11 Έλληνες που έγιναν (ή θα θέλαμε να γίνουν) χαρτάκια της Πανίνι

Πάει πάνω από ένας χρόνος από τότε που ξεκίνησε η Πανίνι σάγκα του σομπρέρο. Γνωστοί ή λιγότερο γνωστοί, αλλά πλέον λατρεμένοι, ποδοσφαιριστές σε υπέροχα γραφικά ενσταντανέ στα όρια του pop icon. Ωστόσο χιλιάδες ήταν οι επιστολές που πλημμύρισαν το γραμματοκιβώτιο του σομπρέρο και απαιτούσαν την αποκατάσταση μιας τεράστιας αδικίας. Το “Θέλουμε Έλληνες σε χαρτάκια Πανίνι” εξελίχθηκε σε να πραγματικό τσουνάμι , ίσως το μαζικότερο κίνημα στην Ελλάδα μαζί με το “Όχι Κατσουράνης στο ματς με την Κόστα Ρίκα”. Αγαπητό τσουνάμι, η ώρα έφτασε. Αφωτοσοπάριστες φωτογραφίες, όπως πάντα, σε τυχαία αρίθμηση.

Στο Νο 10 ο Δημήτρης Σαραβάκος. Ο περίφημος «μικρός» του ελληνικού ποδοσφαίρου ήταν ένας μεγάλος σκόρερ, κάτι που ωστόσο δεν κατάφερε να δείξει με την Εθνική στο Μουντιάλ του 1994, πιθανότατα γιατί ήταν περισσότερο αφοσιωμένος στο πιστολάκι και στα δοκιμαστικά του για κεντρικό ρόλο στο «Τόλμη και Γοητεία».

Στο Νο 9 ο Νίκος Βαμβακούλας. Μοναδική περίπτωση ποδοσφαιριστή που παραμένει συμπαθής και αγαπητός στο σύνολο σχεδόν των Ελλήνων οπαδών, παρά τη μεταγραφή του από τον έναν αιώνιο αντίπαλο στον άλλον, γνωστός με το παρατσούκλι «Τιραμόλα», ωστόσο ειδικά για τη συγκεκριμένη φωτογραφία θα μπορούσε να δανειστεί το κόκκινο καπέλο του αγαπημένου κόμικ, ή έστω να χρησιμοποιήσει άλλον τρόπο να στεγνώσει τα μαλλιά του αντί για τον απορροφητήρα της κουζίνας.

Στο Νο 8 ο Άγγελος Αναστασιάδης. Ρετρό φωτογραφία με τη φανέλα του Παναθηναϊκού, πριν τον κερδίσει η προπονητική και η μεγαλόχαρη. Χαρακτηριστική πόζα, λίγο πιο εύθυμος από τον Ντούσαν Μπάγεβιτς και την Αγέλαστο Πέτρα, με χωρίστρα κατηχητικού που δεν αφήνει καμία αμφιβολία για τον προορισμό του σε αυτή τη ζωή. Ένας αιώνιος ταπεινός υπηρέτης της παναγίας και του 4-2-3-1.

Στο Νο 7 ο Γιώργος Σαμαράς. Καλώς τα φοράκια τα ζουμπουρλούδικα. Ατημέλητη αλουσιά, παρθένο μουστάκι που αρχίζει να αχνοφαίνεται, βλέμμα με μια αδιευκρίνιστη θλίψη που παραπέμπει μάλλον σε ταλαίπωρο λουστράκο παρά σε διεθνή ποδοσφαιριστή-σταρ γουοναμπι. Ποιος ξέρει ίσως -ίσως λέω- να οραματίζεται το θλιβερό θέαμα του μελλοντικού μουντιαλικού εαυτού του που κάνει πανηγυρισμό με καρδούλα μετά από γκολ.

Στο Νο 6 ο Ανδρέας Βοϊτσίδης. Ο επιθετικός της ΑΕΚ που είχε την ατυχία να αγωνίζεται στην ίδια θέση και μοιραία να ζει στη σκιά του Θωμά Μαύρου, παρότι τις λίγες φορές που αγωνιζόταν, συμπαίκτες, αντίπαλοι και θεατές ζούσαν στη σκιά της τιτάνιας περούκας του που πραγματικά κλέβει την παράσταση ακόμα και από το ναζιάρικο βλέμμα Θέμη Γεωργαντά.

Στο Νο 5 ο Σάββας Κωφίδης. Κανονικά έπρεπε την κάνω κουΐζ αυτή τη φωτογραφία αλλά πρώτον σας λυπήθηκα και δεύτερον δεν ήξερα πώς να σβήσω το όνομα από κάτω. Πριν ανακαλύψει τους Manowar και τις μουσικές του Σατανά, ο Σάββας άκουγε Τέρη Χρυσό, πήγαινε τακτικά στον κουρέα και πιθανότατα ήταν απουσιολόγος στον Ηρακλή.

Στο Νο 4 ο Θεοφάνης ο Γκέκας. Ο ορισμός του σεντερφορ-μαχητή, όπως αποδεικνύεται στο συγκεκριμένο ενσταντανέ που τον έχει απαθανατίσει ετοιμοπόλεμο, με μαύρη αρχαιοελληνική περικεφαλαία. Τι εννοείς αυτό είναι το μαλλί του;

Στο Νο 3 ο Γιώργος Πίσσας. Φωτογραφία δανεισμένη από εξώφυλλο 78άρη απαγορευμένου δίσκου της Κολούμπια με τίτλο «Με χασίσια και με σέντρες γίναν τα φουλμπακ αφέντες». Ένα χαρτάκι πανίνι ιδανικό για τζιβάνα, στρίβοντας με μουσική υπόκρουση Μπαγιαντέρα.

Στο Νο 2 ο Νίκος Αναστόπουλος. Χαμογελαστός και προγουλάτος, δείχνει να περνάει μια χαρά εκεί στην ξενιτιά, βάζοντας την Οδύσσεια του συνονόματού του Νίκου Ξανθόπουλου οριστικά στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Μοναδικό ψεγάδι το ξεχειλίζον από τρίχα στέρνο που άξιζε να τονιστεί μ’ένα χρυσό σταυρό, μια δίκιλη καδένα, κάτι.

Στο Νο 1 ο Γιώργος Γκαλίτσιος. Ίσως ο Γιώργος φεύγοντας από την Ελλάδα να άνοιξε τους ορίζοντές του και να έγινε οικολόγος, προτρέποντας ένα χελιδόνι να φτιάξει τη φωλιά του στο κεφάλι του. Ίσως τον έπιασε τρέλα, άπλωσε γράσο στο κεφάλι του και κυλίστηκε παθιασμένα σε κάποιον αχυρώνα. Ίσως απλά να ντύθηκε γρουσούζικη μακαρονάδα μπολονέζ. Ίσως και όλα τα παραπάνω. Όπως και να έχει θα τον αγαπάμε αιώνια. Σε ευχαριστούμε μαλλί του Γιώργου Γκαλίτσιου.

Last but definitely not least, όπως θα έλεγε και ο ίδιος, ο Τότης Φυλακούρης. Λάγνος και ερωτικός, με μοναδικό στάιλινγκ κωλομπαρά απ’τον Τύρναβο, κόμη, φαβορίτα και μουστάκι σε μοναδική αρμονία, τρυπητό σιθρού μπλουζάκι που αφήνει λίγα στη φαντασία και φροντίζει να μας υπενθυμίζει ότι θα έχει για πάντα το τριφύλλι στην καρδιά ρώγα του.