Ο Ταύρος Στο Χορτάρι
Υπάρχει ένας βιολογικός κανόνας που λέει ότι ταύρος δεν πάει με την ίδια αγελάδα ποτέ δεύτερη φορά. Το γεμάτο δύναμη ζωντανό, δεν είναι ιδιαίτερα πιστό και βαριέται εύκολα. Έτσι λοιπόν και η διοίκηση της Red Bull, τιμώντας τα ταυριά (που θα έλεγε και μια ψυχή) στο έμβλημά της έχει ξεφύγει από καιρό από την παραγωγή του ποτού που πάει μόνο με Ούρσους. Μετά από την επέκταση στα εξτρήμ σπορ και στη Φόρμουλα 1 (με δύο ομάδες), και στο ice-hockey, η Αυστριακή εταιρεία έχει μπει δυναμικά και ποδόσφαιρο.
Έχοντας ήδη αγοράσει την ομάδα ice-hockey EC Red Bull Salzburg, η εταιρεία αγόρασε το 2005 και τη γνωστή μας από τις αναμετρήσεις της με ελληνικές ομάδες SV Austria Salzburg, πλέον FC Red Bull Salzburg. Ακολούθησαν μια σειρά από (εγκληματικές) αλλαγές. Άλλαξαν τα χρώματα της ομάδας από μωβ-άσπρο σε κόκκινο-άσπρο, σύμφωνα με τα χρώματα της νέας ιδιοκτήτριας εταιρίας. Άλλαξε το σήμα που απεικόνιζε το κάστρο του Σάλτσμπουργκ στο έμβλημα της εταιρίας. Αλλά κυρίως, το γήπεδο έπαψε πια να ονομάζεται Άρνολντ Σβαρτσενέικερ, πράγμα που έκανε τον τότε Κυβερνήτη της Καλιφόρνια να χάσει 10% μυϊκή μάζα. Μάλιστα ο ιδιοκτήτης της Red Bull, Dietrich Mateschitz δήλωσε μετά την εξαγορά και τις αλλαγές: «Αυτός είναι ένας νέος σύλλογος χωρίς ιστορία». Παρ’ όλ’ αυτά, μετά την εξαγορά από τη Red Bull 4 συνεχόμενα πρωταθλήματα γλύκαναν τους οπαδούς και χρύσωσαν το χάπι της αλλαγής.
Όμως όπως εξηγήσαμε ο ταύρος δεν την παλεύει με μία αγελάδα μόνο, η Red Bull άρχισε να εξαπλώνεται στον ποδοσφαιρικό χάρτη. Πλέον έχει βάλλει στο μαντρί μια γερμανική ομάδα: Red Bull Leipzig, μιαν Αμερικανική: Red Bulls New York, μια Βραζιλιάνικη: Red Bull Brazil FC και μιαν Αφρικανική: Red Bull Ghana. Όλες διαθέτουν το ίδιο σήμα, και ολονών το γήπεδο ονομάζεται Red Bull Arena. Έχει δημιουργηθεί μια οικογένεια από ποδοσφαιρικές ομάδες ανά τον κόσμο που δεν έχει προηγούμενο.
Παρόλο που θεωρητικά απαγορεύεται μια εταιρεία να έχει στην κατοχή της πάνω από μια ποδοσφαιρική ομάδα, η περίπτωση της Red Bull δεν είναι μοναδική. Ο Giampaolo Pozzo, ιδιοκτήτης της Ουντινέζε, έχει στην κατοχή του τόσο την Αγγλική Γουότφορντ, όσο και την Ισπανική Γρανάδα (πράγμα που έγινε ιδιαίτερα γνωστό στην Ελλάδα το καλοκαίρι λόγω της μεταγραφής Καρνέζη). Η βασική διαφορά όμως είναι ότι ο Ιταλός δεν αλλάζει τα φώτα στις ομάδες που αγοράζει. Μπορεί να δημιουργεί ένα δίκτυο μέσω του οποίου να γίνονται περίεργες μεταγραφές και δανεισμοί, αλλά οι σύλλογοι διατηρούν την ιστορία τους, το σήμα τους και την έδρα τους. Αντίθετα, αυτό που κάνει η Red Bull στις ομάδες συνδυάζει τη δημιουργία παγκοσμίου δικτύου με αυτό που έκανε ο Βίνσεντ Ταν στην Κάρντιφ.
Η Red Bull κάνει μια επεκτατική πολιτική μάρκετιγκ. Αγόρασε ένα σύλλογο από την Ανατολική Γερμανία, απαιτώντας να προσαρμοστεί ο νόμος στην περίπτωσή της όπως συμβαίνει με τη Volkswagen και τη Βόλσμπουργκ και τη Bayer με τη Λεβερκούζεν. Στην Ανατολική Γερμανία όμως όπου υπήρχε περιθώριο να επεκταθεί. Στις ΗΠΑ, αγόρασε την ομάδα στην πιο κοσμοπολίτικη πόλη του κόσμου (λεγόταν και Κόσμος παλιά όταν είχε πάει ο εκπρόσωπος της Μάστερκαρντ) και έκανε κινήσεις εντυπωσιασμού όπως το να φέρει τον Ανρί για να τραβήξει το κοινό, αφού η Αμερικανική αγορά θέλει σόου. Το ανησυχητικό για το μέλλον είναι οι επενδύσεις σε Βραζιλία και Γκάνα.
Πέρα από τη διάθεση για επέκταση των έξω-ποδοσφαιρικών δραστηριοτήτων, πήγε σε μέρη όπου υπάρχει μεγάλη παραγωγή ταλέντων, με προφανή σκοπό να μην περνάνε απαρατήρητα. Αν και παγκοσμίως οι ποδοσφαιρικές ομάδες δεν είναι ακριβώς μηχανές παραγωγής χρήματος (εντάξει Αρσέν μην ενίστασαι, υπάρχουν και εξαιρέσεις) τα οφέλη που δίνουν μπορεί να είναι τεράστια. Οι σύλλογοι έχουν πιστούς οπαδούς οι οποίοι επιλέγουν να στηρίζουν τις εταιρείες που στηρίζουν τις ομάδες που αγαπούν. Η Red Bull αποδεικνύει ότι έχει αυτό ως πρωταρχικό στόχο όταν βάζει όλη τη ζωή του κλαμπ γύρω από το έμβλημα με τον ταύρο.
Μ’ αυτό τον άμεσο και χυδαίο τρόπο καταστρέφονται σύλλογοι που έχουν 80 (Σάλτσμουργκ) ή ακόμα και 110 χρόνια ιστορίας (Λειψία). Η Red Bull δεν είναι κάποιος Ασιάτης ή Ρώσος ξεπλένης, είναι μια μπίζνα. Δεν είναι το καπρίτσιο κάποιου νεόπλουτου, αλλά σχεδιασμένη στρατηγική μάρκετιγκ. Οι ρομαντικοί του ποδοσφαίρου παρακαλούνται την επόμενη φορά που η κοπελιά στο μπαρ τους ζητήσει Ούρσους με Red Bull, να της αντιπροτείνουν ευγενικά μια Πίνα Κολάντα. Αν δεν πιάσει, η ιστορία με τον ταύρο είναι καρατσεκαρισμένο σιγουράκι.
16 σχόλια σχετικά με το “Ο Ταύρος Στο Χορτάρι”
χαχαχαχα οι τελευταιες σειρες στο αρθρο ειναι εκλπηκτικες ! γαμωτο ειναι πολυ σημαντικο το θεμα της μπιζνας στο ποδοσφαιρο και αιωνιες οι συζητησεις στα κλασσικα παρεακια . Προσωπικα θα επιμενω μεχρι ο ηλιος να γινει μπλε, ο φραπες να γινει ντεμοντε και ο μανιας να βγει πρωτος σκορερ σουπερλιγκ οτι το ποδοσφαιρο ΠΡΕΠΕΙ να γινει ερασιτεχνικο η τελος παντων να υπαρξει ενας διακανονισμος ωστε τα λεφτα να μην παιζουν ρολο. Οπου οι ποδοσφαιριστες θα παιζουν για τη φανελα , οι οπαδοι και τα παιδια θα ξανααποκτησουν ειδωλα , τα πρωταθληματα θα αλλαζουν χερια (ποδια) , και οι επιχειρηματιες θα παρουν πουλ…. εεεε το δρομο τους προς πιο ανουσιες κατευθυνσεις (μπασκετ πχ / ναι την ειπα την κακια μου). Και προσωπικα δεχομαι να θυσιαστει το οποιο ”καλο” θεαμα για αυτο το σκοπο.
Σιχαμενοι γιαπηδες του κερατα,που να ψοφησουν απο την πεινα οι φαταουληδες κτλ,κτλ.
Και μια παρατηρηση: αν θυμαμαι καλα απο τα παλια παιχνιδια της ΑΕΚ στο αειμνηστο Κυπελλουχων,το ονομα του Κοναν του Αυστροκαλιφορνεζου Εξολοθρευτη το ειχε το γηπεδο της Στουρμ Γκρατς.
Αυτό που ψάχνεις υπάρχει στο ποδόσφαιρο που παίζουν τα παιδιά στα σχολικά πρωταθλήματα, όπου το να κερδίσει το 38ο το 14ο είναι ζήτημα τιμής. Επίσης, στο 5×5 στα μεγάλα ντέρπμυ ανάμεσα σε Ρεμάλ Μαντρί, Μπαρακιαλόνα, Γιουβέτσους και Φάρσεναλ. Το άλλο είναι βιομηχανία του θεάματος και λειτουργεί με τέτοιους όρους.
Mitsmanen έχεις δίκιο. Αλλά για κάποιο λόγο όταν κοίταξα τα ιστορικά στοιχεία μου το έβγαλε ως παλιά έδρα. Μάλλον θα είχαν χρησιμοποιήσει το γήπεδο για κάποια περίοδο. Δεκτή η παρατήρηση.
το θέμα με τους γερμάνους θέλει λίγο παραπάνω ψάξιμο
όπως ακριβώς τα λες είναι στην τελική αλλά οι λεπτομέρειες είναι ωραίες.
έφαγαν πόρτα από τις δύο “μεγάλες” ομάδες της λειψίας και έτσι πήραν την άδεια μιας μικρότερης, αλλά δεν αγόρασαν την ομάδα και έτσι καμιά ομάδα δε διαλύθηκε απλά έπεσε ερασιτεχνικό.
επίσης επειδή οι γερμανοί (και η ούεφα) δεν επιτρέπουν τον χορηγό στο όνομα, την ονόμασαν RasenBallsport Leipzig κοινώς ΓρασιδοΣφαιράθληση.
και ακόμα υπάρχει και το θέμα των μετοχών, στη γερμανία δεν επιτρέπεται μια ομάδα να έχει λιγότερο από το 51% στα μέλη, έτσι η ρεντ μπουλ έχει το 49% και τα μέλη που όλοι σχετίζονται με την ρεντ μπουλ έχουν το 51%
αυτά
Κάτω τα χέρια από την Pina Colada.
Φουλ στην τεστοστερόνη είμαστε εμείς που πίνουμε.
Hi! Είναι δεκτές όλες οι ανταποκρίσεις. Άλλωστε, για να πω κάτι που δεν έχει ξαναγραφτεί ποτέ, ‘οι αναγνώστες είναι οι καλύτεροι ρεπόρτερ’. Δυστυχώς, κάποιοι έχουμε κάποια γλωσσολογικά εμπόδια. Σε κανονικά Ελληνικά: δε γνωρίζω Γερμανικά. Ξέρω όμως για το νόμο με τα μέλη και ότι Λεβερκούζεν και Βόλσμπουργκ είναι οι μόνες εξαιρέσεις. Η μετάφραση που έκανες πάντως τα σπάει.
@Elaith
Από τη σύντομη εμπειρία μου στη Βραζιλία (έμεινα περίπου 6 ώρες) έχω να πω ότι η Pinha Colada είναι κατά βάση θηλυκό ποτό, ενώ caipirinha & caipirosca αντρικά. Αλλά με 6 ώρες μη με πάρεις στα σοβαρά
Θα έχει ενδιαφέρον πάντως να δούμε αν τα επόμενα χρόνια θα κάνουν και άλλες εταιρείες μπάσιμο με τέτοιο τρόπο στο ποδόσφαιρο, και χωράει πολύ συζήτηση για το πως μπορεί κανονιστικά και όχι ηθικά να απαγορευτεί η εξάπλωση αυτού του εκτρώματος.
Καλορίζικος κιόλας.
GiannisIce οι εταιρίες εκμεταλλεύονται τη διαφορά μεταξύ διεθνών κανονισμών και κρατικών νόμων.Πληρώνουν νομικά τμήματα εξαιρετικά εκπαιδευμένα για να βρίσκουν αυτά τα κενά και χώνονται. Χρειάζεται μεγάλη, μελετημένη και διεθνής προσπάθεια, πράγμα πολύ δύσκολο να γίνει.
ΥΓ. Ευχαριστώ!
Ελεεινή R.B. Νομίζω όμως ότι δεν θα πετύχουν τίποτα οι βλαχοΑυστριακοί (αν έχουν στόχο κάτι παραπάνω από το να έχουν μερικές ομάδες σε χώρες). Οι ομάδες που πήραν σε Γερμανία και Βραζιλία είναι ανύπαρκτα μεγέθη.
Κατάφεραν να τους κράζουν και οι αμερικάνοι οπαδοί!!! ότι αλλάξανε την ομάδα τους (Μέτροσταρς λέγονταν πριν, καμία σχέση με τους Κόσμος). Οι Κόσμος υπάρχουν και πάλι, είναι στη Β’ κατηγορία (παρότι δεν έχουν άνοδο-υποβιβασμό στις ΗΠΑ).
Αυτό που έκαναν όμως στην Αούστρια Σάλτσμπουργκ ήταν πραγματικά άθλιο.
Δεν χρειάζεται να γίνει ερασιτεχνικό το ποδόσφαιρο (δεν μπορεί κιόλας), χρειάζεται απλώς να φλιτάρουμε όλους αυτούς τους γελοίους με τα εκατομμύρια που νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν ότι θέλουν.
Υπάρχει νομικό κενό όπως έγραψα και παραπάνω, αλλά νομίζω ότι όταν προσπαθήσουν να το τακτοποιήσουν θα είναι ήδη αργά. Και με το πόσο ανθεκτική έχει δείξει η FIFA στις πιέσεις των λεφτάδων δεν είμαι αισιόδοξος.
Όσο για τις ομάδες της Ν.Υ. συγγνώμη για το λάθος, αλλά η πηγές έγραφαν για το ότι αγοράστηκε ‘η ομάδα της Ν.Υ.’ οπότε θεώρησα ότι ήταν αυτή που ξέραμε ως κόσμος από παλιά.
OK. χωρίς τις ίδιες επιθετικές ενέργειες, η Γκάζπρομ έχει 3 στις 16 του Τσάμπιονς Λιγκ φέτος.
Ιδιοκτησία; Ποιες;
Είχα την εντύπωση ότι μόνο μέχρι διαφημίσεις έφτανε.
Ναι, δίκιο έχεις.
H Gazprom είναι ιδιοκτήτρια μόνο της Ζενίτ. Στις άλλες δύο ομάδες είναι χορηγός. Αν θυμάσαι την υπόθεση της Enic, η UEFA δεν επιτρέπει να παίζουν στις διοργανώσεις της ομάδες της ίδιας ιδιοκτησίας. Οι χορηγίες είναι το παράθυρο που αφήνει ο νόμος για να γίνονται οι μπίζνεςςςς