας σκλάβος τοποθετούνταν πίσω ακριβώς από τον θριαμβευτή με μοναδικό […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

3 σχόλια σχετικά με το “Μια ματιά στο μαγευτικό Λιχτενστάιν”

  1. Ο/Η Thanos λέει:

    Αχαχαχα, τσάκω ένα κλικ 🙂

  2. Ο/Η Ampalopoulos λέει:

    Έχει φέρει και 2 Χηνάρια στα προκριματικά μέχρι στιγμής όμως…

  3. Ο/Η thanosleeds λέει:

    Κάντε και ένα αφιέρωμα στον τεράστιο Μάριο Φρικ, που στα 41 συνεχίζει να είναι ο αρχηγός της Εθνικής Λιχτενστάιν, παίζοντας τα τελευταία χρόνια ως στόπερ ενώ σε σχεδόν όλη την καριέρα του ήταν επιθετικός!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *