Το απλό παιχνίδι
Η δημοτικότητα του ποδοσφαίρου φτάνει πλέον σε υψηλά επίπεδα στις ΗΠΑ την περίοδο του Μουντιάλ σε σύγκριση με ό,τι γινόταν τα παλαιότερα χρόνια. Φέτος έσπασαν πολλά ρεκόρ και κόσμος συγκεντρωνόταν όπου μπορούσε για να δει την Team USA να προχωράει και να καταφέρνει να ζορίσει μέχρι και το Βέλγιο χάρη στον Τιμ Χάουαρντ. Το θέμα είναι τι γίνεται στο ενδιάμεσο. Η κάψα του κόσμου (που πλέον δεν μεταφράζεται μόνο στην κάψα των Μεξικάνων και πιθανόν των υπόλοιπων μεταναστών) μετά το τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν πολύ μεγάλη με αποτέλεσμα να μαζεύονται εκατό χιλιάδες νοματαίοι για να δουν τα φιλικά που πολλές μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες δίνουν πλέον στις ΗΠΑ. Σιγά σιγά όμως το ενδιαφέρον φθίνει και όσο και αν υπάρχει κόσμος που ακολουθεί φανατικά τις ομάδες του MLS το τοπικό πρωτάθλημα δεν είναι ότι καλύτερο, όσο και αν έχει βελτιωθεί, για να κρατήσει το ενδιαφέρον ψηλά.
Ο Αμερικάνος στατιστικόλογος Νέιτ Σίλβερ μέσα από το μπλογκ του FiveThirthyEight έκανε μια διαφορετική ανάλυση για το άθλημα αυτό που κατά τη διάρκεια του Μουντιάλ ήταν τρεις φορές πιο δημοφιλές από κάθε άλλη περίοδο στις ΗΠΑ, αλλά στις υπόλοιπες χώρες είναι δημοφιλές όλο το έτος. Προσπαθώντας να εξηγήσει γιατί το ποδόσφαιρο είναι τόσο δημοφιλές στις περισσότερες χώρες του κόσμου αποφάσισε να ασχοληθεί όχι τόσο με την ομορφιά του “beautiful game”, αλλά με την απλότητά του. Βασιζόμενος και σε μια συνέντευξη του Τζόναθαν Άιβ, αρχισχεδιαστή της Apple, που μιλούσε για το πόσο σημαντική είναι η απλότητα (ή η τεμπελιά να αλλάξεις σχέδιο στο Αιφόν εδώ και 4-5 μοντέλα θα πω με κακία εγώ) και πόσο δύσκολο να επιτευχθεί, ο Σίλβερ θεωρεί ότι το πόσο εύκολο είναι ένα άθλημα και πόσο λιγότερο “learning curve” έχει (όρο που συναντάμε και σε πολλά ηλεκτρονικά παιχνίδια) βοηθάει στη δημοφιλία του.
Πήρε λοιπόν τους επίσημους κανονισμούς διαφόρων αθλημάτων από τις ομοσπονδίες τους και έκανε σύγκριση ανάμεσα στους κανόνες της FIFA, του ΝΒΑ, του ΜLB, του ΝFL και του NHL. Των αθλημάτων δηλαδή που είναι δημοφιλή στο Αμέρικα: μπάσκετ, μπέιζμπολ, “ποδόσφαιρο” και χόκεϊ. Όπως βλέπετε και στο παραπάνω γράφημα, όλοι οι κανόνες του ποδοσφαίρου χωρούν σε κάτω από 22.000 λέξεις σε αντίθεση με τα άλλα αθλήματα και κυρίως το ΝFL στο οποίο πιθανότατα θα γίνεται πλήρης ανάλυση για το πόσα τάιμ άουτ επιτρέπονται ώστε να χωρέσουν όλες οι διαφημίσεις για ψησταριές κατά τη διάρκεια του ΣούπερΜπολ. Ο Σίλβερ σαν στατιστικολόγος προσπάθησε να βρει και μια απόδειξη για τα όσα λέει, υποστηρίζοντας ότι υπάρχει στατιστική συσχέτιση μεταξύ του παραπάνω γραφήματος και της παγκόσμιας δημοφιλίας των αθλημάτων. Το ποδόσφαιρο είναι δημοφιλές παντού, ακολουθεί το μπάσκετ, το μπέιζμπολ μόνο στις ΗΠΑ και την Ιαπωνία (αν δεν κάνω λάθος και στην Κούβα), το χόκεϊ σε ΗΠΑ, Καναδά, Ρωσία και κάπως στη Β. Ευρώπη και το NFL μόνο στις ΗΠΑ και σε μερικούς υπερ-γραφικούς φίλους του σομπρέρο που τους αγαπάμε σαν παιδιά μας και σεβόμαστε τις προτιμήσεις τους (ραντεβού στο επόμενο ΣούπερΜπολ, ξέρετε ποιοι είστε).
Ο Σίλβερ ο οποίος βρέθηκε στο Μουντιάλ της Βραζιλίας υποστηρίζει ότι εκτός από την ατμόσφαιρα του έκανε εντύπωση η απλότητα σε όλα. Λίγα λόγια στον αγωνιστικό χώρο, οθόνες σε λογικές διαστάσεις, απουσία ενδοεπικοινωνίας και διάφορων τυπάδων με ακουστικά (αν και με την είσοδο διαφόρων συστημάτων ανάλυσης στο ποδόσφαιρο νομίζω ότι σύντομα πολλοί πάγκοι θα έχουν τάμπλετς με λογισμικά που θα καταγράφουν την κάθε λεπτομέρεια στο χορτάρι) και απουσία φοβερών και τρομερών ειδικών που χρειάζονται για να μας επεξηγήσουν τι έγινε μόλις τώρα και τι ισχύει. Αν και η όλη ανάλυση μου μοιάζει αρκετά απλοϊκή και σίγουρα ο ίδιος ο Σίλβερ που ξέρει πολύ καλύτερη στατιστική από μένα θα έχει ακούσει για το “Correlation does not imply causation“, δεν αμφιβάλλω ότι σε ένα μεγάλο ποσοστό το ποδόσφαιρο χρωστά την επιτυχία του στο ότι θα συναντηθούν δυο τύποι άσχετοι μεταξύ τους και θα μπορέσουν να παρακολουθήσουν και να σχολιάσουν χωρίς να έχουν ανάγκη τριών μεταπτυχιακών πάνω στο ποδόσφαιρο (έκαστος). Οι ίδιοι βέβαια δύο τύποι πιθανότατα θα διαφωνήσουν για το αν μια φάση ήταν πέναλτι ή όχι, παρά την απλότητα του κανονισμού…
7 σχόλια σχετικά με το “Το απλό παιχνίδι”
Η απλότητα του παιχνιδιού είναι πράγματι το μυστικό της επιτυχίας του. Κυρίως βέβαια στο πόσο εύκολα μπορείς να παίξεις “μπάλα” -ενίοτε και πατημένο κουτάκι αναψυκτικού με το τέρμα να είναι ο τοίχος του σχολείου- αλλά και πόσο εύκολα μπορούν να βρουν ρόλο όλοι στο χορτάρι. Ο κοντός και γρήγορος, ο φιλότιμος ξυλοκόπος, ο χοντρούλης, ο τεμπέλης με τη μπαλιά διαβήτη, ο Ιντσάγκι και οι λοιπές κατηγορίες ανθρώπων…
Σταύρο συμφωνώ απόλυτα. Μια μπάλα (ή υποκατάστατό της) χρειάζεσαι και φαντασία.
Θεωρώ εντελώς απλουστευτικη την προσέγγιση. Το μπασκετ πχ η το χαντμπολ ειναι ακομα πιο απλα, αλλ δεν τα βλεπει κανεις, εκτος απο κατ χασομεριδες σε ΗΠΑ και ΕΛΛΑΔΑ. Εγω εχω τη δικη μου θεωρια γιατι το ποδοσφαιρο ειναι ο Βασιλιας:
Η φάση τεχνιτης ποδοσφαιριστης συνβανταται σε καποιο αλλο αθλημα; Εχετε ακουσει ποτε για τεχνιτη μπασκετμπολιστα ή βολειμπολιστα;
Αυτη ειναι η ομορφια του αθληματος.
Το μπάσκετ όπως βλέπεις δεν είναι τόσο απλό (όπου απλό=κανονισμοί). Ολόκληρο γράφημα σας έβαλα !
🙂
Εγώ το βόλλεϋ σκέφτηκα βασικά που δεν νομίζω ότι έχει τρομερούς κανονισμούς. Η σύγκριση πάντως έγινε από τον στατιστικολόγο κυρίως σε σχέση με τα αμερικάνικα αθλήματα που είναι αρκετά πιο σύνθετα.
Το απλό = λίγοι κανόνες είναι και για μένα πολύ απλοϊκό. Το απλό=παίζεται εύκολα, το βλέπεις εύκολα όπως είπε και πιο πάνω ο Σταύρος είναι πιο αληθές.
Το τεχνίτης ισχύει για το ποδόσφαιρο και για το… μπιλιάρδο νομίζω μόνο. Οπότε κάτι λέει, ναι.
Εκτός από την απλότητα των κανονισμών, νομίζω ότι η επιτυχία του ποδοσφαίρου έχει να κάνει και με το ότι μπορούν να το παίξουν όλοι: Είτε είσαι 1.60 είτε 2.00 παίζεις ποδόσφαιρο. Στα υπόλοιπα αθλήματα αυτά λίγο ή πολύ δεν ισχύει.
Η μία άποψη που ασπάζομαι για το γεγονός ότι το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ είναι σίγουρα αυτή του φίλου Νίκου παραπάνω.
Η δεύτερη έχει να κάνει με τις στιγμές. Έχει να κάνει με ένα γκολ που θα μείνει στην ιστορία και στην μνήμη μας για πάντα, με μια ντρίμπλα που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ και θα είναι σήμα κατατεθέν ενός ποδοσφαιριστή, με το γεγονός ότι ο Δαυίδ μπορεί να κερδίσει τον Γολιάθ, με τις διάφορες εκπλήξεις, τις μεγάλες ανατροπές, τις τεράστιες συγκινήσεις…
Ποιος θα ξεχάσει το γκολ του Ρομπέρτο Κάρλος με τη Γαλλία, ή του Ζιντάν με τη Λεβερκούζεν? Την ντρίμπλα του Οκότσα ή του Ροναλντίνιο που σου έσπαγε τη μέση? Τον τελικό Τσου Λου μεταξύ Μίλαν και Λίβερπουλ στην Κωνσταντινούπολη? Την κατάκτηση του Ευρωπαικού από την Ελλάδα?
Αυτά κάνουν το ποδόσφαιρο βασιλιά. Οι στιγμές…
εχει δικιο ο φιλος νικος.
η βασικη μαγεια της μπαλας πηγαζει απο το σημειο του σωματος με το οποιο παιζεται.., το Ποδι..!
http://www.apodytiriakias.gr/sentonia/2013/03/31/ekdikisi-to-podi-kai-to-heri.aspx