(Φωτογραφία: REUTERS/Pablo La Rosa)
Οι παίκτες της εθνικής Ουρουγουάης πανηγυρίζουν μετά το δεύτερο παιχνίδι μπαράζ με την Ιορδανία στο Μοντεβίδεο την πρόκριση στο Μουντιάλ της Βραζιλίας, μια διοργάνωση που δεν θα μπορούσε να διεξαχθεί χωρίς την καλύτερη ομάδα της Λατινικής Αμερικής (η οποία – όπως πιθανότατα θα θυμάσαι – είχε ξεχωρίσει και στο προηγούμενο Μουντιάλ).
Το Τρόμσο είναι μια μικρή πόλη, 70.000 κατοίκων, στα βόρεια της Νορβηγίας εκεί που το χιόνι είναι τόσο συνηθισμένο όσο είναι σ’ εμάς ο Ήλιος και οι θερμοκρασίες συνήθως τόσο χαμηλές που τον Ιούλη το θερμόμετρο δεν ξεπερνάει συχνά τους 10 βαθμούς Κελσίου. Η ομώνυμη ομάδα της πόλης υποδέχτηκε προχθές, στα πλαίσια του Γιουρόπα Λιγκ, την Τότεναμ […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Πέντε λεπτά πριν τη λήξη του ημιχρόνου του αγώνα κυπέλλου Άρσεναλ-Κόβεντρι στο Emirates, κάποιοι από τους προβολείς του γηπέδου σβήνουν ξαφνικά και το εντυπωσιακό τοπίο θυμίζει συναυλία των Scorpions την στιγμή ακριβώς που ακούγεται το “Wind of change”… …πέντε λεπτά μετά τη λήξη του ημιχρόνου κάποιοι οπαδοί της Κόβεντρι στήνουν στους διαδρόμους του Emirates ένα […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
2 σχόλια σχετικά με το “Μικροί μόνο στο μάτι”
Δεν είμαι όψιμος φίλος της σελέστε,καθώς έχω αυτοανακυρηχτεί ουρουγουανάκιας από το μακρινό 1986 κατα την διάρκεια του καλύτερου μουντιαλ που εχω παρακολουθήσει ποτε, κρίση υπερβολική ίσως, καθώς ήμουν μόλις έξι ετών. Αν και μάλλον το θεωρω καλύτερο ακριβώς γιατί ήμουν έξι ατών. Σε εκείνη την ομάδα λοιπόν μεσουρανούσε ο Φραντσέσκολι αν θυμαμαι καλα(το τσεκαρα στο wiki αλλα κανω το μαλακα για να βαλω συναισθημα στην περιγραφη) και αν και δεν είχε πολύ καλή παρουσία στους αγωνες, εμενα για κάποιο λόγο που πλέον δε μπορώ να προδιορίσω με είχε ενθουσιάσει.
Πολλά χρόνια μετά στο μουντιάλ 2002 σε ένα παιχνίδι διαφημιση του ποδοσφαίρου όπως λένε και οι δημοσιογραφοι, αποκλειόμαστε(που επιτρεπετε τον α’ πλυθηντικό) απο την Σενεγάλη σε ένα επικό ματς (http://www.youtube.com/watch?v=EOCjT6s-lbQ) που ειχαμε γυρισει απο το 3-0 και αν ο μαλακας ο ψηλός ειχε βαλει το κεφαλι του κανονικά στο τελος θα το ειχαμε πάρει…
Εντυπωση μου είχε κάνει ένα άρθρο του Μπαζίνα στο “Ε” της ελεθεροτυπίας παραμονες μουντιάλ του ’98. Πολύ καλό, δεν το έχω πλέον, αν το έχει κανενας καλο θα ταν να ανεβει. Περιγραφει γλαφυρα την ανοδο και πτώση της εθνικης ουρουγουάης μέσα από τη μεταβαση στο modern football και την αδυναμία τους να προσαρμόσουν το ποδόσφαιρο-αλανας που οι ίδιοι έπαιζαν κάτι που είχαν νιώσει στο πετσι τους (http://www.youtube.com/watch?v=M5YLG57a2GE) το 1974. Αν και 4 χρόνια πριν στο μεξικο ήρθαν τεταρτοι, απεναντι στην Ολλανδία του Κρόιφ έμοιαζαν το λιγοτερο γραφικοί. Το ποδοσφαιρο είχε αλλαξει οριστικά κατι που οι συμπαθείς σελεστε έκαναν χρόνια να καταλάβουν….
Ποτέ δεν ήμουν κανένας μεγάλος φαν αλλά πάντα την συμπαθούσα και την εκτιμούσα, κάτι που νομίζω συμβαίνει με την πλειοψηφία των ανθρώπων που βλέπουν μπάλα. Και σίγουρα στο τελευταίο Μουντιάλ κέρδισε αρκετούς φιλάθλους και λόγω πορείας και λόγω του Φορλάν.