Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Ο χειρότερος επιθετικός στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ

Μια μέρα του Νοεμβρίου του 1996 ο προπονητής της Σαουθάμπτον, Γκρέιαμ Σούνες, έλαβε ένα τηλεφώνημα. Στην άλλη άκρη της γραμμής βρισκόταν ο Ζόρζ Γουεά, ο οποίος μόλις την προηγούμενη χρονιά είχε ανακηρυχθεί καλύτερος παίκτης του κόσμου. Σύμφωνα με τα όσα αποκάλυψε μετά ο Σούνες, ο Γουεά του μίλησε για έναν ξάδερφο του από τη Σενεγάλη, ο οποίος είναι καλός επιθετικός, έχει αγωνιστεί στο παρελθόν στην Παρί Σεν Ζερμέν και είναι και διεθνής με την εθνική της χώρας του, με την οποία πρόσφατα κιόλας είχε σκοράρει. Η συζήτηση εξελίχθηκε τόσο καλά που ο Σούνες δέχτηκε να δοκιμάσει τον προτεινόμενο από τον Γουεά παίκτη, ο οποίος εκείνη την περίοδο βρισκόταν σε αναζήτηση ομάδας.

Λίγο καιρό μετά από αυτό το τηλεφώνημα ο 31χρονος Σενεγαλέζος Άλι Ντία πέρασε την πόρτα των γραφείων της Σαουθάμπτον και υπέγραψε ένα δοκιμαστικό συμβόλαιο ενός μήνα. Παρά το γεγονός ότι στη μια και μοναδική προπόνηση που συμμετείχε προβλημάτισε με τις ικανότητες του, ή για την ακρίβεια με την έλλειψη αυτών, η τύχη αποδείχτηκε σύμμαχος του, όπως σε κάθε περίεργη και κουλή ιστορία αυτού του κόσμου. Αρχικά, το φιλικό της ομάδας των αναπληρωματικών με την Άρσεναλ, στο οποίο και θα δοκιμαζόταν, ακυρώθηκε λόγω κακής κατάστασης του αγωνιστικού χώρου και στη συνέχεια και για λόγους που πιθανόν ποτέ κανένας δεν θα μάθει (γιατί προφανώς ο Σούνες τους έχει θάψει κάπου στο βάθος της μνήμης του για να μην νιώθει το βάρος της γκάφας να τον καταπλακώνει), ο Σκοτσέζος τεχνικός τον συμπεριέλαβε στην αποστολή της πρώτης ομάδας για το παιχνίδι με τη Λίντς, που με απλά λόγια σημαίνει ότι έδωσε σ’ έναν παίκτη που δεν είχε δει ποτέ να αγωνίζεται το δικαίωμα να κάτσει στον πάγκο σε έναν κανονικό αγώνα της Πρέμιερ Λιγκ. Και το καλύτερο κομμάτι του μύθου δεν είχε ακόμα ξεκινήσει…

Ali Dia

Στις 23 Νοεμβρίου, ημέρα Σάββατο, η Σαουθάμπτον υποδέχτηκε τη Λίντς και κάπου στα μισά του πρώτου ημιχρόνου ο, εν ενεργεία τότε θρύλος της ομάδας, Ματ Λε Τισιέ ένιωσε ενοχλήσεις και ζήτησε αλλαγή. Προς έκπληξη όλων, στη θέση του δεν μπήκε κάποιος εκ των πεπειραμένων παικτών της ομάδας αλλά ένας παντελώς άγνωστος Σενεγαλέζος που φορούσε τη φανέλα με το νούμερο 33. (“Δεν είχα άλλον επιθετικό στον πάγκο” ήταν η επίσημη δικαιολογία του Σούνες μετά το παιχνίδι.) Ο Άλι Ντία έκανε το όνειρο του πραγματικότητα, λαμβάνοντας μέρος σε έναν αγώνα της Πρέμιερ Λιγκ. Όλα έμοιαζαν με ένα τέλειο Χολιγουντιανό παραμύθι, μόνο που εδώ μιλάμε για την πραγματική ζωή, οπότε δεν προκαλεί καμία εντύπωση το γεγονός ότι η συνέχεια αποδείχτηκε εφιαλτικά ρεαλιστική.

Ο Ντία δεν έμοιαζε με επαγγελματία ποδοσφαιριστή. Όπως σχολίασε ο ίδιος ο Λε Τισιέ μετά από χρόνια: “Η απόδοση του ήταν σχεδόν κωμική. Θεωρητικά είχε πάρει τη θέση μου αλλά στην πραγματικότητα δεν είχε καμία θέση. Απλά περιφερόταν παντού. Δεν νομίζω ότι είχε αντιληφθεί σε ποια θέση παίζει. Έτρεχε στον αγωνιστικό χώρο σαν να τρέχει ο Μπάμπι το ελαφάκι πάνω σε πάγο. Ήταν κάπως στενάχωρο να το βλέπεις”. Η διαφορά επιπέδου του με τους υπολοίπους παίκτες ήταν τέτοια που ήταν σαν να έχεις πάρει έναν τυχαίο τύπο που παίζει μπάλα με την παρέα του μια φορά την εβδομάδα σ’ ένα 5Χ5, που είναι απλά η μικρή εξέλιξη του ποδοσφαίρου που έπαιζε πιτσιρικάς στις αλάνες, και να τον έχεις πετάξει ξαφνικά μέσα σ’ ένα παιχνίδι πρώτης κατηγορίας. Όπως αποδείχτηκε αργότερα, αυτό ακριβώς είχε συμβεί!

Ο Άλι Ντία δεν είχε καμία σχέση με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, ούτε φυσικά με την Παρί και την εθνική Σενεγάλης. Ήταν ένας απλός φοιτητής του πανεπιστημίου του Πόρτσμουθ, ο οποίος εκείνη την εποχή γέμιζε τον ελεύθερο χρόνο του παίζοντας μπάλα στην ερασιτεχνική Μπλάιθ Σπάρτανς μέχρι που μια μέρα μαζί μ’ ένα συμφοιτητή του σκέφτηκαν την ιδέα με το τηλεφώνημα, την οποία και υλοποίησαν με τον συμφοιτητή να παριστάνει τον Ζόρζ Γουεά. Οι απορρίψεις στην αρχή ήταν αρκετές (ανάμεσα στις ομάδες που δέχτηκαν την κλήση ήταν η Γουέστ Χαμ και η Τζίλιγχαμ) αφού η καλή πρόθεση όλων να δοκιμάσουν έναν παίκτη που προτείνει ο Γουεά δεν αρκούσε για να υπερνικήσει την απογοητευτική εικόνα που άφησε ο Ντία στις δοκιμαστικές προπονήσεις. Μέχρι που έφτασε η σειρά της Σαουθάμπτον.

Μετά από 53 ιστορικά λεπτά άσκοπης περιπλάνησης στον αγωνιστικό χώρο, κατά τα οποία σπατάλησε και μια καλή ευκαιρία, ο αποκαρδιωμένος Σούνες προσπάθησε να μπαλώσει το φιάσκο, κάνοντας αλλαγή τον παίκτη που είχε βάλει σαν αλλαγή στο πρώτο ημίχρονο. Ο Σενεγαλέζος επιθετικός αποχώρησε από το παιχνίδι, την επόμενη μέρα επισκέφτηκε τον φυσιοθεραπευτή της ομάδας κάνοντας παράπονα για ενοχλήσεις και μετά από αυτό δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά στο προπονητικό κέντρο. Μια εβδομάδα μετά η Σαουθάμπτον ακύρωσε και επίσημα το συμβόλαιο του, τερματίζοντας μια από τις πιο μικρές και απίθανες επαγγελματικές καριέρες στην ιστορία του ποδοσφαίρου.

Ο Άλι Ντία πήρε το πτυχίο του μερικά χρόνια αργότερα, έπαιξε λίγη ακόμα μπάλα στις ερασιτεχνικές κατηγορίες και τελικά αποσύρθηκε από το ποδόσφαιρο σε ηλικία 32 ετών, έχοντας όμως στο βιογραφικό του μια συμμετοχή σε αγώνα της Πρέμιερ Λιγκ, μια απίστευτη ιστορία για να διηγείται στα εγγόνια του, ένα σύνθημα με το όνομα του (“Ali Dia, is a liar, is a liar”) και κάμποσες ‘διακρίσεις’, όπως η παρουσία του στις λίστες “The 50 worst footballers” των Τimes, “Top 10 rubbish footballers” της Sun και “Top 50 worst strikers” της Daily Mail.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Αγγλικό πρωτάθλημα, Ιστορίες για το τζάκι, Προσωπογραφίες

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Αεροπλάνα, λεωφορεία και δανεικές φανέλες

Σε μια χώρα που περίπου τα 13 από τα 40 εκατομμύρια των κατοίκων της βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή του Μπουένος Άιρες, είναι λογικό και στο πρωτάθλημά της οι περισσότεροι σύλλογοι να είναι από εκεί.  Όταν πάρθηκε η (κωμική) απόφαση να γίνει ένα πρωτάθλημα με 30 ομάδες, μία από τις δικαιολογίες ήταν και το να εκπροσωπηθούν […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Όταν η Λέστερ είχε διοικητικά προβλήματα και τον Ζαγοράκη στο τέρμα

Θα κλείσω τη “Λεστεριάδα” με ένα κειμενάκι για μια παλιά και -σχετικά- άγνωστη ιστορία στο ευρύ κοινό. Απ’ αυτές που προσωπικά μου αρέσουν πολύ, αν και είμαι σίγουρος πως μεγάλη μερίδα των ποδοσφαιρόφιλων τις βρίσκει παγερά αδιάφορες. Θα πάμε αρκετά χρόνια πίσω, για την ακρίβεια 17, στο Λέστερ. Σε μια περίοδο όπου η ομάδα είχε […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

1 σχόλια σχετικά με το “Ο χειρότερος επιθετικός στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ”

  1. Ο/Η νικος λέει:

    Bαλτε κανένα βίντεο ρε παιδία.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *