Ένα χέρι δείχνει τον δρόμο
Ο πεσμένος Φρεντ, οι εξοργισμένοι Κροάτες και ένα χέρι χωρίς σώμα που δείχνει προς το σημείο του πέναλτι.
(Μια αρκετά καλή επιλογή φωτογραφιών από την πρώτη αγωνιστική μπορείς να βρεις εδώ)
Ο πεσμένος Φρεντ, οι εξοργισμένοι Κροάτες και ένα χέρι χωρίς σώμα που δείχνει προς το σημείο του πέναλτι.
(Μια αρκετά καλή επιλογή φωτογραφιών από την πρώτη αγωνιστική μπορείς να βρεις εδώ)
Το Μουντιάλ τελείωσε, το σύνδρομο στέρησης θα αρχίσει όσο περνάνε οι ώρες. Από αυτά που έχω δει μέχρι στιγμής και μπορώ να μιλήσω είναι για μένα το δεύτερο καλύτερο μετά του 1986 (με διαφορά χειρότερο του 1990 και κοντά του 2002). Σίγουρα η φάση των ομίλων ήταν καταπληκτική και σιγά σιγά όταν τα πράγματα […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑΟ John Bishop είναι ένας από τους πιο γνωστούς stand-up comedian που κυκλοφορούν αυτή την εποχή στην Αγγλία και αυτός με την πιο ζόρικη scouse προφορά, που συνοδεύει αρκετούς ανθρώπους που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στο Λίβερπουλ. Σαν γνήσιος ποδοσφαιρόφιλος και φανατικός οπαδός της Λίβερπουλ που είναι (συνδυασμός που ήδη μας έχει δώσει ένα εξαιρετικό βίντεο […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑSOMBREROΌταν ένας ποδοσφαιριστής "τσιμπάει" τη μπάλα πάνω από το κεφάλι ενός ανυποψίαστου αντιπάλου και την ξανά παίρνει περνώντας την από πίσω του. Σύμφωνα με τους Λατινοαμερικάνους ο όρος προέρχεται από το περίγραμμα που σχηματίζεται από την πορεία της μπάλας στον αέρα και την πορεία του παίκτη γύρω από τον αντίπαλό του. Το σχήμα ενός "σομπρέρο"!
4 σχόλια σχετικά με το “Ένα χέρι δείχνει τον δρόμο”
Να πούμε/τονίσουμε ότι η σελίδα που οδηγεί το λινκ είναι πάρα πολύ καλή με πολύ όμορφες φωτογραφίες!
Γιατί τόσες λίγες αναρτήσεις για το μουντιάλ;
Γιατί, δυστυχώς, ο χρόνος μας αυτή την περίοδο είναι πάρα πολύ περιορισμένος.
Tο μόνο που προλαβαίνουμε είναι να σχολιάζουμε τα παιχνίδια στο twitter και στο facebook.
Το σκεφτόμουν αυτό χθες, όσοι δεν είναι φαν των social media θα νομίζουν ότι το παρατήσαμε το άθλημα γιατί τα κείμενα έχουν μειωθεί. Αντίθετα σπαμμάρουμε ασύστολα σε τουίτερ και Φέισμπουκ.
ΕπειδήΣ όμως σομπρέρο είναι τα κείμενα εδώ πρώτα απ’ όλα, πιστεύω ότι σιγά σιγά θα επανέλθουμε.
Και αυτό το έργο δεν θα είναι μακέτο…