Όταν τα πλάγια εκτελέστηκαν με τα πόδια
Ποιος να θυμάται τώρα το Παγκόσμιο Κυπέλλου ποδοσφαίρου U-17 του (μακρινού πλέον) 1993; Πιθανότατα οι Νιγηριανοί που το κέρδισαν με μια φουρνιά σημαντικών παικτών και όσοι είδαν για πρώτη φορά ποδοσφαιριστές όπως ο Νουάνκο Κανού ή ο Γουίλσον Ορούμα (που πέρασε από την Καβάλα). Κι όμως αυτή η διοργάνωση είχε κάτι το ξεχωριστό σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη, καθώς ήταν η ευκαιρία ώστε να πειραματιστεί σε κάτι η ΦΙΦΑ.
Παρ’ ότι έχουν γίνει αρκετές αλλαγές στο ποδόσφαιρο (με την πάσα προς τα πίσω μια από τις σημαντικότερες), κάτι που στην πάροδο του χρόνου έχει μείνει σχετικά απαράλλαχτο είναι το πλάγιο. Και γιατί να το αλλάξεις δηλαδή; Το πλάγιο είναι το πλάγιο. Το εκτελείς με τα χεράκια σου και τελειώνεις (εκτός αν το κάνεις λάθος και ο διαιτητής δώσει αλλαγή). Α, ναι. Κι εκτός αν είσαι γκρινιάρης Αλσατός και τρώγεσαι με τα ρούχα σου. Γιατί ο Αρσέν Βενγκέρ έχει διαμαρτυρηθεί και για τα πλάγια, όπως ίσως θυμάστε παλαιότερα. Το ενδιαφέρον είναι ότι η ιδέα του Βενγκέρ για τα πλάγια με τα πόδια δεν είναι καινούρια και κυρίως, έχει δοκιμαστεί στο παρελθόν. Πού; Στην Ιαπωνία στο προαναφερθέν Μουντιάλ των πιτσιρικάδων. Σε μια εποχή που το ποδόσφαιρο έπασχε από ανίατη βαρεμάρα, φουλ αμυντικογενείς ομάδες και ελάχιστα γκολ (με αποκορύφωμα το αγωνιώδες μεν, αλλά άθλιο ποδοσφαιρικά Μουντιάλ του 1990 στην Ιταλία) η ΦΙΦΑ ψαχνόταν για να κάνει το ποδόσφαιρο πιο ελκυστικό.
Το πείραμα μάλλον απέτυχε καθώς δεν ακούστηκε ξανά σοβαρά η ιδέα και είναι χαρακτηριστικό ότι δεν άρεσε σε αρκετούς από τους παρόντες εκείνης της διοργάνωσης. Ο Βραζιλιάνος προπονητής του Κατάρ Ρέδες είχε πει κάτι λογικό: “Μπορεί αυτό να είναι καλό για τους Ιρλανδούς ή τους Άγγλους έτσι όπως παίζουν, αλλά αν θέλουν να κάνουν αλλαγές στους κανόνες, ας κάνουν κάτι που να ευνοεί τους παίκτες που έχουν ποδοσφαιρικές ικανότητες“. Με το πλάγιο σαν φάουλ πλέον, το παιχνίδι γέμισε στημένες φάσεις “σαν κοντινό κόρνερ” που θα έλεγε κι ο Έλλην σπίκερ και ήταν η χαρά της γνήσιας βρετανικής γιόμας (που για κάποιους δεν είναι τόσο κακό), αλλά και με πολύ παραπάνω χαμένο χρόνο για να εκτελεστεί κάθε στημένη φάση (που για όλους είναι κακό). Σίγουρα το αντεπιχείρημα του Σεπ Μπλάτερ και των λοιπών ότι οι αμυντικοί δεν θα έδιωχναν πλέον τόσο εύκολα την μπάλα πλάγιο και θα είχαμε παραπάνω καθαρό χρόνο, άρα και φάσεις, άρα και γκολ έχει κάποια βάση, αλλά από ότι φαίνεται δεν αποδείχθηκε κάτι τέτοιο με τους 17χρονους και κάτω πιτσιρικάδες. Ο δημοσιογράφος Πολ Γκάρντνερ που κάλυπτε τη διοργάνωση, θυμάται ότι οι Γιαπωνέζοι (ποιοι άλλοι) είχαν στην ομάδα έναν “σπεσιαλίστα” στα πλάγια-με-τα-πόδια ο οποίος με μαγικό τόπο βρισκόταν σχεδόν πάντα στην αντίθετη πλευρά του γηπέδου όταν η Ιαπωνία κέρδιζε πλάγιο. Η μετακίνησή του και η όλη διαδικασία για την εκτέλεση του πλαγίου με τους παίκτες να παίρνουν θέσεις ήταν πιο βαρετή και από το να βλέπεις την μπογιά να στεγνώνει. Σε ένα συγκεκριμένο παιχνίδι, η Ιαπωνία είχε κερδίσει περί τα 23 πλάγια και ο Γκάρντνερ υπολόγισε τουλάχιστον πέντε λεπτά χαμένου χρόνου. Myth Busted που θα λέγανε και στην αντίστοιχη εκπομπή.
Ο Σεπ Μπλάτερ για να υποστηρίξει τότε την αλλαγή δήλωσε ότι το ποδόσφαιρο είναι άθλημα των ποδιών (και δεν έχει άδικο) και ότι στο μπάσκετ δεν εκτελούν τα “πλάγια” με τα πόδια, επιχείρημα που δεν το λέει ούτε πεντάχρονο παιδί. Ο απολογισμός του Μουντιάλ ήταν τελικά 4 γκολ από πλάγιο άουτ, όσα ακριβώς και από κόρνερ και συνεπώς όχι άσχημα θεωρητικά, αλλά οι τεράστιες καθυστερήσεις οδήγησαν το μέτρο στην λήθη. Όπως μαζί ξεχάστηκαν και άλλες αλλαγές που προτάθηκαν και δοκιμάστηκαν εκείνα τα χρόνια. Για παράδειγμα το οφσάιντ να μην είναι πάνω από τη σέντρα αλλά μόνο από την μεγάλη περιοχή και μετά, καθώς σύμφωνα με τους εμπνευστές της ιδέας αφ’ ενός θα βοηθούσε επιθετικά το ποδόσφαιρο, ενώ παράλληλα με τη βοήθεια της γραμμής της περιοχής θα ήταν λέει πιο εύκολο για τους επόπτες. Μάλιστα δεν σταμάτησαν εκεί καθώς προτάθηκε η γραμμή της μεγάλης περιοχής να συνεχίζει και να φτάνει μέχρι το πλάγιο. Ευτυχώς η δυστυχώς οι αλλαγές αυτές δεν έγιναν ποτέ επίσημα και έτσι τα πλάγια έμειναν και άφησαν γίγαντες όπως ο θέουλης Λε Τισιέ να μπορούν να στοιχηματίζουν και για αυτά.
5 σχόλια σχετικά με το “Όταν τα πλάγια εκτελέστηκαν με τα πόδια”
συμφωνω απολυτα με τη χαζομαρα της εκτελεσης των πλαγιων με τα ποδια, αλλα στο θεμα του οφσαιντ χτυπησες νευρο.
δεν ηξερα οτι δοκιμαστηκε η περιπτωση με τη γραμμη της περιοχης που λες. βεβαια αυτο ουσιαστικα σημαινει καταργηση του οφσαιντ (αλλη μπουρδα κι αυτη, που την ξεστομιζουν διαφοροι). θα μπορουσε ομως να υπαρχει μια μικρη τροποποιηση. να ζωγραφισουμε μια γραμμη στη μεση της αποστασης κεντρο/μεγαλη περιοχη πισω απ την οποια δε θα σφυριζεται οφσαιντ. αυτο σημαινει οτι οι αμυντικοι θα επρεπε να παιζουν 15 μετρα πιο πισω (και αντιστοιχα οι επιθετικοι θα μπορουσαν να ειναι ασφαλεις σε αποσταση 15 μετρα πιο κοντα στην αντιπαλη εστια).
αυτο θα ειχε σαν αποτελεσμα να ανοιξουν οι χωροι και να παιζεται πιο παραγωγικο ποδοσφαιρο. και το πιο σημαντικο για μενα ειναι οτι δε θα αλλαζε η φυσιογνωμια του αθληματος (που ειναι βασικος παραγοντας που πρεπει να λαμβανεται υπ’οψην σε καθε αλλαγη κανονισμου).
το μονο μειονεκτημα που εγω διακρινω ειναι οτι πανε περιπατο ολες σχεδον οι καθιερωμενες τακτικες των προπονητων. αλλα αυτοι μπορουν να πανε να κοψουν το λαιμο τους να βρουνε αλλες. το αποτελεσμα (πιο πολλα γκολ, πιο θεαματικο ποδοσφαιρο) νομιζω θα μας αποζημιωνε για το αρχικο τουρλουμπουκι που θα βλεπαμε μεχρι να μπουν τα πραγματα στη θεση τους.
περιμενω τα αρνητικα που βρισκετε σ αυτη την προταση και που εγω δεν μπορω να διακρινω.
Δεν είναι κακή η σκέψη σου. Βέβαια με τον Πλατινί που έχουμε μπλέξει βλέπω σύντομα στα 10 κόρνερ να δίνει ο διαιτητής πέναλτι και στην άμυνα ζώνης στα κόρνερ ο επιτιθέμενος να ρίχνει δύο βολές (όπως ήταν κάποτε στο nba).
H αμυνα ζωνης στα στημενα οντως θα επρεπε να τιμωρειται,αντε με το φλωροποδοσφαιρο,ξεχασαμε τα προσωπικα μαρκαρισματα,τις σκισμενες φανελες και τα κλωτσομπουνιδια…
Το οφσάιντ είναι μια περίεργη ιστορία. Αν καταργηθεί, θα αλλάξει ριζικά το ποδόσφαιρο και δεν είμαι σίγουρος αν θα είναι για το καλύτερο. Δεν ξέρω αν κάποια αλλαγή θα βοηθήσει ή όχι. Η ιδέα του κοτς έχει κάποια βάση, αλλά αυτά μόνο στην πράξη φαίνονται. Να προτείνουμε στον κυρ-Μπλάτερ σε κανένα μουντιάλ παίδων να το δοκιμάσει.
?+ χρόνια πίσω το πλάγιο το εκτελούσε η ομάδα που έβγαζε στην μπάλα εκτός.