Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Το τάκλιν το γεμάτο, το βρώμικο, το Λατινοαμερικάνικο

Σε ένα παιχνίδι στο Χαριλάου πριν από πολλά χρόνια, όταν ακόμα ήμουν τόσο μικρός που στο γήπεδο με πήγαινε ο θείος μου και οι ποδοσφαιρικές παραστάσεις μου ήταν ελάχιστες, ένας αντίπαλος από αυτούς που συνηθίζουμε να αποκαλούμε «ξυλοκόπους», πήρε φόρα, σύρθηκε δυο μέτρα στο χόρτο και σήκωσε άλλα τόσα μέτρα στον αέρα τον κοντοπίθαρο Ιβάν Σίλβα Σάντος. Όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, το γήπεδο κόντεψε να γκρεμιστεί, καθώς όλοι ξέρουμε ότι το να κλωτσήσουν άσχημα έναν παίκτη της ομάδας σου είναι σχεδόν σαν να χειροδικούν μπροστά σου σε δικό σου άνθρωπο.

Ανάμεσα στις διάφορες ατάκες που ακούστηκαν από την πλευρά της κερκίδας στην οποία καθόμασταν, και οι οποίες ξεκινούσαν από το διπλωματικό “δώσε κόκκινη στον αλήτη” και έφταναν στο “ψόφα αργά και βασανιστικά δολοφόνε”, αυτή που για κάποιο λόγο ξεχώρισε το παιδικό μυαλό μου ήταν μια που έλεγε “ακόμα και στην Αργεντινή αυτό θα δινόταν κάρτα”. Εκείνη τη στιγμή δεν κατάλαβα τι εννοούσε. Έπρεπε να περάσει πολύς καιρός και να ξοδέψω κάμποσες ώρες της ζωής μου βλέποντας Λατινοαμερικάνικο ποδόσφαιρο για να επιβεβαιώσω πλήρως αυτή τη διαφορετική οπτική, που τότε πρώτη φορά συναντούσα.

Αρκετά χρόνια μετά από αυτό το περιστατικό, σε ένα ξενύχτι για να δω Αργεντινή-Ουρουγουάη για τα προκριματικά του Μουντιάλ του 2010, έζησα τον ορισμό της “ποδοσφαιρικής ένοχης απόλαυσης”. Δυο πράγματα θυμάμαι μόνο από εκείνες τις δυο ώρες και κανένα εξ αυτών δεν είναι το τελικό σκορ. Πρώτον, ότι δεν υπήρχε λεπτό του αγώνα κατά το οποίο δεν βρισκόταν στο χόρτο κάποιος παίκτης και δεύτερον ότι καθ’ όλη τη διάρκεια του ματς ήμουν κυριευμένος από αυτό το αίσθημα της ευχαρίστησης που σου προκαλείται όταν βλέπεις κάτι ανέλπιστα διασκεδαστικό, που κανονικά δεν θα έπρεπε να σου αρέσει.

Κάθε φορά που ένας Ουρουγουανός σήκωνε τις τάπες σημαδεύοντας τον αστράγαλο ενός Αργεντινού ή ένας Αργεντινός αδιαφορούσε για τη μπάλα και κατεύθυνε το πόδι στο κρέας του αντιπάλου η απόλαυση άγγιζε τα όρια του «πρέπει να πάρω τηλέφωνο κάποιον φίλο μου και να τον ξυπνήσω, είναι άδικο να απολαμβάνω αυτή τη μαγεία μόνος μου». Ποδοσφαιρική βρωμιά στην οποία δεν μπορείς να αντισταθείς, σαν λαχταριστό χοτ ντογκ από καντίνα έξω από το γήπεδο, που στο ετοιμάζει με γυμνά χέρια τύπος που ξέρεις πως έχει παραβιάσει κάθε κανόνα υγιεινής που υπάρχει στο σχετικό εγχειρίδιο. Ήταν σαν να βλέπεις τον Μπρους Γουίλις να εξολοθρεύει ολομόναχος έναν-έναν τους κακούς στο Die Hard. Οι κουλτουριάρηδες πιθανόν ισχυρίζονται ότι σε κάτι τέτοια δεν υπάρχει καμία σινεφίλ ποιότητα αλλά πραγματικά ποιος νοιάζεται; Και η υποκουλτούρα έχει τη γοητεία της κάποιες φορές.

Δεν μπόρεσα να βρω τα… highlights εκείνου του ματς, οπότε βάζω κάποια από ένα άλλο, πιο ήρεμο, μεταξύ τους ντέρμπι

Από εκείνο το βράδυ η έννοια σκληρό τάκλιν και Λατινική Αμερική πάνε πακέτο στο μυαλό μου. Όλοι οι λαοί μπορούν να παίξουν αντιαθλητικά αλλά κανένας δεν μπορεί να το κάνει όπως οι Λατινοαμερικάνοι. Ο Λατινοαμερικάνος το έχει σπουδάσει, το έχει τελειοποιήσει, το έχει κάνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του, το έχει ανεβάσει σε άλλο επίπεδο, το μεταβιβάζει στην επόμενη γενιά με πάθος και πείσμα, όπως κάνει με όλες τις υπόλοιπες λαϊκές παραδόσεις. Σίγουρα θα υπάρχει κάποιος μπαμπάς που θα κέρασε, γεμάτος περηφάνια, όλη την παρέα τη μέρα που ο 6χρονος λεβέντης του έκανε το πρώτο καλό τάκλιν της ζωής του σε αγώνα κατηγορίας τζούνιορ.

