Όταν ο Ντιέγκο έριχνε γροθιές

4 Απριλίου 1996. Ο Σάντος “Φαλούτσο” Λασιάρ ανεβαίνει ξανά στο ρινγκ περίπου 6 χρόνια μετά την τελευταία φορά που αγωνιστήκε. Ο πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής και ο πρώτος Αργεντίνος που κατέκτησε τον τίτλο στις κατηγορίες μύγας και ελαφριάς μύγας (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, ποτέ δεν κατάλαβα το κόλλημα με τα ζώα στην πυγμαχία) δεν πάει να το παίξει Ρόκι. Ανεβαίνει στο ριγκ της Βίγια Κάρλος Πας (πόλη στην οποία μένει αφ’ ότου κρέμασε τα γάντια του) για έναν αγώνα επίδειξης κόντρα σε μια διασημότητα της εποχής, στην 15η επέτειο από την στέψη του ως πρωταθλητής σε έναν αγώνα στο Σοβέτο κόντρα στον Νοτιαφρικάνο Πίτερ Μαθεμπούλα.

Αντίπαλός του για τρεις γύρους ο ένας και μοναδικός Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, ακόμα ενεργός ποδοσφαιριστής. Ο αγώνας γίνεται με κάθε επισημότητα και στη συνέντευξη τύπου ο Ντιεγκίτο αφού μιλάει για μποξ, το γυρίζει στην μπάλα σχολιάζοντας την Μπόκα, την Λανούς και τον Πασαρέλα. Ανεβαίνει στο ρινγκ ντυμένος στα χρώματα της Μπόκα και φορώντας αποκλειστικά ρούχα της Πούμα που εκείνη την περίοδο έχει βγάλει σειρά ρούχων με το όνομά του. Έχει το πλεονέκτημα των κιλών (ζυγίζει 75 και ο Λασιάρ 61) και δείχνει να ξέρει τουλάχιστον τα βασικά, πώς να κάθεται π.χ. και να ρίχνει και κανά δυο μπουνιές (πριν το Μουντιάλ του 1994 έκανε προετοιμασία με βετεράνους πυγμάχους) και περνάει ένα ευχάριστο απόγευμα καθώς οι δυο πυγμάχοι φοράνε τεράστια γάντια για να μην έχουμε κανένα ατύχημα. Μετά το τέλος του αγώνα ο Ντιεγκίτο παραδέχεται ότι ο Λασιάρ είναι “αφεντικό” και σχεδόν με έκπληξη λέει “άντεξε σε ότι του έριξα”, προφανέστατα περιμένοντας ότι εκτός από θεός της μπάλας είναι και θεός του μποξ και θα έπρεπε να είχε κερδίσει. Ο Μαραντόνα κλείνει λέγοντας ότι όλο αυτό το event ήταν μια εκ μέρους του προσπάθεια αναγνώρισης για τον Λασιάρ που δεν έτυχε ποτέ της δόξας που του άρμοζε (σχεδόν ξεχάστηκε μετά την απόσυρσή του), δείχνοντας για μια ακόμα φορά ότι εκτός από παλαβός, δεν παύει ποτέ να είναι άνθρωπος που ξέρει να εκτιμάει.

Μερικά χρόνια αργότερα, ο Ντιέγκο συναντάει ακόμα έναν πυγμάχο. Αυτή τη φορά παγκόσμια γνωστό και τόσο αυτοκαταστροφικό, όσο περίπου κι ο ίδιος, τον Μάικ Τάισον. Στα πλαίσια της τηλεοπτικής εκπομπής που κάνει ο Μαραντόνα με τον τίλο “Η νύχτα του 10”, οι δύο άντρες έχουν μια συζήτηση μπροστά σε αρκετούς θεατές στο στούντιο. Η δημοσιογραφική απειρία του Μαραντόνα κι η άγνοια ισπανικών του Μάικ, κάνουν τη συνέντευξη δύσκολη. Ο Τάισον ξεκινάει λέγοντας ότι πέρασε από τη γειτονιά του Μαραντόνα και ότι του θύμισε τη δικιά του, θέλοντας να δείξει ότι κι οι δυο έρχονται από ταπεινά μέρη. Η κουβέντα συνεχίζεται στα ίδια επίπεδα, με τον Τάισον να λέει ότι δεν είναι κακός άνθρωπος, απλά κάνει ό,τι θέλει να κάνει. “Αν θέλω να κάνω σεξ πάνω στο τραπέζι, θα κάνω” λέει σε κάποιο σημείο. Εκεί όμως που δείχνει τι πραγματικά συμβαίνει στο μυαλό του είναι λίγο αργότερα.

“Δεν ξέρω τι θέλω από τη ζωή. Είναι όλα μπερδεμένα. Αυτό που ξέρω είναι ότι ανησυχώ για τους ανθρώπους για τους οποίους νοιάζομαι”. Τα κοινά των δύο αντρών, τουλάχιστον στο μυαλό του Μάικ Τάισον, συνεχίζονται: “Το πιο σημαντικό είναι ότι άνθρωποι σαν εμάς, που προερχόμαστε από τέτοια μέρη, παλέψαμε για να φτάσουμε εδώ. Περάσαμε εξευτελιστικές εμπειρίες. Ποτέ όμως δεν μπόρεσαν να μας σκοτώσουν”. Η συνέντευξη κλείνει με τον Τάισον να εκδηλώνει τον θαυμασμό του για τον Ντιέγκο, ότι θα του άρεσε να διασκεδάσουν μαζί (και όλοι φανταζόμαστε πώς θα κατέληγε αυτό), τον Ντιέγκο να του φιλάει το χέρι και να του δίνει μια φανέλα της εθνικής με αυτόγραφο, τον Τάισον να χαϊδεύει ένα μοντέλο με λίγα ρούχα, να κάνουν κεφαλιές μεταξύ τους (με τον Ντιέγκο, όχι με το μοντέλο) και στο τέλος να σηκώνει τον Μαραντόνα στον αέρα.

Όταν πας στο εκτός έδρας, φορώντας φανέλα της ομάδας σου

Μετά το Μπουένος Άιρες, ο Τάισον πηγαίνει για λίγες μέρες στη Βραζιλία για διακοπές. Σαν να θέλει να πικάρει τους Βραζιλιάνους κυκλοφορεί σταθερά με τη φανέλα του Ντιέγκο όπου κι αν βρίσκεται. Ένα βράδυ βγαίνοντας από κάποιο κλαμπ επιτίθεται σε έναν παπαράτσι και του σπάει τη μηχανή. Ο φωτογράφος κάνει μήνυση και ο Τάισον εμφανίζεται στο δικαστήριο του Σάο Πάουλο ένα πρωινό, φορώντας ξανά τη φανέλα Μαραντόνα (η φωτό είναι λίγο πριν φτάσει). Το ακροατήριο στη δικαστική αίθουσα αποδοκιμάζει. Μια καινούρια φιλία γεννιέται.