Οι ομάδες του Μουντιάλ 2014: Ολλανδία

3 λόγοι για τους οποίους μπορεί κάποιος να την υποστηρίξει:

• Γιατί είναι από εκείνες τις χώρες που ‘βρωμάνε’ υπερβολικά ποδόσφαιρο. Ακούς Ολλανδία σε κάποια άσχετη φάση στις ειδήσεις και ασυναίσθητα το μυαλό σου πλημμυρίζει από έντονο πορτοκαλί χρώμα και από φιγούρες παικταράδων, λες και η χώρα δεν έχει προσφέρει στον πλανήτη άλλους αθλητές.
• Γιατί, ανεξαρτήτως ηλικίας, έχει μεγαλώσει θαυμάζοντας τους. Όποια δεκαετία μετά από το 1970 κι αν ήταν πιτσιρικάς είναι, σχεδόν, δεδομένο ότι ένα από τα ινδάλματα του ήταν ένας Ολλανδός. Άνθρωπος που δεν έχει λατρέψει κάποια στιγμή της ζωής του κάποιον εκ των Κρόιφ, Νέσκενς, Κούμαν, Φαν Μπάστεν, Ντε Μπουρ, Ντάβιντς, Όφερμαρς, Μπέργκαμπ, Ζέεντορφ, Φαν Νίστελροι και Φαν Πέρσι είναι άνθρωπος ο οποίος δεν έχει κλωτσήσει ποτέ του μια μπάλα.
• Γιατί έχει δει τα πρώτα δευτερόλεπτα του τελικού του Μουντιάλ του 1974 στον οποίο οι Ολλανδοί προηγήθηκαν πριν προλάβει καν να ακουμπήσει τη μπάλα αντίπαλος, γιατί έχει δει το γκολ του Φαν Μπάστεν στον τελικό του Euro 1988 απέναντι στους Ρώσους και γιατί έχει δει το γκολ του Μπέργκαμπ στο Μουντιάλ του 1998 απέναντι στους Αργεντίνους. Κι αυτά τα τρια γκολ, μιας χώρας που έχει μια ιδιαίτερη αγάπη στο επιθετικό ποδόσφαιρο γενικότερα, έχουν σημαδέψει τρεις διαφορετικές γενιές ανθρώπων.

3 λόγοι για τους οποίους μπορεί κάποιος να μην την υποστηρίξει:

• Γιατί μπορεί να μην υπάρχει στην αποστολή πλέον ο αντιπαθητικός Μαρκ Φαν Μπόμελ για να κλωτσάει ατιμώρητα αντιπάλους αλλά υπάρχει ακόμα ο Νάιτζελ Ντε Γιονγκ. Και δεν είναι εύκολο πράγμα να συμπαθήσεις τον Ντε Γιονγκ.
• Γιατί είναι Έλληνας με δυνατή πατριωτική μνήμη και δεν ξεχνάει εκείνο το βιντεάκι από μια Ολλανδική εκπομπή που είχε κυκλοφορήσει αρκετά πριν λίγα χρόνια, στο οποίο δυο τύποι κορόιδευαν τους καταχρεώμενους Έλληνες, τη νοοτροπία τους και μέσα σ’ όλα και τον Άγγελο Χαριστέα. Και καζούρα με τον Άγγελο Χαριστέα δεν δεχόμαστε να κάνει κανένας άλλος πέρα από εμάς.
• Γιατί ξέρει από τώρα τη μοίρα της. Την ξέρουμε κι εμείς, την ξέρεις κι εσύ που διαβάζεις το κείμενο, την ξέρουν και οι ίδιοι Ολλανδοί, την ξέρει ο παίκτης που θα χάσει το κρίσιμο τετ-α-τετ, την ξέρει ο παίκτης (ή οι παίκτες) που θα κάνει το μοιραίο λάθος που θα κρίνει ένα ματς, την ξέρει και ο παίκτης που θα κληθεί να βαρέσει το άστοχο πέναλτι που θα στείλει την ομάδα πίσω στο σπίτι της, στο οποίο μια ακόμα γενιά πολύ ταλαντούχων μεσοεπιθετικών μεγαλώνει με το μύθο της πολύ μεγάλης ομάδας που το μόνο που έχει καταφέρει να σηκώσει στην ιστορία της είναι ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.