Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Ωδή στον Μπουφόν (ο Τζίτζι τα ‘χει 500)

Κάποιοι από μας τον γνωρίσαμε από την μεγάλη Πάρμα στα τέλη των 90s και από το Championship Manager που έκανε πράγματα και θαύματα. Όταν η Γιουβέντους έδωσε περίπου 50 εκατομμύρια Ευρώ για να τον αποκτήσει, κοιτάζαμε ο ένας τον άλλον για να καταλάβουμε πώς γίνεται μια ομάδα να δίνει τόσα πολλά χρήματα για έναν τερματοφύλακα. 13 χρόνια αργότερα ο Τζανλουίτζι Μπουφόν είναι ένας ζωντανός θρύλος της Γιούβε, αλλά και του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Ξεκινώντας από την εποχή που το ιταλικό ποδόσφαιρο μεσουρανούσε και μέχρι τώρα που το επίπεδό του έχει πέσει κατακόρυφα, ακολουθώντας όλη την πορεία της Γιουβέντους από την κορυφή στον υποβιβασμό και ξανά στους τίτλους, ο Μπουφόν είναι για μένα ο καλύτερος τερματοφύλακας που έχω δει ποτέ (και επειδή δεν είμαι αντικειμενικός μια που είμαι και κομματάκι Γιουβέντους, ας πούμε είναι ίσος μεταξύ των καλύτερων που περιλαμβάνουν συναδέλφους τους όπως ο Πίτερ Σμάιχελ και ο Όλιβερ Καν).

gigi755858847827054_1693373350_n

Σε μια εποχή που το ιταλικό ποδόσφαιρο είχε πολλούς καλούς τερματοφύλακες, ο καλός στρατιώτης Τζίτζι δεν κατάφερε μόνο να τους ξεπεράσει όλους σε απόδοση, κατάφερε να γίνει και σύμβολο τόσο της Γιούβε αλλά και της εθνικής. Στο επόμενο παιχνίδι με την Τζένοα ο Μπουφόν θα φτάσει τα 500 παιχνίδια με τη φανέλα της Γιούβε μειώνοντας τη διαφορά από ιερά τέρατα όπως ο Γκαετάνο Σιρέα, αλλά κοιτάζοντας από μακρυά τον ντελ Πιέρο που έχει το ρεκόρ, και μπαίνει σε ένα κλαμπ παικτών που περιλαμβάνει “σημαίες” όπως ο Ράιν Γκιγκς και ο Τζίμι Κάραγκερ. Αν μάλιστα ισχύει ότι σκέφτεται για επέκταση του συμβολαίου του μπορεί να πλησιάσει πολύ τον Άλεξ, αν και είναι δύσκολο να τον ξεπεράει. Η Γιουβέντους πάντως ετοίμασε ένα ειδικό περιβραχιόνιο για το γεγονός και ο Μπουφόν το μοιράστηκε με χαρά με τους φόλλουέρς του στο Ίνστραγκραμ.

Ο Μπουφόν είναι ένας σπουδαίος τερματοφύλακας που παρά το “βαρύ” του κορμί ήταν (και ακόμα και τώρα είναι) αρκετά γρήγορος με καλά αντανακλαστικά και πάντα μέσα στις φάσεις με σωστές τοποθετήσεις. Ένας τερματοφυλάκας που σπάνια γκελάρει, που δίνει ηρεμία στους αμυντικούς και μπορεί να σώσει αυτό που δεν σώζεται. Και με την πάροδο του χρόνου εκτός από καλός τερματοφύλακας, έγινε και αρχηγός και ηγέτης της ομάδας του. Ο τύπος που με το ίδιο πάθος τραγουδάει τον ύμνο της Γιουβέντους και τον ύμνο της εθνικής και που προφυλάσσει και τις δύο από τους αντίπαλους επιθετικούς. Αλλά αν θέλουμε να ευχαριστήσουμε κάποιον, εκτός από τον ίδιο τον Τζίτζι και τους προπονητές του αυτό θα έπρεπε να είναι το… Καμερούν. Παιδάκι ο Μπουφόν έπαιζε στο κέντρο στην τοπική του ομάδα, αλλά κατά τη διάρκεια του Μουντιάλ του 1990 μαγεύτηκε από την παρέα του Ροζέ Μιλά. Μόνο που όταν τα άλλα παιδάκια έκαναν τον χορό του Ροζέ Μιλά στο κόρνερ, ο Μπουφόν κατάλαβε ότι στο ποδόσφαιρο όσο σημαντικό είναι να βάζεις γκολ, άλλο τόσο είναι να τα γλιτώνεις. Κάτι που το έμαθε βλέποντας τον ιστορικό τερματοφύλακα του Καμερούν, τον Τόμας Ν’ Κονο, να παίζει με τόσο πάθος. Το Καμερούν έγινε η 2η ομάδα μετά την Ιταλία για τον Μπουφόν και ο Ν’ Κόνο το ίνδαλμά του, κάνοντας τον Μπουφόν να αγαπήσει τη θέση. Μετά από χρόνια ο Τζίτζι έδωσε το μικρό του Ν’ Κόνο στον πρωτότοκο γιο του, φόρος τιμής στον παιδικό του ήρωα.

nkono

Η επιλογή της θέσης δεν ήταν αδικαιολόγητη σε μια οικογένεια με πατέρα σφαιροβόλο, μητέρα δισκοβόλο και αδερφές βολεϊμπολίστριες. Μια θέση όμως που την αγαπάει, αλλά φροντίζει να προειδοποιήσει τους επίδοξους διαδόχους του για τις δυσκολίες της. “Αλλάξτε γνώμη. Μη γίνετε τερματοφύλακες” δηλώνει σε σχετικά πρόσφατη συνέντευξή του μισοσοβαρά, μισοαστεία. “Για να γίνεις τερματοφύλακας πρέπει να είναι μαζοχιστής και εγωκεντρικός. Μαζοχιστής γιατί όταν είσαι τερματοφύλακας, ξέρεις ότι το μόνο σίγουρο είναι ότι θα φας πολλά γκολ“. Αλλά ο Τζίτζι έχει άποψη και την λέει. Όπως και για τον κανονισμό του “τελευταίου παίκτη”/”προφανή θέση για γκολ” που τον χαρακτήρισε απάνθρωπο για τους τερματοφύλακες καθώς αποτελεί τριπλό ρίσκο μια που έχεις τον κίνδυνο του πέναλτι, της αποβολής και φυσικά και της τιμωρίας από το επόμενο παιχνίδι. Ζήτησε μάλιστα σε συνέντευξή του να τιμωρείται με κίτρινη κάρτα μέχρι το 70′ και από εκεί και πέρα με κόκκινη.

Υπερασπίζεται γενικά τον ρόλο του τερματοφύλακα και επιμένει ότι αν δεν είσαι τερματοφύλακας είναι τρομερά δύσκολο να κρίνεις τους άλλους. Ειδικά στο θέμα των εξόδων, γνωστό hot topic σε όλες τις παρέες μετά από κάθε κόρνερ ή σέντρα όπου ακούγεται: “Βγες ρε μαλάκα” από πολλά στόματα. “Γελάς όταν καταλαβαίνεις πόσες μαλακίες λέγονται. Το πρώτο πράγμα που ρωτάω είναι αν ξέρουν την έκταση της μικρής περιοχής. Είναι 100 τετραγωνικά μέτρα. Όσο ένα διαμέρισμα ή ένα μπαρ. Ποιος ξέρει και πόσα κυβικά μέτρα είναι. Κανείς δεν το ξέρει και κανείς δεν το λαμβάνει υπ’ όψιν. Αλλά έτσι είναι ο κόσμος“. Οι αλλαγές στον τρόπο του αθλήματος κάνουν τον Τζίτζι να πιστεύει ότι δεν υπάρχουν πλέον σπουδαίοι τερματοφύλακες μετά τον Ίκερ Κασίγιας κάτι που το βασίζει στο ότι πλέον οι τερματοφύλακες πρέπει να κάνουν πολλά πράγματα παραπάνω. Παρά το γεγονός αυτό ξεχωρίζει τον Νόιερ, τον Τζο Χαρτ και κυρίως τον Κουρτουά από τη νέα γενιά.

