Οι Εξωγήινοι και η Γη

Η εεε, δύσκολη αποστολή της Μπαρσελόνα το Σάββατο, εεε, μετατράπηκε σε περίπατο, εεε με το χατ τρικ του Λέο Μέσι. Ο οποίος Μέσι ξεπέρασε έναν άλλο κοντοπίθαρο επιθετικό της Αθλέτικ Μπιλμπάο, τον Τέλμο Θάρα και έγινε ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Πριμέρα. Τίποτα καινούριο δε μάθατε πάλι σήμερα. Το σημαντικό σημειολογικά στοιχείο είναι η δίψα του για το ρεκόρ. Πράγμα που στα προηγούμενα δύο παιχνίδια τον οδηγούσε σε λάθος επιλογές, κυρίως σε μη-πάσες. Το ίδιο συνέβη και το Σάββατο μέχρι το φάουλ να πάει στο παράθυρο και να λυθούν τα πάντα. Μετά βοήθησε την ομάδα του και αυτό την έκανε να παίξει καλύτερα, ίσως η καλύτερη εμφάνισή της φέτος. Αλλά το ρεκόρ, ρεκόρ. Είναι χαρακτηριστικό το σπριντ και η προβολή που κάνει στο γκολ του ρεκόρ για να προλάβει την πάσα από το 1-2 με τον Νεϋμάρ. Ο Σουάρες είναι δύο βήματα πιο δεξιά στο πλάνο αλλά δεν τον ενδιαφέρει ότι ο νέοπας ψάχνει το πρώτο του γκολ. Μπορεί να περιμένει. Για το ρεκόρ. Σημειωτική παρατήρηση δύο: ο Σουάρες δεν γκρινιάζει αλλά σηκώνει τα χέρια και πανηγυρίζει πριν σηκωθεί ο Μέσι από το χορτάρι.

Στον πλανήτη που ζει ο Μέσι θα ένιωθε σαν τον Μικρό Πρίγκιπα του Σαν Εξουπερί αν δεν υπήρχε ο Κριστιάνο Ρονάλντο που έφτασε Νοέμβρη μήνα τα 20 γκολ στο πρωτάθλημα. Η Μάρκα τον τσίγκλισε με το Κυριακάτικο πρωτοσέλιδο «Πρώτος σκόρερ με 60 γκολ;» και αν κρίνουμε από το πως αντιμετωπίζει το άθλημα, θα είπε σε άπταιστα Λουζιτάνικα «Τσάλεντζ ακσέπτιντ». Οι συγκρίσεις μεταξύ των δύο, τόσο από τις γκρούπις τους, όσο και από δημοσιογράφους, παίχτες, προπονητές και λοιπούς «σχετικούς», βασίζονται στα νούμερα. Πόσα γκολ, πότε, πόσες ασίστ και δεν ξέρω εγώ τι άλλο. Αλλά στο δικό τους πλανήτη το Εγώ του καθενός βασίζεται στο παιχνίδι και στα νούμερα. Κι ας πανηγυρίζει ο Κριστιάνο μόνος του πρώτα, σαν να έκανε τατσντάουν στο άλλο «ποδόσφαιρο», πριν έρθουν οι συμπαίχτες του κοντά του, ή ο Μέσι δείχνοντας με τα δύο δάχτυλα τον ουρανό, θυμίζοντας Βραζιλιάνο που μας λέει ότι δεν έχω βάλλει εγώ 253 γκολ στη Λα Λίγκα, αλλά ο Θεός.

Στον πλανήτη γη, που κατεβαίνουν να παίξουν και να κάνουν διαφημίσεις και προμόσιον υπάρχουν και αντίπαλοι. Και οι αντίπαλοι αυτοί καμιά φορά βρίσκονται σε γειτονιές μακρυά από τις μεγάλες λεωφόρους και τα χλιδάτα προάστια της Βαρκελώνης και της Μαδρίτης. Γειτονιές που ο Μέσι και ο Ρονάλντο επισκέπτονται μόνο σαν λαθρεπιβάτες μέσα από τις οθόνες των σπιτιών και των μαγαζιών της περιοχής. Εκεί οι τοπικοί σύλλογοι δεν είναι τεράστιες εταιρίες και προσπαθούν να περικλείουν το πνεύμα της γειτονιάς για να έχουν ένα δέσιμο με αυτήν. Σε αυτόν τον κόσμο, δεν μπορείς να λες ότι είσαι κάτι περισσότερο από ένας σύλλογος, πρέπει να δείχνεις ότι είσαι κάτι το διαφορετικό.

Στον πλανήτη γη, και ειδικά στην Ισπανία, τα τελευταία 4 χρόνια οι τράπεζες παίρνουν τα σπίτια όσων τους χρωστάνε. Όπως συνέβη στο Βαγιέκας της Μαδρίτης με μια 85άχρονη γιαγιά που με χρέος 40.000 ευρώ η τράπεζα της πήρε το σπίτι όπου ζούσε 50 χρόνια (και αξίζει 160.000 ευρώ), κάνοντάς της έξωση. Στην Καστεγιάνα και στο Κολμπλάνκ αυτό απλώς θα συνέβαινε, αλλά στο Βαγιέκας η διοίκηση της Ράγιο Βαγιεκάνο δεν μπορούσε να το αφήσει να περάσει. Όχι στη δική της γειτονιά. Η Ράγιο με μεγάλο ιστορικό συμπαράστασης στους πολίτες του Βαγιέκας νοίκιασε σπίτι στη γιαγιά με δικά της έξοδα. Διότι η Ράγιο μπορεί να μην καταφέρνει να πουλήσει φανέλες στη Σαγκάϊ και το Τόκυο, μπορεί να μην την καλούν για αγώνες επίδειξης στην Αυστραλία ή τις ΗΠΑ, να μην προωθείται επιχειρηματικά στη Λατινική Αμερική, να είναι μόνο μια ομάδα γειτονιάς, αλλά τη γειτονιά της τη νιώθει και την τιμά. Και αυτό είναι ένα παράσημο πάνω από τα ρεκόρ.

(Πηγή tweet)