Ο εντυπωσιακός Μίκαελ Φορσέλ και οι Φινλανδοί

Όπως πιθανόν θα ξέρεις ήδη η Φινλανδία είναι μια μεγάλη χώρα στα βόρεια της Ευρώπης, την οποία αν ζητήσεις από κάποιον να σου την δείξει στο χάρτη το πιθανότερο είναι να σου δείξει τη Σουηδία ή τη Νορβηγία. Ή, ακόμα χειρότερα, την Αρκτική. Λόγω της γεωγραφικής της θέσης, στην Φινλανδία κάνει τόσο κρύο που ακόμα και η τέχνη παγώνει με το που βρει οποιαδήποτε διέξοδο από το ανθρώπινο σώμα. Δεν είναι τυχαίο ότι τα μόνα πράγματα που έχουν προσφέρει στον πλανήτη οι Φινλανδοί είναι η σάουνα και το Νόκια 3310, το οποίο η μόνη σχέση που έχει με την τέχνη είναι ότι αν το τοποθετήσεις στο πάτωμα και ρίξεις από κάποιο ύψος πάνω του τον Ερμή του Πραξιτέλους το αρχαιολογικό μουσείο της Ολυμπίας θα πρέπει μετά να βάλει στη θέση του πιο γνωστού του εκθέματος ένα παζλ με τα κομμάτια που θα απομείνουν.

Σ’ αυτό το σημείο κάποιος μπορεί να αντιπαραθέσει ότι οι Φινλανδοί έχουν γεννήσει και τον Άκι Καουρισμάκι Γιάρι Λιτμάνεν, ο οποίος είτε είναι απλά η εξαίρεση που ο σοφός λαός λέει ότι επιβεβαιώνει έναν κανόνα, είτε κάποια στιγμή θα αποκαλυφθεί ότι στην πραγματικότητα είναι Ολλανδός που απλά επέλεξε να μην το αποκαλύψει ποτέ βλέποντας πως ο μοναδικός αντίζηλος για να κερδίσει τον βαρύγδουπο και αθάνατο τίτλο ‘ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στην ιστορία μιας χώρας’ ήταν ο Σάμι Χίπια.

Αρκετά χρόνια μετά από την εποχή που ο Λιτμάνεν μεσουρανούσε στα Ευρωπαικά γήπεδα δίνοντας ένα επιπλέον κλικ γοητείας στις φανέλες με το νούμερο 10, ένας άλλος Φινλανδός έρχεται να αποδείξει ότι ακόμα και εκεί ψηλά, που ο μεγαλύτερος φόβος ενός ποδοσφαιριστή δεν είναι το τάκλιν ενός αντιπάλου αλλά η περίπτωση να του έρθει η μπάλα με δύναμη στο παγωμένο πρόσωπο, εμπειρία την οποία μπορεί να συναγωνιστεί μόνο το να φας κροσέ από τον Τζο Φρέιζερ, μπορεί να ανθίσει λίγη τέχνη. Ο 33χρονος Μίκαελ Φορσέλ, μετά από ένα πετυχημένο πέρασμα από αρκετές ομάδες, κυρίως της Αγγλίας, επέστρεψε στο Ελσίνκι για να κλείσει την καριέρα του και για Φινλανδός το κάνει με εξαιρετικό τρόπο.

Τη χρονιά που μας αποχαιρέτησε πριν λίγες μέρες σκόραρε 14 φορές, αριθμός που τον καθιστά πρώτο σκόρερ της μόνιμης πρωταθλήτριας τα τελευταία χρόνια HJK, αλλά πιο εντυπωσιακό κι απ’ αυτό το κατόρθωμα είναι το ότι μοίρασε πέντε ασίστ οι οποίες ήταν όλες τακουνάκια (που όπως έχουμε ξαναπεί είναι από μόνα τους μια οπτική ηδονή), κάποια εκ των οποίων ήταν μπολιασμένα με τόση μεγάλη ποσότητα φαντασίας που θα μπορούσαν άνετα να αποτελέσουν την αφορμή για το παλιότερο κείμενο-ωδή μας προς αυτήν.