Οι εμφανίσεις του Μουντιάλ (Μέρος Β’)

Συνεχίζουμε την παρουσίαση των εμφανίσεων των ομάδων του Μουντιάλ με το δεύτερο μέρος και ξεκινούμε με το Μεξικό. Το Μεξικό μάς έχει συνηθίσει παλαιότερα σε επικές εμφανίσεις με φολκλορικά στοιχεία. H φετινή του δεν είναι άσχημη για ομάδα, αλλά για εθνική μου φαίνεται κάπως ανέμπνευστη. Ειδικά αυτοί οι κεραυνοί μπροστά που ντεμέκ αντιπροσωπεύουν τη δύναμη της χώρας. Να πω την αλήθεια μου θυμίζει εμφάνιση ομάδας ΜLS, χωρίς να είναι κακή είναι σχετικά αδιάφορη. Η δεύτερη είναι ακόμα χειρότερη, αφού αντί των αστραπών και των βροντών έχει κάτι που θυμίζει καρδιογράφημα.

Μένουμε στην Αμερική και πάμε στη Χιλή. Η εμφάνιση που έβγαλε η Πούμα είναι σχετικά απλή (και αυτό είναι συν), στο γενικότερο στυλ των εμφανίσεων που μας έχει συνηθίσει η χώρα του Σάλας. Προσωπικά μου αρέσει, αν και αυτές οι άσπρες γραμμές είναι ψιλοαχρείαστες. Δεν είναι η καλύτερη φανέλα, αλλά είναι από τις καλές που θα δούμε και μακάρι να φέρει και γούρι στη χώρα.

Αρκετά καλά λόγια (ή έστω όχι αρνητικά) και ήρθε η ώρα για κράξιμο. Με την συγκεκριμένη πιτζαμοεμφάνιση της Πορτογαλίας. Ο Κριστιάνο πρέπει να δάκρυσε (και πιθανότατα να δοκίμασε έτσι το πόσο απορροφάει τον ιδρώτα το ύφασμα) μόλις την είδε. Είμαι σίγουρος ότι δεν θα τη φορούσε ούτε για να πάει για ύπνο. Ορκίζομαι ότι σε βαμβακερό θα ξεπουλούσε σε γηροκομεία. Το καλό με αυτές τις εμφανίσεις είναι από την τηλεόραση δεν φαίνονται τόσο καθαρά και γλιτώνουμε την ταλαιπωρία.

Δεν υποστηρίζω, αλλά συμπαθώ την Ιταλία. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως γιατί λατρεύω τον εθνικό της ύμνο, ίσως γιατί έχει πλάκα να βλέπεις τα ομορφόπαιδα (Κιελίνι κάτσε κάτω) με το γυαλισμένο μαλλί και την κίνηση διαμαρτυρίας με τα δυο χέρια. Οπότε για Ιταλία να πω την αλήθεια περίμενα κάτι πιο στυλάτο. Οι γραμμές που είδαμε στη Χιλή είναι και εδώ παρούσες και μου την σπάνε, αλλά επίσης δεν μου αρέσουν οι σημαιούλες στα μανίκια. Λίγα πράγματα. Δεν ενθουσιάστηκα. Επίσης μην δείτε τη 2η. Είναι λευκή με ψιλές, ψιλές κάθετες ρίγες και μέσα σε όλα τα άλλα έχει και τις γραμμές στα χρώματα της Ιταλίας. Μιλάμε για απαράδεκτη.

Αυτή είναι η 2η της Γερμανίας. Στις εύλογες απορίες θα απαντήσω τα εξής: ναι είναι ίδια με της Φλαμένγκο, όχι δεν είναι Ralph Lauren Polo Sport. Φοριέται εύκολα με ένα τζινάκι και σανδάλι με άσπρη κάλτσα. Όχι ΟΚ, δεν είναι άσχημη σαν φανέλα απλά τη βλέπεις και περιμένεις να δεις αγώνα του Λιμπερταδόρες. Η πρώτη της Γερμανίας είναι στα κλασσικά άσπρα με τα χρώματα της σημαίας, όχι κανένα αριστούργημα πάντως.

Η Ονδούρα ντύνεται από τη Joma (για τους φίλους χώμα) και οι εμφανίσεις της είναι συγκλονιστικά απλές με το τεράστιο H που έχει ως σύμβολο να θυμίζει κολεγιακή ομάδα. Σε αντίθεση με άλλες που είδαμε, εδώ το απλό δεν μοιάζει με μίνιμαλ, αλλά με φτωχό. Το σημαντικότερο πάντως είναι η συμμετοχή για τη συγκεκριμένη χώρα.

Ξέρω ότι αρκετοί θα διαφωνήσουν, αλλά μου άρεσε πολύ η εμφάνιση της Ρωσίας. Το πρόβλημά μου με τη Ρωσία είναι ότι δεν ξέρει τα χρώματά της. Από άσπρο και μπλε μέχρι το κόκκινο μοιάζει να μην έχει χαρακτήρα. Η συγκεκριμένη πάντως φανέλα και παρά το φλωρινιώτικο χρυσό είναι πολύ ωραία. Το υδατογράφημα δείχνει το Μουσείο Κοσμοναυτών ενώ και στην πίσω πλευρά υπάρχει αναφορά στο διαστημικό πρόγραμμα της χώρας, με το μότο να είναι “Πάμε”, λόγια όχι και τόσο σοφά που όμως έχουν ακουστεί από το στόμα του Γιούρι Γκαγκάριν. Από τις καλύτερες του Μουντιάλ. Φέρνουν και λίγο προς ΕΣΣΔ, στο γενικότερο κλίμα των εποχών με τα γεγονότα στην Ουκρανία.

Όχι, όχι, όχι. Όπως η Αντίντας φοράει πολύ τις ρίγες (είδατε τι ωραία της Ρωσίας που δεν είχε;), έτσι κι η Πούμα έχει κόλλημα με αυτές τις γραμμές στο πλάι. Στην περίπτωση της Ουρουγουάης είναι και σε ένα τραγικό χρώμα ξεβαμμένο χρυσουλί που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει τα κερδισμένα της Μουντιάλ. I call bollocks. Ακόμα και το γαλάζιο μου φαίνεται κάπως ξεθωριασμένο. Η δεύτερη είναι η ίδια σε άσπρο. Το μόνο ωραίο είναι οι γαμάτες κάλτσες, αλλά άμα αρχίσουμε να σχολιάζουμε και τις κάλτσες θα μας πάρουν με τις πέτρες.

Σώστε την εικόνα της φανέλας της Πορτογαλίας. Ανοίξτε την με κάποιο πρόγραμμα για φωτογραφίες. Κάντε περιστροφή 90 μοιρών. Έχετε την 1η εμφάνιση της Ισπανίας. ΟΚ υπερβάλλω και το κόκκινο της Ισπανίας είναι πιο ωραίο σαν χρώμα, αλλά κατά τα άλλα δεν έχει διαφορά. Είναι μια φωτογραφία στην οποία τη φοράει ο Ινιέστα που είναι ήδη αδύνατος και τον κάνει να μοιάζει με πεινασμένο παιδάκι από σποτ της Unicef. Η 2η είναι μαύρη με κάτι φωσφοριζέ κίτρινα που βγάζουν μάτι από εκατό μέτρα.

Η πρώτη εμφάνιση της Γκάνας είναι κάτασπρη εκτός από έναν φοβερό γιακά με κάτι επικές τραϊμπαλιές. Κατά τα άλλα κάτασπρη. Οπότε εμείς βάζουμε τη 2η που στα πρότυπα της Πούμα και του Καμερούν είναι γεμάτη με μπιχλιμπίδια. Σίγουρα σε κάποιο συνωμοσιολογικό μπλογκ θα υπάρχει ανάλυση των σατανιστικών συμβόλων και των μασονικών εικόνων. Πούμα και Αφρική συνδυασμός που σκοτώνει.

Μένουμε στην Αφρική και στη χώρα του Ντρογκμπά. Περτικαλί και πράσινες οι φανέλες της Ακτής Ελεφαντόδοντος που θα λέγε κι ο Βερνίκος. Απλές και χωρίς τις πουμίσιες γραμμές είναι αρκετά όμορφες, χωρίς τα όργια του Καμερούν και της Γκάνας. Εγκρίνουμε και επαυξάνουμε.

Με αφορμή την εμφάνιση της Αγγλίας έχω να πω δυο πράγματα. Πρώτον: μου λείπει απίστευτα η Umbro. Δεύτερον: Αν δεν το έχετε μάθει η ΦΙΦΑ έδωσε ντιρεκτίβα στις ομάδες να φοράνε ίδιο χρώμα φανέλα και σορτσάκι φέτος. Ο λόγος; Ετοιμαστείτε. Αν οι εμφανίσεις είναι λέει ίδιο χρώμα πάνω-κάτω θα γράφουν καλύτερα στις HD αναμεταδόσεις της τιβί. Δεν κάνω πλάκα, το ορκίζομαι. Σύμφωνα με τα όσα έχω διαβάσει, η Βραζιλία αποφάσισε να γράψει στα τέτοια της την ΦΙΦΑ και θα παίξει με το κλασσικό της σορτσάκι. Άλλες χώρες όμως όπως Γερμανία, Πορτογαλία και Ιταλία φαίνεται να το υπακούν. Το ίδιο έγινε και με την Αγγλία που αποφάσισε να παίξει με ολόασπρα, γεγονός που σε μια χώρα που αγαπάει τις παραδόσεις έφερε αντιδράσεις. Δεν είμαι σίγουρος αν αυτή είναι η οριστική φανέλα της χώρας, αλλά ψάχνοντας βρήκα αυτή σε αρκετά σάιτ οπότε την μεταφέρω με κάθε επιφύλαξη.

Πάμε στον Ισημερινό και την εταιρεία Marathon που έκανε αρκετά καλή δουλειά. Θες λίγο τα χρώματα, θες λίγο το απλό σχέδιο οι εμφανίσεις του Εκουαδόρ (τόσο εντός, όσο και εκτός) είναι ωραιότατες. Να πω την αλήθεια, μου αρέσει να έχουμε και παραπάνω εταιρείες, γιατί οι τρεις μεγάλες συχνά δίνουν τα ίδια σχέδια και απλά αλλάζουν τα χρώματα. Οπότε μπράβο στη συγκεκριμένη φίρμα που έβγαλε μια κλασσική λατινοαμερικάνικη φανέλα.

Η εμφάνιση της Αλγερίας έχει το ίδιο στυλ της Πούμα που χρησιμοποιείται σε άλλες χώρες, ευτυχώς χωρίς τις γραμμές. Δεν έχει και πολλά να σχολιάσεις, είναι άσπρη και χωρίς πολλά μπλιμπλίκια. Διαίτης και νηστείας κατά το Ραμαζάνι.

Αυστραλία

Ν. Κορέα

Κολομβία

Η.Π.Α.

Κόστα Ρίκα

Βοσνία

Για λόγους χώρου βάζουμε τις υπόλοιπες μαζί, ίσως αδικώντας μερικές που είναι αρκετά καλές. Ας ξεκινήσουμε με τη χειρότερη του γκρουπ που μάλλον είναι της Κολομβίας. Απαράδεκτες γραμμές, πιθανότατα είδε την εμφάνιση και γι’ αυτό πήγε και τραυματίστηκε ο Φαλκάο. Των ΗΠΑ είναι για να τη φοράς μετά από αγώνα τένις στο country club, δεν περίμενα κάτι πιο “μάτσο” να είμαι ειλικρινής. Ωραίο μπλουζάκι, όχι για ποδοσφαιρική ομάδα. Μέτρια και της Κόστα Ρίκα. Η Λόττο αντί να εκμεταλλευτεί την παρουσία της στο Μουντιάλ έκανε μια εμφάνιση που περνάει απαρατήρητη.

Από την άλλη, η Legea έβγαλε μια καλούτσικη εμφάνιση για τη Βοσνία, αν και αυτό το ενσωματωμένο πράγμα που μοιάζει σαν να φοράς μπλουζάκι από μέσα δεν μου άρεσε. Οι καλύτερες από αυτό το γκρουπ είναι της Ν. Κορέας (ίσως μετράει και η εντυπωσιακή φωτό), αλλά και αυτή της Αυστραλίας που βέβαια για να είμαστε ειλικρινείς θα μπορούσε να είναι άνετα της Βραζιλίας. Κι οι δυο τους όμορφες φανέλες.

Σαν γενικό συμπέρασμα να πω, ότι λίγο οι εντολές της ΦΙΦΑ, λίγο τα προκάτ σχέδια που βγάζουν αρκετές εταιρείες, δεν θα δούμε σπουδαίες εμφανίσεις (κατ’ εμέ) πάντα. Ειδικά αρκετές από τις φανέλες (πέρα από τα όργια Καμερούν-Γκάνας) μοιάζουν σαν να σχεδιάστηκαν σε μισό βράδυ βλέποντας ειδήσεις στην τηλεόραση. Ρωσία-Γαλλία νομίζω ότι μου αρέσουν περισσότερο από όλες, το θέμα βέβαια είναι να δούμε ένα καλό Μουντιάλ γιατί το τελευταίο καλό μάλλον ήταν αυτό του 1998. (τέλος γκρίνιας)