totti_buffon

Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν καλοί τερματοφύλακες, υπάρχουν σπουδαίοι τερματοφύλακες (π.χ. Τσεχ) και υπάρχουν και ηγέτες τερματοφύλακες που βλέπουμε όλο και λιγότερο. Ο Μπουφόν είναι ένας από τους τελευταίους και δεν είναι τυχαίο που είναι καλός φίλος με άλλον έναν μεγάλο ποδοσφαιριστή τον Φραντσέσκο Τότι. Από τους τελευταίους των Μοϊκανών, παίκτες που δεν αλλάζουν ομάδες σαν τα πουκάμισα, συνυφασμένοι με συλλόγους, πιστοί στις εθνικές τους ομάδες μέχρι τα βαθιά γεράματα, παίκτες που επάξια μένουν στην ιστορία ως ηγέτες.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Ιταλικό πρωτάθλημα, Προσωπογραφίες

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Ο μισητός αλλά ξεχωριστός Ζοσέ Μουρίνιο

Αντιπαθώ τον Ζοσέ Μουρίνιο. Τον αντιπαθώ περισσότερο κι απ’όσο απεχθάνομαι τους Γερμανούς και τον Φαν Μπόμελ. Μισώ την κλάψα του, την ποδοσφαιρική του φιλοσοφία σε κάποια θέματα, την ατέλειωτη και συνήθως αδικαιολόγητη γκρίνια του, την απύθμενη εγωπάθεια του, την τακτική του προσέγγιση σε αρκετά μεγάλα παιχνίδια και περισσότερο απ’ όλα την τάση του να προσπαθεί […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ο στρατιώτης Λεονάρντο Μπονούτσι

Στην Ιταλία που η άμυνα είναι επιστήμη, έχουμε δει κατά καιρούς ιστορικά δίδυμα όπως το Μαλντίνι-Νέστα ή το Τζεντίλε-Σιρέα. Η σύγχρονη ποδοσφαιρική πραγματικότητα έχει τη δική της τριάδα με Κιελίνι-Μπονούτσι-Μπαρτζάλι, συνώνυμη του 3-5-2, μία σταθερά στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Κι αν ο πρώτος, με την μύτη του μποξέρ και το ματωμένο, μπανταρισμένο κεφάλι, έχει αποθεωθεί ουκ […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

4 σχόλια σχετικά με το “Ωδή στον Μπουφόν (ο Τζίτζι τα ‘χει 500)”

  1. Ο/Η γιώργης λέει:

    πάντως, ο πατέρας μου που έζησε Ιταλία πολλά χρόνια, λέει οτι καλός τερματοφύλακας ο Μπουφόν, αλλά οτι ο θείος του (http://it.wikipedia.org/wiki/Lorenzo_Buffon) ήταν καλύτερος.

  2. Ο/Η Elaith λέει:

    Δεν έχω άποψη γιατί δεν τον έχω δει ποτέ, αλλά για να παίζει τόσα χρόνια στην Μίλαν και με σερί πρωταθλήματα σίγουρα πρέπει να ήταν καλός.

  3. Ο/Η kots λέει:

    εκει που λες για τους καλυτερους, βαλε και την αδυναμια μου τον φαν ντερ σααρ please.

    ειναι βεβαια το ακριβως αντιθετο του μπουφον. αν υπαρχει ενας τερματοφυλακας που μπορει να χαρακτηριστει κομπιουτερ αυτος σιγουρα ειναι ο ο εντβιν. μεχρι και το ανοιγοκλεισιμο του βλεφαρου πρεπει να το ειχε δουλεψει και τελειοποιησει μεσα απο ατελειωτες ωρες προπονηση.

    παντως ο μπουφον ειναι ο τερματοφυλακας που παρακολουθοντας τον ξεκινας να αγαπας αυτη την αχαρη θεση στο γηπεδο.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *