Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Η μπάλα δεν λεκιάζεται Ντιεγκίτο

diego-un-clic-1451998w620

Ήταν 30 Οκτωβρίου του 1960 όταν κάπου στην περιοχή Λανούς του Μπουένος Άιρες γεννιόταν ένα παιδάκι με όνομα Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα που έμελλε να αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι του στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο και στην ιστορία μιας χώρας. Εμείς όμως σήμερα δεν θα θυμηθούμε κάτι από την καριέρα του για να πούμε χρόνια πολλά, αλλά το τέλος αυτής. Αν και το τελευταίο του επίσημο παιχνίδι ήταν ένα νικηφόρο κλάσικο στις 25 Οκτωβρίου του 1997, όταν και σαν αλλαγή σκυτάλης αποχώρησε για να δώσει τη θέση του στον επόμενο θρύλο της Μπόκα, τον πιτσιρικά τότε Χουάν Ρομάν Ρικέλμε, το οριστικό τέλος γράφτηκε με μια μεγάλη γιορτή μερικά χρόνια αργότερα.

Στις 10 Νοεμβρίου του 2001 ο Ντιεγκίτο μπήκε στο κατάμεστο Μπομπονέρα που κόχλαζε για να πει το αντίο του. Ο Ντιεγκίτο με πολλά παραπανίσια κιλά υποδέχτηκε μεγάλους ποδοσφαιριστές, ανάμεσά τους τον Παμπλίτο Αϊμάρ, τον Ρικέλμε, τον Χρίστο Στόιτσκοφ, τον Ερίκ Καντονά, τον Κάρλος Γκαμάρα, τον Χαβιέ Ζανέτι, τον Λόταρ Ματέους, τον Καρέκα, τον Τσίρο Φεράρα, τον Ρεκόμπα και τον… Πελέ. 55.000 αποθέωσαν τον Ντιεγκίτο και αποδοκίμασαν τους Αργεντίνους που έπαιζαν στην Ρίβερ, αλλά και τον Πελέ που προς τιμήν του συνέχισε να χαιρετάει τον κόσμο, ευρισκόμενος δίπλα στον Δον Χόυλιο Γκροντόνα, μη δίνοντας σημασία στα σφυρίγματα και τα “Ντιέγκοοο, Ντιέγκοοοο”.

To παιχνίδι τελειώνει. Η Αργεντινή κερδίζει με 6-3 τον υπόλοιπο κόσμο. Ο Ντιέγκο κάνει τον γύρο του θριάμβου με τη φανέλα της Αργεντινής και το 10 στην πλάτη. Δακρύζει. Βγάζει τη φανέλα και την ανεμίζει στον ρυθμό των συνθημάτων. Από κάτω πλέον φοράει το 10 της Μπόκα. Ανεβαίνει πάνω σε μια εξέδρα που έχει στηθεί για χάρη του και πηγαίνει στο μικρόφωνο για το τελευταίο αντίο. Και σαν μεγάλος, σαν τεράστιος, λέει μερικά από τα πιο σημαντικά λόγια που έχει πει στη ζωή του. Ένα απόσταγμα σοφίας και η απάντηση στο ερώτημα που πολλοί έχουμε κάνει στον εαυτό μας, γιατί διάολε συνεχίζω να ασχολούμαι με την μπάλα;

Το ποδόσφαιρο είναι το πιο όμορφο και υγιές άθλημα του κόσμου. Γι αυτό να μην έχει την παραμικρή αμφιβολία κανείς. Αν κάποιος κάνει ένα λάθος, δεν πρέπει να πληρώσει το ποδόσφαιρο γι’ αυτό.
Εγώ έκανα λάθος και το πλήρωσα.
Αλλά η μπάλα… Η μπάλα δεν λεκιάζεται.

diego11_g

Χρόνια πολλά Ντιέγκο. La pelota no se mancha.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Ιστορίες για το τζάκι, ποδόσφαιρο Λατινικής Αμερικής

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Ο παππούς του ποδοσφαίρου

Όπως όλοι οι Ουρουγουανοί, μικρός ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής. Έπαιζα πολύ καλά, ήμουν χάρμα οφθαλμών, αλλά στον ύπνο μου. Ξύπνιος ήμουν ο χειρότερος στραβοκλότσης που είχε περάσει από τις αλάνες της χώρας μου. Ούτε ως οπαδός έλεγα και πολλά πράγματα. Ο Χουάν Αλμπέρτο Σκιαφίνο και ο Χούλιο Σέζαρ Αμπάντιε έπαιζαν στην Πενιαρόλ, δηλαδή στο εχθρικό […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Τα σεντόνια τραγουδούν ακόμα

Είναι πάντα λίγο ξενερωτικό όταν κερδίζεις έναν τίτλο χωρίς να έχεις παίξει. Αυτό έγινε χθες για την Μπόκα που με την ήττα της Μπάνφιλντ από τη Σαν Λορένσο κατέκτησε και μαθηματικά το πρωτάθλημα, τον 66ο τίτλο στην ιστορία της. Η Μπόκα εκμεταλλεύτηκε αρχικά την ήττα της Ρίβερ από τη Ράσινγκ εντός έδρας και στη συνέχεια […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

3 σχόλια σχετικά με το “Η μπάλα δεν λεκιάζεται Ντιεγκίτο”

  1. Ο/Η fobos2 λέει:

    Ωραίο. Υποθέτω ότι αυτό που γράφεις στο τέλος, το
    “La pelota no se mancha”, σημαίνει “Η μπάλα δεν είναι φαγώσιμη”. Καλά κάνεις και του το θυμίζεις, γιατί παραπάχυνε.

  2. Ο/Η Mouris λέει:

    No se mancha file fobos2 shmainei akrivws de lerwnetai.Xairetismous apo to Perou.

  3. Ο/Η Jürgen_Spock λέει:

    Δεν το ήξερα αυτό, ωραίος ο Ντιέγκο 🙂 ( γι΄αυτό τη έπιανε και με τα χέρια θα πει ένας κακός)

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *