Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Οι ελπίδες για έναν ιστορικό τελικό

 Σε ένα παγκόσμιο κύπελλο που μέχρι στιγμής εξελίσσεται σε δύσκολη αποστολή για τις ευρωπαϊκές ομάδες, είναι τεράστια έκπληξη το γεγονός ότι στις ομάδες της Αμερικής που προκάλεσαν θετικά συναισθήματα δεν συμπεριλαμβάνονται Βραζιλία και Αργεντινή. Μπορεί η Ουρουγουάη να προχώρησε αφήνοντας δυο μεγάλα ονόματα, η Χιλή να έβγαλε νοκ-άουτ την Ισπανία, η Κολομβία να έκανε το απόλυτο, η Κόστα Ρίκα να εξέπληξε όλους μας, το Μεξικό να δείχνει πιο πειστικό από ποτέ και οι ΗΠΑ να μην είναι ανέκδοτο, αλλά οι δυο πιο σπουδαίες χώρες της απέναντι πλευράς του Ατλαντικού μάλλον προβλημάτισαν. Η Βραζιλία πιθανότατα έχοντας τη φτωχότερη επιθετικά και ποιοτικά ομάδα των τελευταίων Μουντιάλ, ξενέρωσε τον κόσμο στην πρεμιέρα για το σπρώξιμο που είχε και δεν εντυπωσίασε απέναντι στο Μεξικό. Αμυντικά δείχνει σχετικά σοβαρή, αλλά με μόνη πηγή κινδύνου τον Νεϊμάρ, παίκτη που οι ευρωπαϊκές ομάδες που απέμειναν πιθανόν να μπορούν να αντιμετωπίσουν, δεν μοιάζει ως το φαβορί που θα περιμέναμε μια που παίζει στη χώρα της. Δεν θα πρωτοτυπήσω λέγοντας ότι με φορ όπως ο σημερινός Φρεντ δεν μπορεί να αισιοδοξεί. Θα χρειαστεί οπωσδήποτε να βρει κι άλλους ήρωες αν θέλει να πάει μπροστά κι άλλους πρωταγωνιστές πέρα από τον Νεϊμάρ.

Από την άλλη πλευρά η Αργεντινή δεν αποτελεί δυσάρεστη έκπληξη γιατί πολύ απλά είναι η αναμενόμενη ομάδα που όσοι παρακολουθούμε (και υποστηρίζουμε) περιμέναμε να είναι κάπως έτσι. Ευάλωτη πίσω εξαιτίας του μέτριου τερματοφύλακά της και της όχι ιδιαίτερα καλής της άμυνας, γεγονός που φάνηκε με τη Νιγηρία κυρίως, είναι σίγουρο ότι αν αφήσει χώρους πίσω μπορεί να ζήσει νέες εποχές 2010 ή Κόπα Αμέρικα 2007 όταν και μάζεψε 4 και 3 γκολ από Γερμανία και Βραζιλία αντίστοιχα. Και αν πίσω τα πράγματα είναι φυσιολογικά μέτρια, το πρόβλημα είναι μπροστά. Παρά τη φουλ ταλέντο επίθεσή της, ειδικά απέναντι σε καλά οργανωμένες άμυνες (ακόμα κι αν αυτές είναι του Ιράν) μπουκώνει έντονα θυμίζοντας το επάρατο 2002 όταν είχε ίσως το καλύτερο ρόστερ όλων των εποχών και δεν μπορούσε να σκοράρει ούτε με αίτηση. Παίκτες όπως ο Κουν και ο Ιγκουαΐν από την μία αχρηστεύονται και από την άλλη βρίσκονται και σε κακή κατάσταση οι ίδιοι. Τα χαφ δεν είναι δημιουργικά, Μαστσεράνο και Γκάγκο είναι παραπάνω από φιλότιμοι, αλλά τελικά όλο το βάρος πέφτει στην τρέλα του ντι Μαρία και στην εκτελεστική δεινότητα του Μέσι. Η Αργεντινή δεν θα πετύχει ξανά αφελείς Νιγηριανούς για να βρει χώρους και να βάλει 4-5 γκολ σε ματς ροντέο που θα φάει και κανά δυο. Ακόμα και το παιχνίδι με την Ελβετία μπορεί να αποδειχθεί δύσκολο.

Κι όμως, είναι πολύς κόσμος που λέει ότι επειδή ακριβώς οι ομάδες προβληματίζουν θα φτάσουν στον τελικό. Γιατί το ποδόσφαιρο και ειδικά αυτό το Μουντιάλ δεν έχει τόση λογική όσα προηγούμενα και γι’ αυτό μας αρέσει και τόσο. Πιστεύουν πολλοί ότι η Βραζιλία έστω και τσούκου τσούκου θα περάσει τους αντιπάλους, ότι ο Λίο θα πάρει την ομάδα από το χεράκι σε κάθε ματς και θα ξεπεράσει τους σχετικά εύκολους αντιπάλους μέχρι τον ημιτελικό. Ότι θα μιλήσει η έδρα και οι Βραζιλιάνοι θα λυγίσουν τους αντιπάλους, ότι παιχνίδι με παιχνίδι θα λύνεται η Αργεντινή και πάει λέγοντας. Και αυτοί που το πιστεύουν πρώτοι είναι οι οπαδοί των δύο ομάδων. Οι γηπεδούχοι Βραζιλιάνοι και οι σχεδόν γηπεδούχοι Αργεντίνοι (που σε κάποια ματς έχουν 100 χιλιάδες κόσμο έξω από το γήπεδο να ψάχνει εισιτήριο) που σαν να μην υπάρχουν άλλοι αντίπαλοι ονειρεύονται έναν υπέροχο, ιστορικό τελικό μεταξύ τους. Και γι’ αυτό ως συνήθως οι μεν ασχολούνται με τους δε αναμένοντας το ονειρικό γι’ αυτούς ζευγάρωμα.

Το χιτ του φετινού Μουντιάλ είναι το… διασκευασμένο τραγούδι των Creedence Clearwater Revival με τίτλο “Bad Moon Rising” το οποίο οι Αργεντίνοι τραγουδούν με τους εξής στίχους:

Βραζιλία πές μου πώς νιώθεις
να έχεις στο σπίτι τον πατέρα σου
Σου ορκίζομαι ότι αν και τα χρόνια περνούν,
δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ
τον Ντιέγκο να σε ντριμπλάρει,
τον Κανίγια να σε εμβολιάζει (σ.Σ. αναφορά στο ματς του 1990)
Κλαίτε από την Ιταλία μέχρι σήμερα,
τον Μέσσι θα τον δείτε,
το κύπελλο θα μας φέρει,
ο Μαραντόνα είναι πιο σπουδαίος από τον Πελέ

Το άσμα έγινε τεράστιο σουξέ και ενόχλησε ακόμα περισσότερο τους Βραζιλιάνους όταν το τραγούδησαν και οι ίδιοι οι χαβαλέδες ποδοσφαιριστές της Αργεντινής. Φυσικά όπως έχει γίνει στο παρελθόν, η απάντηση ήρθε από τους Βραζιλιάνους οπαδούς που έβγαλαν τη δική τους απάντηση και τραγουδούν:

“Αν είσαι Αργεντίνος,
θα σου εξηγήσω πώς είναι,
εσείς έχετε δύο κύπελλα,
ένα λιγότερο από τον Πελέ”

Αν και προσωπικά πιστεύω ότι πολύ δύσκολα θα δούμε έναν τέτοιο τελικό, αποτελεί ποδοσφαιρικό όνειρο μόνο και μόνο για την ατμόσφαιρα που θα ζήσουμε έστω και από χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Μουντιάλ 2014

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

500 days of summer football

Δεν το λες κι αύριο, αλλά το Μουντιάλ της Βραζιλίας σιγά σιγά πλησιάζει. Οι διοργανωτές είναι κατενθουσιασμένοι και δεν μπορούν να περιμένουν για τη γιορτή του ποδοσφαίρου που επιστρέφει στην πραγματική πατρίδα του ποδοσφαίρου την Λ. Αμερική. Φτάνοντας στις 500 μέρες πριν από την έναρξη, οι Βραζιλιάνοι έφτιαξαν ένα βιντεάκι που δείχνει την πορεία των […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Το νέο Μαρακανά: μια ιστορία νοσταλγίας, αντιδράσεων και ανακαίνισης

Αν ρωτήσεις κάποιον να σου πει για τα σημαντικότερα γήπεδα ποδοσφαίρου του κόσμου και δεν γεννήθηκε χθες σίγουρα θα αναφέρει μέσα σε αυτά το Μαρακανά. Το ιστορικό στάδιο του Ρίο έκλεισε αρχικά το 2010, ώστε να γίνουν τα απαραίτητα έργα για να είναι έτοιμο για το Μουντιάλ (αλλά και τους Ολυμπιακούς του 2016). Ένα έργο […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

10 σχόλια σχετικά με το “Οι ελπίδες για έναν ιστορικό τελικό”

  1. Ο/Η fobos2 λέει:

    Α ρε Elaith, όταν θα παίζουμε στον τελικό με τους Γάλλους θα τα θυμόμαστε που τα έγραφες αυτά και θα χαμογελάμε…

  2. Ο/Η Elaith λέει:

    Αν εννοείς την Ελλάδα, μόνο τον ημιτελικό φοβάμαι.
    😉

  3. Ο/Η fobos2 λέει:

    Φοβάσαι τους Βέλγους; Μην ανησυχείς, χωρίς αγώνα θα το πάρουμε. Θα ζητήσουμε από τους Βραζιλιάνους να ελέγξουν τα διαβατήριά τους πριν τον αγώνα, θα δούνε χώρα “Βέλγιο” και θα τους κρατήσουν στο αεροδρόμιο για πλαστά ταξιδιωτικά έγγραφα.

  4. Ο/Η Elaith λέει:

    Σόρρυ, λάθος. ΠΡΟημιτελικό.
    Η άλλη πλευρά είναι της πλάκας είτε παίξουμε με Βέλγιο, είτε Ελβετία.

  5. Ο/Η fobos2 λέει:

    Ναι, δε λέω, καλή ομάδα το Μεξικό.

  6. Ο/Η Iceman λέει:

    Ρε παιδιά ένα σύνθημα της San Lorenzo με το ρυθμό του συνθήματος της Αργεντινής πως σκατά λέγεται και έχω φάει τον κόσμο να το βρω?

  7. Ο/Η joe λέει:

    ya van a ver nosotros na somos boca ni river plate.. αυτο εννοείς?

  8. Ο/Η Elaith λέει:

    Νομίζω εννοεί αυτό:
    https://www.youtube.com/watch?v=DHGv-ukUSoc

    Και αν εννοεί αυτό αποβάλλεται μια που έχει μπει και παλιότερα (και μάλιστα με τους στίχους) εδώ και δεν έψαξε καλά.
    🙂

  9. Ο/Η Iceman λέει:

    Χαχαχα θυμάμαι ότι το είχατε ποστάρει πριν από καιρό στο facebook αλλά που καιρός για ψάξιμο? 😛

  10. Ο/Η joe λέει:

    Ναι όντως μετ΄πα μου ήρθε αυτό, αν και το 1ο που μου έρχεται πάντα στο μυαλό με αυτό το ρυθμό είναι το κλασικό της River που λέει bosterro decimne que se siente ser bolivia y paraguay..

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *