Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Μια παραλίγο πρόκριση με ένα ξυραφάκι

Μέχρι πού θα έφτανε μια ομάδα για να κερδίσει την παρουσία της σε ένα Μουντιάλ; Την απάντηση μάς την δίνει η εθνική ομάδα της Χιλής στα προκριματικά του Μουντιάλ του 1990. Το σύστημα της πρόκρισης τότε για το Μουντιάλ ήταν, όπως φαντάζεστε, μαγικό. Οι μόλις 9 ομάδες της CONMEBOL χωρίστηκαν σε τρεις ομίλους των τριών ομάδων και οι 2 καλύτεροι πρώτοι έπαιρναν την πρόκριση για την Ιταλία, ενώ ο χειρότερος πρώτος θα έπαιζε προκριματικά με τον όμιλο της Ωκεανίας (όπου τελικά βγήκε πρώτο το… Ισραήλ). Στο γκρουπ 3 η Βενεζουέλα είχε μόνο ήττες και έτσι την τελευταία αγωνιστική το Μαρακανά θα έκρινε την πρόκριση μεταξύ Βραζιλίας και Χιλής που ισοβαθμούσαν. Με τη διαφορά τερμάτων υπέρ της, η Σελεσάο περνούσε και με το Χ, ενώ η Χιλή ήθελε μόνο νίκη. Οι Χιλιανοί έκαναν όνειρα να γίνουν η νέα Ουρουγουάη που θα γέμιζε μια χώρα στη στενοχώρια.

chile496402_400

Το ημίχρονο έληξε χωρίς γκολ, αλλά μόλις στο 49′ ο τεράστιος Καρέκα έκανε το 1-0 και οι 141.000 θεατές άρχισαν τα πανηγύρια. Η Χιλή προσπάθησε να αντιδράσει, αλλά φαινόταν ότι δεν θα μπορούσε να βάλει δυο γκολ. Και κάπου εκεί στο 67′ και ενώ οι κάμερες ήταν μακρυά από την περιοχή της Χιλής, ο κόσμος είδε τον τερματοφύλακα της Χιλής Ρομπέρτο Ρόχας να σωριάζεται στο έδαφος λίγο πιο δίπλα από ένα βεγγαλικό που είχε πέσει. Οι παίκτες της Χιλής αποχωρούσαν από τον αγωνιστικό χώρο εξοργισμένοι και ο Αργεντίνος διαιτητής αναγκάστηκε να διακόψει το παιχνίδι βλέποντας τον Ρόχας αιμόφυρτο.

Η Ομοσπονδία συνεδρίασε την άλλη μέρα και προσπάθησε να βγάλει άκρη από τα βίντεο και τις φωτογραφίες. Αυτό που τους έκανε εντύπωση είναι ότι το βεγγαλικό ναι μεν έπεσε από την κερκίδα, αλλά ήταν σε απόσταση τουλάχιστον 4-5 μέτρων μακρυά από τον Ρόχας και ότι ο τραυματισμός του Χιλιανού φίσκουλα δεν φαινόταν να έχει να κάνει με κάποιο έγκαυμα, αλλά περισσότερο με αιχμηρό αντικείμενο. Ο Ρόχας κλήθηκε να εξηγήσει τι συνέβη και εκεί σε μια προφανώς στιγμή ειλικρίνειας και εν μέσω τύψεων παραδέχτηκε ότι δεν είχε τραυματιστεί από κάποιο αντικείμενο, αλλά αυτοτραυματίστηκε στο μέτωπο με ένα ξυραφάκι Ζιλέτ που είχε κρυμμένο στο γάντι του. Σε ερώτηση τι διάολο το χρειαζόταν, ομολόγησε ότι περίμενε να γίνει κάτι με κάποιον οπαδό ώστε να προσποιηθεί ότι τον τραυμάτισαν και η Χιλή να κερδίσει έτσι τον αγώνα ή στην χειρότερη να επαναληφθεί ο αγώνας αν κάτι δεν πήγαινε καλά.

Rosenery chegou a ser detida pela polícia, mas foi solta pouco depois

Η ιστορία όμως δεν τελείωσε τόσο απλά, καθώς σιγά σιγά όλη η αλήθεια βγήκε στην επιφάνεια και διαπιστώθηκε ότι η ιδέα ήταν του προπονητή Ορλάντο Αραβένα και μέσα στο κόλπο ήταν και ο γιατρός της ομάδας. Η καλύτερη ευκαιρία που είχαν για να πραγματοποιήσουν το σχέδιό τους ήταν το βεγγαλικό, το οποίο τελικά βρέθηκε ότι το είχε ρίξει μια 24χρονη Βραζιλιάνα με το όνομα Ροσενέρι Μέγιο ντο Νασιμέντο (γιατί κάθε Βραζιλιάνος που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να λέγεται Νασιμέντο). Αντί βέβαια η Ροσενέρι να πληρώσει για την ενέργειά της που θα μπορούσε να αφήσει την χώρα εκτός Μουντιάλ, έγινε γνωστή ως η… “Μπουρλοτιέρισα του Μαρακανά” (ΟΚ, η ελεύθερη μετάφραση είναι δικιά μου) και έφτασε στο σημείο να κάνει και φωτογράφιση για το τοπικό Πλέιμπόι (άχρηστη πληροφορία της ημέρας, η Ροσενέρι πέθανε το 2011 μόλις στα 45 της από ανεύρυσμα).

Τα πράγματα για τους Χιλιανούς όμως δεν πήγαν τόσο καλά, όσο πήγαν για την κοπέλα. Ο Ρόχας τιμωρήθηκε με ισόβιο αποκλεισμό από το ποδόσφαιρο (ήταν πολύ καλός τερματοφύλακας και μάλιστα έπαιζε στην Σάο Πάολο της Βραζιλίας) και μόλις το 2001 μετά από δικιά του αίτηση έγινε άρση της τιμωρίας (στα 44 του πλέον και για τυπικούς λόγους). Μαζί του τιμωρήθηκαν ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας, ο προπονητής, ο γιατρός και ο αρχηγός της ομάδας Φερνάντο Αστένγκο για 5 χρόνια, ενώ το χειρότερο όλων ήταν ότι η ομάδα της Χιλής αποκλείστηκε από τα προκριματικά του Μουντιάλ του 1994 με αποτέλεσμα μια αρκετά καλή φουρνιά παικτών να μείνει εκτός. Το γεγονός έχει μείνει ιστορικά ως το “Μαρακανάσο της ντροπής”, μια μαύρη σελίδα στην ιστορία του Χιλιανού ποδοσφαίρου που μπόρεσε να σηκώσει κεφάλι σχεδόν 10 χρόνια μετά με την σπουδαία ομάδα στο Μουντιάλ του 1998 του Μαρσέλο Σάλας και του Ιβάν Ζαμοράνο (το Ζ με Σ).

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Ιστορίες για το τζάκι, Παγκόσμιο Κύπελλο-Ιστορία

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Ντρίμπλες, μαγικά και αλκοόλ: η καριέρα και η ζωή του Ορέστε Κορμπάτα

Αν κάποιος έχει την τύχη να επισκεφτεί ένα από τα πιο ιστορικά γήπεδα του κόσμου, το Ελ Σιλίντρο, την έδρα της Ράσινγκ Κλουμπ θα δει ότι ο ένας δρόμος δίπλα του μετονομάστηκε σε οδό Ντιέγκο Μιλίτο. Αν τύχει και πάει από την αντίθετη πλευρά του γηπέδου θα βρει ένα άλλο δρομάκι, πιο στενό, πετρόστρωτο, με […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Όταν οι φωνές των γκολ κάλυψαν τις κραυγές των βασανιστηρίων

Το Μουντιάλ του 1978 είναι ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα όλων των εποχών. Ένα Μουντιάλ γεμάτο όμορφες εικόνες από τα γεμάτα γήπεδα, ωραίες ιστορίες πίσω από φωτογραφίες, αλλά και την ασχήμια της πολιτικής κατάστασης στην Αργεντινή και πολλές κατηγορίες για όσα έγιναν στον αγωνιστικό χώρο (και έξω από αυτόν). Η ιστορία του Λεοπόλδο Ιάκιντο Λούκε […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

3 σχόλια σχετικά με το “Μια παραλίγο πρόκριση με ένα ξυραφάκι”

  1. Ο/Η nebeglerinio λέει:

    Το ποδοσαιρο ειναι τρελο αθλημα . Και γι αυτο μας αρεσει. Μπορει να ηταν τελειως αντιεπαγγελματικο το ολο σκηνικο αλλα κακα τα ψεματα , τετοιες ιστοριες ειναι που μενουν και που θα τις διηγουμαστε στα εγγονια μας μετα απο 50 χρονια ….

  2. Ο/Η Βιλλάγκουρας λέει:

    “Τα πράγματα για τους Χιλιανούς όμως δεν πήγαν τόσο καλά, όσο πήγαν για την κοπέλα”

    Μια παράγραφος πριν:

    “η Ροσενέρι πέθανε το 2011 μόλις στα 45 της από ανεύρυσμα”

    Συμπέρασμα: Αποκλεισμός από Μουντιάλ και τιμωρίες > Θάνατος

  3. Ο/Η Elaith λέει:

    21 χρόνια μετά ήταν ο θάνατος, εμείς μιλάμε για το… aftermath του αγώνα 🙂

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *