Η εκδίκηση κάθε γυναίκας

Ζούμε σε μια εποχή που οι γυναίκες κατακτούν μέρα με την μέρα όλο και περισσότερα δικαιώματα και παράλληλα χειραφετούνται σταδιακά. Ένας χώρος όμως ο οποίος εξακολουθεί να θεωρείται άβατο γι’ αυτές σε μεγάλο βαθμό είναι το ποδόσφαιρο. Παρ΄ότι κατά καιρούς έχουμε ασχοληθεί με πάμπολλα παραδείγματα τα οποία αποτελούν εξαίρεση (όπως εδώ και εδώ, αλλά φυσικά και εδώ, χωρίς να ξεχνάμε αυτό,  αλλά και σε πιο σοβαρά ζητήματα), ο κανόνας παραμένει ότι οι γυναίκες είναι άσχετες από το ποδόσφαιρο και για να καταλάβουν το οφσάιντ πρέπει να τους το εξηγήσεις με την αγορά ενός ζευγαριού Τζίμι Τσόου/Λουμπούτιν σε κατάστημα.

Ήρθε η ώρα όμως για την εκδίκηση. Έστω και μέσω μιας διαφημιστικής εταιρείας (Lola Madrid) που θέλει να προμοτάρει ένα… ποδοσφαιρικό περιοδικό (Libero). Στα τέσσερα επικά σποτάκια, δύσμοιρες-δόλιες γυναίκες προσπαθούν να εξηγήσουν στα φαλλοκρατικά γουρούνια που η τύχη έφερε για συντρόφους τους απλά καθημερινά πράγματα τα οποία οι άντρες φαίνεται να αγνοούν πώς γίνονται, με τη χρήση ποδοσφαιρικών παραδειγμάτων. Πρώτα μαθαίνουμε την απλή συνήθεια να βγάζουμε τα σκουπίδια έξω. Κάτι που κάθε άντρας που σέβεται τον εαυτό του θεωρεί ότι πρέπει να γίνει αυτόματα, πιθανότατα μέσω θεϊκής παρέμβασης.

Στη συνέχεια έχουμε τη συνάντηση με τα πεθερικά και την σωστή τακτική. Το τίκα-τάκα δεν βγήκε στην Λα Μασία, αλλά σε κάποιο οικογενειακό δείπνο όπου η απαγορευμένη λέξη γάμος έπρεπε να αποφευχθεί με κάθε τρόπο. Η κατοχή της μπάλας και η πρωτοβουλία των κινήσεων μπορούν να σε σώσουν από το συνεχές σφυροκόπημα ερωτήσεων που θέλεις να αποφύγεις όπως ο διάολος το λιβάνι. Μίλα-μίλα-μίλα-μίλα. Μόνο έτσι θα γλιτώσεις.

Η αλήθεια είναι ότι οι γυναίκες αγοράζουν ότι βρουν και είναι όλα άχρηστα θεέ μου. Είναι παπούτσια γαμώτο. Πόσα ζευγάρια θες; Είναι τσάντες. Και να ήταν μεγάλες τουλάχιστον να έβαζες και τα κλειδιά του αυτοκινήτου που σου τσιμπάνε το μπούτι όταν τα βάζεις στην τσέπη του τζιν. Όχι. Είναι πολλές και είναι συνήθως μικρές. Και σκουλαρίκια, και δαχτυλίδια και μπιχλιμπίδια. Ενώ εσύ; Επειδή δηλαδή πήρες τάμπλετ και άλλαξες κινητό ξανά; Επειδή πήρες 800 ίντσες τηλεόραση; Επειδή γλυκοκοιτάς έναν φακό για τη φωτογραφική μηχανή σου; Εντάξει… Το μηχάνημα για τους κοιλιακούς ίσως να ήταν υπερβολή. (Και αν δεν θυμάσαι τον Τσιγκρίνσκι είσαι σε λάθος σάιτ)

Και τέλος, είναι μια ώρα δύσκολη, του χωρισμού η ώρα. Στην ερώτηση “γιατί;” η απάντηση είναι ότι το “έκλεισε ο κύκλος του κυρίου Σάντου στην ΑΕΚ και έρχεται ο Ντούσαν μας” (γιατί μη νομίζεις αθώε αναγνώστη, πάντα κρύβεται κάποιος Ντούσαν σε κάθε χωρισμό, ένας πρίγκιπας πάνω σε λευκό άλογο). Το ξέρεις αγαπημένε φίλε. Αν δεν υπάρχει όραμα από τον κόουτς, αν δεν υπάρχει ένα πρότζεκτ με μεσομακροπρόθεσμους στόχους η καρέκλα τρίζει. Γι’ αυτό μην παραξενεύεσαι και μην αναρωτιέσαι γιατί ο πρόεδρος σε διώχνει. Τουλάχιστον προσπάθησε να κρατήσεις εσύ το πλυντήριο των πιάτων, να σου μείνει και κάτι από αυτή την συγκατοίκηση. Και μη στενοχωριέσαι. Κι ο Γιώργος ο Δώνης μια χαρά περνάει μετά από τόσους άσχημους χωρισμούς με ομάδες. Aρκεί να έχεις καλό δικηγόρο.