Η ιστορία ενός ποδοσφαιρικού τουρίστα

Κυρίες και κύριοι σας παρουσιάζουμε τον Λουτζ Πφανενστίελ (ή κάπως έτσι, από δω και πέρα θα τον λέμε Λουτζ στο κείμενο). Ο Λουτζ λοιπόν είναι ήταν ένας Γερμανός τερματοφύλακας που κρατάει ένα μοναδικό ρεκόρ. Ρεκόρ που δεν έχει να κάνει με το πόσα γκολ δέχτηκε, αλλά με το ίδιο του το βιογραφικό. Τουλάχιστον μέχρι πριν κανά δυο χρόνια ο Λουτζ ήταν ο μοναδικός επαγγελματίας ποδοσφαιριστής που έπαιξε και στις έξι ομοσπονδίες της ΦΙΦΑ, κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ ξανά.

Ο ταλαντούχος Λουτζ έπαιξε και στις μικρές εθνικές (ξεκίνημα ιστορίας που πάντα τελειώνει με το “ε μετά τραυματίστηκα και γι’ αυτό τώρα με βλέπεις εδώ να οδηγώ ταξί”) της Γερμανίας και η καριέρα του είχε ως πρώτο βήμα μια μικρή ομάδα της Βαυαρίας. Ο ίδιος (που γενικά όπως θα δείτε δεν είναι και τόσο εμπιστοσύνης) υποστηρίζει ότι είχε πρόταση από την Μπάγερν αλλά τελικά στα 19 του αποφάσισε να φύγει από την Κότζτινγκ και να πάει να παίξει μπάλα στην Μαλαισία. Κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι του που τον έφερε συνολικά σε 25 ομάδες σε 12 χώρες και 5 ηπείρους (έξι βασικά μετρώντας ξεχωριστά Βόρεια και Νότια Αμερική).

O Λουτζ μετά το πέρασμά του από την Μαλαισία επέστρεψε στην Ευρώπη και την Αγγλία, όπου πήγε σε Γουίμπλεντον (γνωρίζοντας από κοντά τον Βίνι Τζόουνς) και Φόρεστ (χωρίς συμμετοχές) και από το Νότινχαμ δανεικός στην Ν. Αφρική και τους Πειρατές του Ορλάντο. Στη Γουίμπλεντον έπεσε και θύμα πλάκας από τον Τζόουνς και τα άλλα καλόπαιδα όταν τον έγδυσαν και τον άφησαν γυμνό σε ένα πάρκο. Μετά την Αφρική ανέβηκε ξανά στα βόρεια παίζοντας στην Τάμπερε και τη Χάκα στην Φινλανδία, ενώ μάλλον στη συνέχεια τον έπιασε νοσταλγία και γύρισε στη βαυαρική Βάκερ πίσω στη Γερμανία. Το 1999 πήγε στην Σιγκαπούρη όπου έκανε ρεκόρ συμμετοχών, αλλά η εμπειρία του βγήκε ξινή. Ο Λουτζ κατηγορήθηκε για στήσιμο αγώνων και πέρασε 3 μήνες στη φυλακή. Ο ίδιος περιγράφει τη ζωή του όπου την μια στιγμή είχε εκπομπή στην τοπική τιβί και έκανε το μοντέλο για την Αρμάνι (!) και την άλλη βρίσκεται σε ένα κελί στις όχι και τόσο ευχάριστες φυλακές της Σιγκαπούρης. Υποστηρίζει ότι κατηγορήθηκε ότι σε συγκεκριμένα ματς ήταν πολύ καλός (!), ματς τα οποία η ομάδα του κέρδισε ή έφερε ισοπαλία και ότι αφέθηκε ελεύθερος αργότερα γιατί δεν υπήρχαν αποδείξεις. Όπως ήταν λογικό έφυγε και από τη χώρα, ενώ αντιμετώπισε και ψυχολογικά προβλήματα με αυτή την περιπέτεια.

Επόμενος σταθμός η Ν. Ζηλανδία όπου έκατσε αρκετό διάστημα, αν και στο ενδιάμεσο έφυγε δανεικός τόσο στην Αγγλία (όπου σε έναν αγώνα μετά από σύγκρουση με τον αντίπαλο επιθετικό παραλίγο να πεθάνει όταν κόπηκε η αναπνοή του, ένα περιστατικό τόσο σοβαρό που ο διαιτητής διέκοψε οριστικά το παιχνίδι), όσο και στη Γερμανία. Το 2003 άρχισε ξανά μια εποχή που προτιμούσε τα δροσερά κλίματα και έκανε εμφανίσεις στη Νορβηγία για να καταλήξει το 2004 στον Καναδά και το Κάλγκαρι. Επέστρεψε ξανά στη Ν. Ζηλανδία όπου και έμεινε δυο ολόκληρα χρόνια και στη συνέχεια πήγε για μια σεζόν στην Αλβανία ως παίκτης-προπονητής. Το 2007 πήγε σε μια ομάδα στην Αρμενία που όμως δυστυχώς διαλύθηκε, ομάδα στην οποία ο Λουτζ ήταν παίκτης, τεχνικός διευθυντής και προπονητής τερματοφυλάκων. Ο Λουτζ γενικά υποστηρίζει ότι ήταν άτυχος και άλλαξε τόσες ομάδες γιατί πολλές είχαν προβλήματα ή άλλαζαν ιδιοκτήτη ή προπονητή και πάει λέγοντας. Το γεγονός βέβαια ότι διάλεγε να πάει σε αυτά τα εξωτικά μέρη το παραβλέπουμε.

Μετά από 4 χρόνια ξαναπήγε στην ίδια νορβηγική ομάδα (γεγονός που δείχνει ότι κάποιοι από όλους έμεναν και ικανοποιημένοι), αλλά γρήγορα έφυγε για να πάει να δει το Βανκούβερ αυτή τη φορά. Το 2008 έκανε το μεγάλο βήμα πηγαίνοντας στη Βραζιλία (έχοντας ως όνειρο να παίξει κάποτε στο Μαρακανά) και μια μικρή ομάδα της Σάντα Καταρίνα την Κλούμπε Ατλέτικο Ερμάν Άιχινγκερ. Ακολούθησαν δυο ακόμα ομάδες στη Νορβηγία και η οδύσσεια έφτασε στο τέλος της παίζοντας στην ομάδα Ράμπλερς της… Ναμίμπια. Επιπλέον, έχει δουλέψει ως προπονητής τερματοφυλάκων στην εθνική ομάδα της Κούβας, ως προσωρινός προπονητής μιας ομάδας στην Αρμενία, ως προπονητής τερματοφυλάκων και βοηθός προπονητή στην εθνική ομάδα της Ναμίμπια, ως ποδοσφαιρικός αρθρογράφος σε διάφορες εφημερίδες, ως υπεύθυνος διεθνών σχέσεων και σκάουτ της Χόφενχαιμ και ως τηλεοπτικός σχολιαστής για γερμανικά κανάλια στα Μουντιάλ, στο πλευρό του Όλιβερ Καν! Μιλάμε για βιογραφικό, όχι αστεία.

Μέσα σε όλα τα κατορθώματά του ο αστικός μύθος λέει ότι στη Ν. Ζηλανδία έκλεψε έναν πιγκουίνο τον οποίο και κρατούσε στην μπανιέρα του, ενώ μια άλλη φορά βρήκε τους διαρρήκτες του σπιτιού του (όταν κάποιος φίλος είδε έναν τύπο να φοράει τη φανέλα του, γιατί μεταξύ μας τη φανέλα του μόνο αν ήσουν κλέφτης θα την είχες στην κατοχή σου) και πήγε μόνος του και πήρε τα πράγματά του πίσω.

Η τρέλα του Λουτζ συνεχίζεται ακόμα και τώρα, αλλά με καλύτερο σκοπό. Προσπαθεί να ενημερώσει τον κόσμο για τα οικολογικά προβλήματα και για τον λόγο αυτό έχει φτιάξει και μια ποδοσφαιρική ομάδα που δίνει φιλικούς αγώνες για συγκεκριμένους φιλανθρωπικούς και οικολογικούς σκοπούς. Η ομάδα λέγεται Global United FC και μπορείτε εύκολα να βρείτε στοιχεία γι’ αυτή, ενώ στον σκοπό έχουν συνδράμει κατά καιρούς πολλοί διάσημοι ποδοσφαιριστές. Ο τελικός στόχος του Λουτζ είναι να παίξει ένα φιλικό στην μόνη ήπειρο που δεν το έχει κάνει, την Ανταρκτική.