Ο ορισμός του “δεν πέφτει καρφίτσα”
Απρίλιος του 1966, λίγους μήνες πριν την έναρξη του 8ου Παγκοσμίου Κυπέλλου και η διοργανώτρια Αγγλία ταξιδεύει στη Σκοτία για να αντιμετωπίσει τους γείτονες της στο ιστορικό Χάμπτεν Παρκ της Γλασκόβης, το οποίο ήταν το μεγαλύτερο γήπεδο του κόσμου όταν κατασκευάστηκε το 1903.
(Ήταν επίσης και επίκεντρο της γκρίνιας των Γάλλων της Σέντ Ετιέν, επειδή μέχρι το 1987 οι εστίες του είχαν τετράγωνα δοκάρια. Οι Γάλλοι πιστεύουν, και επιμένουν σ’ αυτό πολλά χρόνια μετά – για την ακρίβεια πριν λίγους μήνες αγόρασαν τα δοκάρια αυτά για να τα βάλουν στο μουσείο τους! -, πως αν τα δοκάρια του ήταν στρόγγυλα δεν θα είχαν χάσει τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1976 καθώς η μπάλα θα είχε συμπεριφερθεί διαφορετικά τις δυο φορές που οι παίκτες τους σημάδεψαν το οριζόντιο, πριν η Μπάγερν σκοράρει το μοναδικό γκολ του αγώνα.)
Στο προσκήνιο της παραπάνω φωτογραφίας μπορείς να δεις μια εναέρια διεκδίκηση της μπάλας, στην οποία νικητής είναι κάποιος Σκοτσέζος. Αυτό που εντυπωσιάζει όμως είναι αυτό που βρίσκεται στο βάθος της εικόνας. Πατώντας πάνω στην εικόνα μπορείς να απολαύσεις σε μεγαλύτερο μέγεθος την κατάσταση στις κερκίδες του γηπέδου, ένα εκπληκτικό χαλί από ανθρώπινα κεφάλια (σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, μιλάμε για 134.000 κεφάλια) που δεν διακόπτεται πουθενά, και να προβληματιστείς για λίγο για το πως ακριβώς έβρισκε κανείς τη θέση του και την παρέα του στην τραγικά κακή περίπτωση που έπρεπε οπωσδήποτε να πάει για κατούρημα.
Στο ιντερνετικό αρχειακό διαμάντι που ονομάζεται συλλογή της British Pathe, το οποίο και είχαμε παρουσιάσει πριν λίγο καιρό, υπάρχει και σχετικό μικρό βίντεο με τις φάσεις του αγώνα, ο οποίος έληξε με νίκη των, μετέπειτα πρωταθλητών κόσμου, Άγγλων με 3-4.
