Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Η νύχτα που το Αγγλικό ποδόσφαιρο ξαναγεννήθηκε

Στις 26 Μαΐου 1989, ημέρα Παρασκευή, στο κατάμεστο Άνφιλντ διεξαγόταν το τελευταίο παιχνίδι του αγγλικού πρωταθλήματος εκείνης της περιόδου, μια διοργάνωση που κανονικά θα είχε ολοκληρωθεί ένα μήνα πριν αν στις 15 Απριλίου δεν συνέβαινε η τραγωδία στο Χίλσμπορο, στην οποία έχασαν τη ζωή τους 96 φίλαθλοι της Λίβερπουλ.

Από τη μια πλευρά του γηπέδου βρισκόταν η γηπεδούχος και πρωτοπόρος του πρωταθλήματος Λίβερπουλ, με τις κλασσικές κόκκινες εμφανίσεις κι ένα μαύρο περιβραχιόνιο στο χέρι κάθε ποδοσφαιριστή, που υπενθύμιζε σε όλους τι είχε συμβεί μόλις έξι εβδομάδες πριν. Από την άλλη πλευρά, και ντυμένοι με την κιτρινόμαυρη εκτός έδρας εμφάνιση τους και ένα άσπρο περιβραχιόνιο (για να ξεχωρίζει) στο χέρι, ήταν παρατεταγμένοι οι δέκα Άγγλοι και ο ένας Ιρλανδός της Άρσεναλ, η οποία βρισκόταν στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας. Το παιχνίδι δεν ήταν απλά ένας αγώνας που θα έριχνε την αυλαία του πρωταθλήματος, ήταν ένα ματς που θα έκρινε τον τίτλο. Ενενήντα λεπτά αγώνα που είχαν ως έπαθλο ένα πρωτάθλημα. Μόνο που οι δυο ομάδες (όπως και σ’ ένα άλλο μεγάλο παιχνίδι της ποδοσφαιρικής ιστορίας, το Βραζιλία-Ουρουγουάη του 1950) δεν ξεκινούσαν τον άτυπο αυτόν τελικό από την ίδια αφετηρία.

Με όποιον τρόπο και αν διαβάσεις τα δεδομένα που υπήρχαν πριν την έναρξη της αναμέτρησης καταλήγεις στο να συμφωνήσεις με τον τίτλο στο πρωτοσέλιδο της ‘Daily Mirror’ εκείνης της ημέρας: “You Haven’t Got A Prayer, Arsenal”. Η Λίβερπουλ ήταν η ομάδα που κυριαρχούσε στη χώρα εκείνη τη δεκαετία, ήταν η κάτοχος του τίτλου από την προηγούμενη σεζόν, έπαιζε στη φημισμένη έδρα της, είχε κερδίσει μόλις μια εβδομάδα πριν το Κύπελλο Αγγλίας νικώντας στον τελικό τη συμπολίτισσα Έβερτον, δεν είχε χάσει ποτέ παίζοντας με επιθετικό δίδυμο τους Ιαν Ρας και Όλντριτζ και ήταν αήττητη από το ξεκίνημα του 1989 – δηλαδή σχεδόν πέντε ολόκληρους μήνες – διάστημα κατά το οποίο μετρούσε 21 νίκες σε 24 παιχνίδια, κατόρθωμα που της είχε επιτρέψει να καλύψει την εντυπωσιακή διαφορά των 15 βαθμών που είχε αποκτήσει κάποια στιγμή η Άρσεναλ.

Μια Άρσεναλ από την άλλη που, όπως είναι απόλυτα κατανοητό από τα προηγούμενα, προερχόταν από ένα παρατεταμένο ντεφορμάρισμα στη διάρκεια του οποίου είχε 10 νίκες σε 20 αγώνες (μετρώντας μάλιστα μια ήττα και μια ισοπαλία στα δυο τελευταία κρίσιμα ματς πριν από αυτό το παιχνίδι) και εκτός αυτού είχε να κερδίσει μέσα στο Άνφιλντ 15 ολόκληρα χρόνια. Και το χειρότερο όλων ήταν ότι η Λίβερπουλ βρισκόταν τρεις βαθμούς πάνω, κάτι που σήμαινε ότι για να κερδίσουν τον τίτλο οι ‘Κανονιέρηδες’ έπρεπε όχι μόνο να πάρουν το διπλό αλλά να νικήσουν με τουλάχιστον δυο γκολ διαφορά, ώστε σε περίπτωση ισοβαθμίας να κριθεί ο τίτλος στα υπέρ τους γκολ, ένα στατιστικό στο οποίο υπερτερούσαν των αντιπάλων τους.

Ενενήντα τρία αγωνιστικά λεπτά μετά από τη σέντρα του αγώνα η Άρσεναλ, το αγγλικό ποδόσφαιρο, το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο αλλά και ο αθλητισμός γενικότερα είχαν αποκτήσει μια ακόμα όμορφη και αξέχαστη ιστορία για να γεμίσουν τις σχετικές, ρομαντικές λίστες τους. Μια ιστορία που ενέπνευσε ένα εξαιρετικό βιβλίο και μια αρκετά συμπαθητική ταινία. Είκοσι πέντε δευτερόλεπτα πριν τελειώσει το παιχνίδι και μαζί του και η ποδοσφαιρική χρονιά, ο Μάικλ Τόμας ευστοχούσε στο πιο απλό και ταυτόχρονα πιο δύσκολο και σημαντικό τετ-α-τετ της ζωής του, έκανε το 0-2 και χάριζε στην Άρσεναλ το πρώτο της πρωτάθλημα από το 1971.

Το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή όμως έκρυβε ακόμα μια μεγάλη έκπληξη. Παρά το λογικό σοκ από την αναπάντεχη αυτή τροπή, οι οπαδοί της Λίβερπουλ χειροκρότησαν θερμά τους παίκτες της Άρσεναλ που πανηγύριζαν έξαλλα στον αγωνιστικό χώρο δημιουργώντας μια τόσο όμορφη εικόνα που σε συνδυασμό με την συγκλονιστική εξέλιξη που είχε ο επίλογος της ποδοσφαιρικής χρονιάς απέπνεε για πρώτη φορά μετά από καιρό αισιοδοξία για το μέλλον του αγγλικού ποδοσφαίρου, στο τέλος μιας δεκαετίας στην οποία κυριάρχησαν στην επικαιρότητα τα κρούσματα χουλιγκανισμού και βίας, οι διάφορες τραγωδίες (όπως του Χέιζελ και του Χίλσμπορο) και ο αποκλεισμός των ομάδων της χώρας από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Όπως χαρακτηριστικά έγραψε δυο δεκαετίες μετά ο συγγραφέας και αρθρογράφος της Guardian, Τζέισον Κόλει, “εκείνη τη νύχτα το ποδόσφαιρο ξαναγεννήθηκε”, χάρη σε ένα δραματικό παιχνίδι που “διόρθωσε τη φήμη του”.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Αγγλικό πρωτάθλημα, Ιστορίες για το τζάκι

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Το πρώτο κρύο στο γήπεδο

Κάπως έτσι νιώθεις για πρώτη φορά στη ζωή σου “άντρας”. Arsenal v Everton: Remember the days when you’d go to the football in the middle of winter and your dad would kneel down and tighten up your new scarf? (Photograph: Michael Regan/Getty Images) Πηγή: Guardian

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ο Ιρλανδός που έσωσε την Μπαρτσελόνα

Μπλέχτηκε σε ένα από τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά σκάνδαλα, έσωσε την Μπαρτσελόνα από τον αφανισμό, οδήγησε την Μπέτις στην κατάκτηση του μοναδικού της πρωταθλήματος, χάρισε στην πατρίδα του τον πρώτο της τίτλο. Τον έλεγαν και Πάτρικ και Ο΄Κόνελ, πατρίδα του δεν μπορεί παρά να ήταν η Ιρλανδία. Μια Ιρλανδία πάμφτωχη, καθολική, με άσβεστο μίσος για τον […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

7 σχόλια σχετικά με το “Η νύχτα που το Αγγλικό ποδόσφαιρο ξαναγεννήθηκε”

  1. Ο/Η mitsmanen λέει:

    Αξεχαστο παιχνιδι και με βαση τις συνθηκες και την ολη ατμοσφαιρα,ανεπαναληπτο.Το βιβλιο του Jason Cowley ”Το τελευταιο Παιχνιδι” ειναι ισως οτι πιο ομορφο και πιο συγκινητικο εχω διαβασει γυρω απο το ποδοσφαιρο.
    Και το Fever Pitch,επισης,αν και πιο γνωστο,οποτε δεν σηκωνει σχολια.

    Υ.Γ. Δεκα Αγγλοι κι ενας Ιρλανδος στην ενδεκαδα της Αρσεναλ…αυτο κι αν ακουγεται περιεργα σημερα.

  2. Ο/Η Arsenal - Hellas λέει:

    Σας περιμένουμε όλους στην Arsenal Hellas (Πανελλήνια Λέσχη Φίλων Arsenal F.C.)για να ζήσουμε και άλλες ιστορικές στιγμές ! COYG !
    https://www.facebook.com/ArsenalHellas

  3. Ο/Η jay jay taribo λέει:

    Μετά από αυτό το ματς ο πρόεδρος της Arsenal Peter Hill-Wood βγήκε και είπε το μυθικό “never in doubt”

  4. Ο/Η balkou λέει:

    Και το οποίο είχαμε δει ζωντανό από ΕΤ2…

  5. Ο/Η Dreamdim λέει:

    Κομβικό παιχνίδι απο πολλές πλευρές.
    1ον.Η Λίβερπουλ δεν συνήλθε ποτέ απο τότε.Το Χιλσμπορο ήταν η καταστροφή τους.Πίστευαν οτι τα πράγματα θα έμεναν τα ίδια,αλλά όλα αλλάζανε γύρω τους.
    2ον.Παράδοση σκυτάλης στην Γιουνάιτεντ που καθοδηγούμενη απο τον ικανότατο μανατζερ Φέργκιουσον ξεκίνησε τη δική της δυναστεία.
    3ον.Η σταδιακή άνοδος της Άρσεναλ (οκ,υπήρχε και η περίοδος boring boring Arsenal) και η καθιέρωση της στις top ομάδες της Αγγλίας και
    4όν.Άλλαξε για πάντα το χάρτη των τηλεοπτικών μεταδόσεων.Πλέον το live παιχνίδι θα γινόταν αναπόσπαστο κομμάτι του Σαββατοκύριακου σε όλο τον κόσμο και θα εκτίνασε τα τηλεοπτικά συμβόλαια στα ύψη.

  6. Ο/Η mcmerphy λέει:

    “Το βιβλιο του Jason Cowley »Το τελευταιο Παιχνιδι» ειναι ισως οτι πιο ομορφο και πιο συγκινητικο εχω διαβασει γυρω απο το ποδοσφαιρο.”

    συμφωνω απολυτως . το τελευταιο παιχνιδι θυμισε πολλα σε μας που γαλουχηθηκαμε στα γηπεδα τις δεκαετιες 70-80 κι αρχες 90.

  7. Ο/Η Ανώνυμος λέει:

    ΕΝΕΠΝΕΥΣΕ 2 ΒΙΒΛΙΑ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ “Το τελευταίο παιχνίδι” ΤΟΥ Cowley Jason.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *