Ένας ωραίος τρελός
Εκτός από τους μεγάλους σταρ του παγκόσμιου ποδοσφαίρου που βρίσκονται μονίμως στην επικαιρότητα, υπάρχει και μια άλλη κάστα ποδοσφαιριστών, αυτών που σταθερά και μέσα στο χρόνο αποδίδουν, βρίσκουν ομάδες, αγαπιούνται και βγάζουν το ψωμί τους τίμια. Ένας από αυτούς είναι κι ο Σεμπαστιάν “Ελ Λόκο” Αμπρέου. Ο τρελό-Αμπρέου δεν έχει τυχαία το παρατσούκλι, καθώς τη φήμη του επιβεβαιώνουν διάφορα γεγονότα όπως π.χ. το 2005 όταν κέρδισε το πρωτάθλημα Ουρουγουάης. 20 ώρες μετά την κατάκτηση του τίτλου, ο Αμπρέου πήρε το ποδήλατό του και παρέα με έναν Ουρουγουανό Ολυμπιονίκη της ποδηλασίας (φανατικό φίλο της Νασιονάλ) έκανε μια απόσταση περίπου 100 χιλιομέτρων από το Μοντεβιδέο για το μνημείο της Παρθένου της Βερδούν (κάτι σαν την Παναγία της Τήνου για τους Ουρουγουανούς) για να εκπληρώσει το τάμα του. Στο δρόμο κόσμος μαζευόταν και τον αποθέωνε στην προσπάθεια να κρατήσει τον λόγο του.
Ο Αμπρέου όταν δεν σκοράρει ή δεν αλλάζει ομάδες ή δεν αποθεώνεται σε αεροδρόμια ή δεν παίζει σε τηλεοπτικές σειρές έχει ακόμα ένα χόμπι. Τραβάει σε βίντεο πολλές από τις στιγμές της ζωής του. Στιγμές από τους συλλόγους, αλλά και από την εθνική Ουρουγουάης με την οποία έχει ζήσει μεγάλες επιτυχίες. Ποτέ όμως δεν ξεχνάει μια από τις αγαπημένες του συνήθειες και συνήθεια πολλών κατοίκων της Ουρουγουάης, της Παραγουάης και της Αργεντινής. Το μάτε. Το αγαπημένο ρόφημα που φτιάχνεται από τα φύλλα του ομώνυμου φυτού με τη βοήθεια ζεστού νερού και πίνεται με ένα μεταλλικό, συνήθως, καλαμάκι (όχι σουβλάκι, μην μπερδεύεστε). Το μάτε είναι μια ιεροτελεστία που πιθανότατα να ξεπερνάει ακόμα και την τρέλα των Βρετανών με το τσάι και ο Αμπρέου έχει παίξει και σε διαφήμιση μιας συγκεκριμένης φίρμας μάτε. Μια διαφήμιση που ξεκινάει με τον Αμπρέου να λέει ότι όλοι σαν παιδιά θέλαμε να γίνουμε κάτι, αστροναύτες, αστυνομικοί, πυροσβέστες ή ποδοσφαιριστές. Ο Λόκο μικρός είχε να πάρει μια απόφαση: “μπάσκετ ή ποδόσφαιρο;” και στη διαφήμιση σκέφτεται τι θα γινόταν αν τελικά έπαιζε μπάσκετ (όπου τελικά καταλήγει στο ΝΒΑ, θυμίζοντας εμφανισιακά τον αγαπημένο Λουίς Σκόλα). Τελικά όμως δηλώνει ικανοποιημένος που αποφάσισε να κάνει αυτό που του άρεσε περισσότερο, να παίζει ποδόσφαιρο και να ζει όσα έχει ζήσει.
Και ο Αμπρέου δεν το λέει έτσι για τη διαφήμιση, το πιστεύει αυτό και απόδειξη είναι η κούπα που έχει για να πίνει μάτε (δεν φαντάζομαι να πιστεύατε ότι το μάτε το πίνουν σαν το σαλέπι στο δρόμο σε πλαστικά κυπελλάκια, η κούπα κουβαλάει μεγάλη ιστορία). Είναι γεμάτη σύμβολα και σημαιούλες, καθώς ο Αμπρέου έχει πάνω στην ιδιαίτερα μεγάλη κούπα το έμβλημα κάθε ομάδας στην οποία έχει παίξει (περίπου 25 είναι μόνο οι επαγγελματικές και λογικά ανάμεσά τους θα είναι και του Άρη), αλλά και τα σήματα της Ουρουγουάης και των ομάδων βόλεϋ και μπάσκετ στις οποίες έπαιζε πιτσιρικάς. Είναι η καταγραφή της ζωής του, η υπενθύμιση της πορείας του και των αποφάσεών του, οι αναμνήσεις μιας ζωής. Όπως δήλωσε και ο ίδιος πέρσι πριν από ένα ματς της Ουρουγουάης στη Γαλλία:
Όλα όσα είναι εδώ συνεισέφεραν στην ανάπτυξή μου ως άνθρωπος και άτομο, πέρα από τίτλους και επιτυχίες.
