Ένα μεσημέρι Κυριακής στον Ταύρο
Το ξέρω, δεν μοιάζει και ιδανική η απόφαση να ξοδέψεις ένα Κυριακάτικο μεσημέρι σου παρακολουθώντας οποιονδήποτε αγώνα της ελληνικής Football League (αλήθεια πόσο τρολιά μοιάζει η επιλογή αυτής της ονομασίας για ένα τέτοιας ποιότητας πρωτάθλημα, αν και σε δεύτερη σκέψη, και συνδυάζοντάς την με αυτό που οι Αμερικάνοι ονομάζουν football, αρχίζει να αποκτά μια λογική υπόσταση), εκτός κι αν σεντερ φορ των γηπεδούχων είναι ο γιος σου (που δεν έχω) ή η δουλειά σου είναι σχετική με ποδοσφαιρικούς αγώνες και αναγκάζεσαι να βρίσκεσαι εκεί (που αναγκάστηκα).
Μεσημέρι Κυριακής στον Ταύρο λοιπόν, για να παρακολουθήσω τον κρίσιμο και πολλά υποσχόμενο αγώνα της Football League μεταξύ του Φωστήρα και του Ηρακλή Ψαχνών. Και οι δύο ομάδες θέλουν τη νίκη για να εξασφαλίσουν τη θέση τους στα πλέι-οφ και να διεκδικήσουν την άνοδό τους στην (wow) Super League, κάτι που όπως είναι φυσικό ουδόλως με ενδιαφέρει. Κι όμως ακόμα και η χειρότερη αγγαρεία μπορεί να εξελιχθεί σε μια σουρεαλιστικά διασκεδαστική εμπειρία. Ξεκινώντας για παράδειγμα από τις συνθέσεις των δύο ομάδων, όπου ανάμεσα σε διάφορα εξωτικά ονόματα τύπου Αχείμαστος, Σεχολάρι, Γκμπαγκουϊντί κλπ, μπορείς να συναντήσεις παλιούς γνώριμους ποδοσφαιρικούς ήρωες, όπως ας πούμε τον αχείμαστο αδάμαστο Χρήστο Πατσατζόγλου, το δεκάρι (καλά διαβάσατε, ΔΕΚΑΡΙ) της φιλοξενούμενης ομάδας.
Η ώρα της σέντρας δεν αργεί να φτάσει, πριν την οποία θα κρατηθεί ενός λεπτού σιγή για κάποιον λόγο που μου διέφυγε, έδωσα ωστόσο μια δική μου πειστική ερμηνεία.
Ενός λεπτού σιγή πριν την έναρξη του αγώνα Φωστήρας-Ηρακλής Ψαχνών. Προφανώς για το ποδόσφαιρο που πρόκειται να παιχτεί
— Ο Γάργαρος (@c0n_An) March 30, 2014
Εναρκτήριο λάκτισμα και αναγνωριστικό παιχνίδι και από τις δύο ομάδες ή, για να το κάνουμε πενηνταράκια, με το ζόρι κατάφερναν οι δύο αντίπαλοι να περάσουν τη σέντρα. Οι υποψίες για κόκκινη κάρτα σαφώς περισσότερες από τις αντίστοιχες για γκολ, ενώ στην εξέδρα επικρατεί εορταστική ατμόσφαιρα με κύριο θέμα ασχολίας τις μαμάδες στα Ψαχνά, καπνογόνα, κωλόχαρτα να εκτοξεύονται στο γρασίδι και άλλα εντυπωσιακά εφέ. Μ’ εκείνα και με τ΄άλλα το δραματικό παιχνίδι πλησιάζει στο τέλος του κι ενώ όλα δείχνουν ότι βαδίζουμε για ένα όμορφο και αγωνιώδες 0-0, στο 94ο λεπτό κόρνερ για τον Φωστήρα, αναμπουμπούλα στην περιοχή και γκολ, που πιθανότατα ούτε ο σκόρερ δεν κατάλαβε πώς μπήκε. Λύτρωση για τους γηπεδούχους αλλά, χάρη στην ισοπαλία του έτερου διεκδικητή της εισόδου στα πλέι οφ Παναιγιάλειου, ούτε γάτα ούτε ζημιά και για τους φιλοξενούμενους, αφού κατάφεραν και οι δύο να επιτύχουν το στόχο τους.
1-0, σφύριγμα λήξης και εικόνες που πραγματικά μένουν χαραγμένες στο μυαλό κάθε ποδοσφαιρόφιλου. Οι παίκτες και των δύο ομάδων σχεδόν αγκαλιασμένοι να πανηγυρίζουν, ολε-ολε απο ποδοσφαιριστές και εξέδρα κι ένας φίλαθλος του Φωστήρα γύρω στο 1.70 και τουλάχιστον 120 κιλά σκαρφαλωμένος στα κάγκελα, να ουρλιάζει έξαλλος, απευθυνόμενος προφανώς σε κάποιον στην απέναντι εξέδρα των φιλοξενούμενων, “Έλα εδώ να μου τα πεις μωρή κότα κωλόχοντρε!”. Ένα όμορφο κυριακάτικο μεσημέρι στη Football league.
ΥΓ Η εικόνα που περικλείει όλη τη σουρεαλιστική ομορφιά του ματς αποτυπώθηκε σε ένα ριπλέι της συνδρομητικής. Κόρνερ για τον Φωστήρα, απομακρύνουν οι αμυντικοί και προς το τέλος του ριπλέι ένα κωλοδάχτυλο υψώνεται στο μέσο της οθόνης ανεμίζοντας αγέρωχα.
