Η Ασημένια Νυχτερίδα

Στις ηλικίες 25-30 υπάρχει μία ομάδα που δεν ανήκει στα top clubs αλλά έχει πολλούς οπαδούς. Η Βαλένθια, εξαιτίας εκείνης τους φουρνιάς των Μενδιέτα, Κίλι Γκονσάλες, Αγιάλα και λοιπούς υπό τον Έκτορ, το Ραούλ, τον Κούπερ έκανε αρκετούς ποδοσφαιρόφιλους όταν βλέπουν νυχτερίδα να μη σκέφτονται μόνο τον Μπάτμαν. Μετά το πρωτάθλημα του 2004 όμως άρχισε μια πτωτική πορεία που δημιούργησε χρέη. Τόσα πολλά που χρειάστηκε να σταματήσει η κατασκευή του Νόου Μεστάγια. Το καλοκαίρι που πουλήθηκε ο Βίγια στην Μπαρσελόνα τα χρέη ήταν 620 εκατομμύρια περίπου. Κάθε χρόνο οι Βαλενθιάνοι έβλεπαν τους καλύτερούς τους παίχτες να την κάνουν για αλλού, κυρίως Αγγλία. Έτσι, η είδηση ότι ένας Σιγκαπούριος εκατομμυριούχος, ο Πήτερ Λιμ, έφτασε σε συμφωνία με την τράπεζα που είχε το πλειοψηφικό πακέτο της ομάδας και την αγοράζει πρέπει να ήταν κάτι μεταξύ Πάσχα και διπλού μέσα στο Μπερναμπέου.

Ο Λιμ δίνει 200 εκατομμύρια για να αγοράσει το 70,5% περίπου της Βαλένθια, αγοράζει και το χρέος της που έχει πέσει στα 300 (καλή η προσπάθεια των άλλων, αλλά είναι ακόμα πολλά) και υποσχέθηκε 50 με 60 για μεταγραφές. Στα ονόματα που είπε ο ίδιος συμπεριέλαβε τους Γκαράι, Ροδρίγο και Τζάκσον Μαρτίνες. Όλα τέλεια δηλαδή από τον ιδιοκτήτη της ΜακΛάρεν που μετά τα ‘ασημένια βέλη’ θα φτιάξει και τις ‘ασημένιες νυχτερίδες’!

Χαλάω το συννεφάκι με το όνειρο άμεσα όμως. Ο Λιμ αν και έγραψαν στην Ισπανία ότι ασχολείται με το εμπόριο, στην πραγματικότητα είναι αυτό που ευγενικά λέγεται ‘στρατηγικός επενδυτής’. Σε απλά Ελληνικά κερδοσκόπος, κοράκι, καρχαρίας, γύπας, τέλος πάντων κάποιο αρπαχτικό που δεν είναι νυχτερίδα. Είναι και δηλωμένος οπαδός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και έχει στην κατοχή του την αλυσίδα εστιατορίων του Αγγλικού συλλόγου στην Ασία. Αυτοί οι άνθρωποι, που κάνουν περιουσία αγοράζοντας και πουλώντας μετοχές, όταν κερδίζουν, κερδίζουν πολύ και όταν χάνουν, χάνουν περισσότερο.

Το γεγονός ότι είναι οπαδός της Γιουνάιτεντ δεν τον εμπόδισε το 2010 να καταθέσει πρόταση για την αγορά της Λίβερπουλ. Ως κερδοσκόπος που σέβεται τον εαυτό του όταν η Λίβερπουλ αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα έκανε πρόταση 320 εκατομμυρίων λιρών (380 σε ευρώ). Οι οπαδοί της αντέδρασαν στην προοπτική ο ιδιοκτήτης να είναι Γιουνάιτεντ, η FA δεν έδωσε τη συγκατάθεσή της και το ντηλ δεν έγινε. Το πιο σημαντικό στοιχείο είναι ότι οι Αγγλικές οικονομικές αρχές δεν τον βρήκαν και τόσο φερέγγυο. Δεν πτοήθηκε από αυτήν την αποτυχία όμως και το 2011 πήγε να αγοράσει τη Μίλαν από τον Καβαλιέρε. Ο Σίλβιο που είναι παλιά τατιάνα για να την πατήσει από τέτοια κόλπα του έκλεισε την πόρτα στα μούτρα άμεσα. Ο Λιμ έκανε μια παύση δύο ετών και το Σεπτέμβρη προσέγγισε την Ατλέτικο. Και εκεί δε δέχτηκαν να συζητήσουν καν μαζί του. Το Δεκέμβρη του 2013 έκανε την πρώτη επαφή με τη Βαλένθια, η οποία και δέχτηκε με ομοφωνία (22/22 ψήφους υπέρ στο Δ.Σ. της) την πώληση στο Λιμ.

Η σταθερότητα του Λιμ θυμίζει το δέσιμο που αποκτά ο Ιμπαχίμοβιτς με τις ομάδες του. Ένας επαγγελματίας επενδυτής που στόχο έχει το να βγάλει λεφτά. Το 2010 προσπάθησε να κάνει μπίζνες με Γιουνάιτεντ και Λίβερπουλ ταυτόχρονα. Και σαν να μην έφταναν τα εξωαγωνιστικά, όλοι οι παίχτες που υποσχέθηκε ανήκουν στο γραφείο του Μέντες και του Κένιον. Έχει δηλαδή στο μυαλό του να κάνει δουλείες με ανθρώπους που τον καταλαβαίνουν. Ειλικρινά δεν ξέρω πως έχει σκεφτεί ότι θα βγάλει λεφτά από τη Βαλένθια. Το γεγονός ότι του είπαν ναι όταν όλοι οι άλλοι του έλεγαν όχι σημαίνει είτε ότι οι Λεβαντίνοι είναι εξαιρετικά απελπισμένοι, είτε ότι δεν τον έψαξαν σωστά. Μακάρι μια παραδοσιακή δύναμη του Ισπανικού ποδοσφαίρου να επιστρέψει δυνατή και να γίνει το πρωτάθλημα Λίγκα των τεσσάρων. Αλλιώς, 300 χιλιόμετρα πιο Νότια είναι η Μάλαγα, με την οποία η Βαλενθιάνοι θα μπορούν να μοιραστούν τις εμπειρίες τους από τους Ασιάτες επενδυτές.