Ο (κυριολεκτικά) μεθυσμένος διαιτητής

Απ’ όλες τις περίεργες ειδήσεις που κυκλοφορούν στο ίντερνετ και δεν σχετίζονται με σοβαρά θέματα οι αγαπημένες μου, με διαφορά, είναι αυτές που αφορούν κατορθώματα μεθυσμένων ανθρώπων. Μέχρι πριν λίγες εβδομάδες στην κορυφή αυτής της περίεργης προσωπικής λίστας βρισκόταν οι πέντε Γάλλοι φοιτητές που ξεκίνησαν ένα απόγευμα για ένα “χαλαρό ποτάκι”, όπως όλοι μας, και κατέληξαν μεθυσμένοι στις 5 τα ξημερώματα να κάνουν βόλτα με το τραμ μ’ ένα λάμα για παρέα, είδηση που τελικά έχασε οριακά την πρωτιά πρόσφατα από αυτή με τον νεαρό Βρετανό που πήγε στην κηδεία μιας φίλης του στο Λονδίνο και αρκετές ώρες μετά ξύπνησε μέσα σε ένα αεροπλάνο που είχε μόλις προσγειωθεί στο Άμστερνταμ, χωρίς να θυμάται πως και γιατί.

Το ποδόσφαιρο δεν θα μπορούσε να λείπει από τέτοιες κωμικοτραγικές καταστάσεις, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς την έλξη που νιώθουν οι ποδοσφαιριστές για τα νυχτερινά μαγαζιά και τα ξενύχτια σε συνδυασμό και με την οικονομική τους ευχέρεια. Σε μια από τις καλύτερες ιστορίες της συγκεκριμένης κατηγορίας, η οποία φυσικά προέρχεται από την Λατινική Αμερική που έχει μεγάλη προϊστορία στους μέθυσους παίκτες, ο Ρενέ ‘El Loco’ Χάουσμαν, παγκόσμιος πρωταθλητής με την εθνική Αργεντινής στο αμφιλεγόμενο Μουντιάλ του 1978, ένα από τα καλύτερα δεξιά εξτρέμ που έβγαλε η χώρα και πασίγνωστος πότης της εποχής (που τελικά αποχώρησε πρόωρα από το ποδόσφαιρο εξαιτίας του αλκοολισμού του), εμφανίστηκε στο γήπεδο για ένα παιχνίδι Ουρακάν-Ρίβερ Πλέιτ, τη δεκαετία του 70′, τελείως μεθυσμένος.

Παρά το γεγονός ότι οι συμπαίκτες του τον έβαλαν αρκετές φορές κάτω από τη ντουζιέρα και του έδωσαν και καφέ για να πιει, η σούρα δεν έφευγε με τίποτα με αποτέλεσμα να ξεκινήσει το ματς από τον πάγκο. Κάποια στιγμή στο δεύτερο ημίχρονο όταν και εμφάνισε κάποια σημάδια βελτίωσης και νηφαλιότητας, ο προπονητής του τον έριξε στο παιχνίδι για να δικαιωθεί λίγο αργότερα βλέποντας τον να προσπερνάει τρεις αντιπάλους και τον τερματοφύλακα και να σκοράρει στην άδεια εστία. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των συμπαικτών του, ο Χάουσμαν πανηγύρισε το γκολ ξαπλώνοντας στο χόρτο και γελώντας ασταμάτητα. Λίγο αργότερα επικαλέστηκε τραυματισμό, αντικαταστάθηκε και έφυγε κατ’ ευθείαν για το σπίτι του για να κοιμηθεί. Ο ίδιος δεν θυμάται τίποτα απ’ όλα αυτά.

Σε αντίθεση με το συγκεκριμένο μεθύσι του Χάουσμαν, το σούρωμα του Σεργκέι Σμόλικ ένα καλοκαιρινό βράδυ του 2008 με αμέτρητες βότκες αποδείχτηκε άμεσα καταστροφικό για την καριέρα του, αφού εξαιτίας του δεν σφύριξε ποτέ ξανά. Ο 43χρονος  διαιτητής, που εκτός από καλύτερος διαιτητής της Λευκορωσίας για το 2007 ήταν και διεθνής, κατάφερε να διαιτητεύσει ολόκληρο παιχνίδι πρώτης κατηγορίας όντας τόσο σκνίπα που μετά το τελευταίο σφύριγμα χρειάστηκε κάποιον να τον πάρει από το χέρι και να τον οδηγήσει στα αποδυτήρια, εν μέσω αποθέωσης από την κερκίδα.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες όσων απόλαυσαν το ιστορικό αυτό παιχνίδι, ο Σμόλικ έβγαλε το μεγαλύτερο μέρος του αγώνα (ο οποίος τέλειωσε χωρίς να δεχθεί κάρτα κανένας παίκτης, με το ενδεχόμενο οι κάρτες να είχαν χρησιμοποιηθεί σαν σουβέρ να μην απορρίπτεται από κανέναν) σφυρίζοντας από το κέντρο αφού αδυνατούσε να τρέξει. Δυστυχώς για το παγκόσμιο γέλιο το μοναδικό οπτικό υλικό που υπάρχει από το συγκεκριμένο ματς δείχνει απλά την θρυλική αποχώρηση του Σμόλικ, ο οποίος στα τρία λεπτά που διαρκεί το βίντεο δεν καταφέρνει ούτε μια στιγμή να κρατήσει κάποια στάση διαφορετική απ’ αυτή του ολοκληρώματος.