12 σχόλια σχετικά με το “Ένας ωραίος τρελός”
Ένας μεγάλος παίκτης, μια ιδιαίτερη προσωπικότητα, ένας καταπλητικός άνθρωπος!
Ακόμα περιμένω να πλασάρει σ’ εκείνο το αλησμόνητο τετ-α-τετ από τα 4 μέτρα στο ΟΑΚΑ με τον ΠΑΟ.
Πολύ καλός γκλοτζής. Παλαιάς κοπής. Με τις κακές γλώσσες να λένε ότι δοκιματής επιφάνειας γκαζόν. Αν το περπάτημα, δηλαδή είναι άνετο.
Τρελός και με τη βούλα, πάντως. Απόδειξη το γεγονός ότι στο Νέο Ρύσιο, όταν η ΠΑΕ είχε ρίξει στο πάρκινγκ τσιμέντο για να το στρώσει καλύτερα, πήγε και έγραψε, ενώ ήταν ακόμα υγρό, το παρατσούκλι του και το νούμερο της φανέλας.
Πρέπει να είναι ωραίος τύπος. Άσε που τότε στον Άρη έπαιρνε, υποτίθεται, ένα μύριο. Όσο είναι σχεδόν το φετινό μπάτζετ του Άρη.
Duendes, κι εγώ τη θυμάμαι ακόμα τη φάση.
Πού πήγαν τα σχόλια;
Παικτικά δεν ήμουν φαν πολύ, αλλά ωραίος τύπος.
Στην Ουρουγουάη τον λατρεύουν.
Ποια σχόλια λες;
nai re file duendes…misi wra tet-a-tet
Αν δεν έφευγε στη μέση της χρονιάς, η κατάληξη εκείνης της ομάδας μπορεί να ήταν πολύ διαφορετική…
Πολυ μεγαλος ποδοσφαιριστης,προσωπικα απο το στυλ επιθετικων που γουσταρω να εχει η ομαδα μου(να μη πεφτει κατω ευκολα,μαχητικος και ας μη τρεχει καθολου,και εκει που ειναι ”σκαρφαλωμενοι” κανα δυο αμυντικοι και φωναζει ολη η κερκιδα ”πεσε ρε,πεσε να παρουμε πεναλτυ” αυτος τη μπουμπουνιζει και σκοραρει..),θα βοηθουσε πολυ την ομαδα μου τον Αρη αν εμενε πιστευω..
Λιγα λεπτα μετα το χαμενο τετ α τετ σκοραρει αυτογκολ..η απολυτη καταρρακωση της ψυχολογιας..
Καθησα και ειδα ολη τη συνεντευξη(και μπραβο σας που τη βαλατε),το σιγουρο ειναι οτι εχει μια ιδιαιτερη προσωπικοτητα και..μουρλα(περα απο τη ποδοσφαιρικη ικανοτητα)που τον κανουν συμπαθη σε ολες σχεδον τις ομαδες που επαιξε!
Μια που κατέχεις και τη γλώσσα και σου αρέσει ο παίκτης πήρε το μάτι μου κάπου ένα αφιέρωμα σε αυτόν που ήταν πολύ ενδιαφέρον . Το είχε παίξει στην αργεντίνικη τηλεόραση στο ημίχρονο ενός αγώνα. Δυστυχώς όμως δεν πρόσεξα τίτλο και ψάχνοντας στο ΥοuTube δεν το βρήκα.
θα ψαξω μπας και το βρω,σ’ ευχαριστω παντως!
Ντέρμπι Μποταφόγκο- Φλουμινένσε. Γύρω στο 50′ χτυπάει το χειρότερο πέναλτι της ιστορίας σε στυλ Πανένκα, ο κίπερ το πιάνει όρθιος. 3 λεπτά αργότερα ξανακερδίζουν πέναλτι και ο τύπος το χτυπάει πάλι Πανένκα και το βάζει…υπερκαλτ παίχτης.
https://www.youtube.com/watch?v=ICx9fyXl0V4