Κάθε σχετικό στατιστικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου το αποδεικνύει. Ο πρώτος παίκτης που αποβλήθηκε σε Μουντιάλ πριν εμφανιστούν οι κάρτες; Χιλιανός. Ο πρώτος που αποβλήθηκε αφού εισήχθησαν οι κάρτες; Πάλι Χιλιανός. Η ομάδα που ουσιαστικά αποτέλεσε την αφορμή για να χρησιμοποιηθούν κάρτες; Η Χιλή. H ομάδα με τις περισσότερες κόκκινες; Η Βραζιλία. Η ομάδα με τις περισσότερες κίτρινες; Η Αργεντινή. Ο πρώτος που αποβλήθηκε σε τελικό Μουντιάλ; Αργεντινός. Ο παίκτης που έφαγε την πιο γρήγορη κόκκινη σε Μουντιάλ; Ουρουγουανός. Πόση ώρα χρειάστηκε; 56 δευτερόλεπτα! Κι αν σε κάποιον ακούγεται υπερβολικό το συγκεκριμένο στατιστικό, τον ενημερώνω ότι κατά πάσα πιθανότητα θα υπήρχε κάποιος θείος στο Μοντεβιδέο που κάπου στο μισό λεπτό του αγώνα θα σχολίασε “πολύ χαλαρά μπήκαμε στο παιχνίδι”, πριν απαντήσει κάποιος άλλος θείος από το βάθος “πες τα, πολύ φλώροι αυτοί της νέας γενιάς”.

“Festival de faltas”, δεν χρειάζεται καν μετάφραση

Κι αν τα στατιστικά δεν επαρκούν για κάποιον δύσπιστο, θα υπάρχει πάντα το διπλό τάκλιν-πέναλτι (!) του Κάσερες και το ανυπέρβλητο βίντεο του Αμπονταντσιέρι που κάνει τάκλιν από πίσω κατεδαφίζοντας τον αντίπαλο του. Που τυχαίνει να είναι ο ανήλικος γιος του. Σε φιλανθρωπικό αγώνα.

Αφήνοντας επιτέλους πίσω όλο τον παραπάνω πρόλογο και φτάνοντας στα νέα της επικαιρότητας, στο τεράστιο και μαγικό αυτό κεφάλαιο «Τάκλιν και Λατινοαμερικάνοι» προστέθηκε την Κυριακή άλλη μια παράγραφος, όταν ο Άλεξ Μπολάνος της Μπαρτσελόνα του Εκουαδόρ με ένα γεμάτο και μπαμπάτσικο τάκλιν, πασπαλισμένο με Λατινοαμερικάνικη χάρη και κομψότητα, κλάδεψε και τα δυο πόδια ενός αντιπάλου του και είδε άμεσα το δρόμο για τα αποδυτήρια.

Σημαντική λεπτομέρεια νο1: Η φάση έγινε μόλις στο ένατο λεπτό του αγώνα που θα έκρινε τον τίτλο.

Σημαντική λεπτομέρεια νο2: Ο παίκτης τον οποίο άφησε να σφαδάζει στο χόρτο όσο αυτός απομακρυνόταν είναι ο Μίλερ Μπολάνος, ο κατά πέντε χρόνια μικρότερος αδερφός του.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

βιντεοθεραπεία, ποδόσφαιρο Λατινικής Αμερικής

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Το νούμερο 10 και τα 10 χρόνια μετά

  Μετά από μια καταρρακτώδη βροχή που λίγο έλειψε να ματαιώσει το παιχνίδι, οι 22 παίκτες του σούπερ-κλάσικο πάτησαν χορτάρι στο Μπομπονέρα μπροστά στους οπαδούς της Μπόκα και μόνο. Μια που οι “μετακινήσεις οπαδών” έχουν απαγορευτεί, ήταν η σειρά των παικτών της Ρίβερ να παίξουν σε ένα τέτοιο ντέρμπι χωρίς οπαδούς. Λίγο πριν οι παίκτες […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Nobody expects the Brazilian goalkeeper

Μόλις χθες λέγαμε για τη διαφορετικότητα στα πέναλτι με αφορμή το πρώτο χαμένο πέναλτι του Ρικέλμε. Μια μόλις μέρα μετά, το απίστευτο παιχνίδι μεταξύ της Ατλέτικο Μινέιρο και της Τιχουάνα (σύνδεση με τα προηγούμενα: Μέρος 1, Μέρος 2 και Μέρος 3) και μπορούμε να μιλήσουμε για το μεγαλείο του κίπερ πέρα από στατιστικά και μαντεψιές. […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

9 σχόλια σχετικά με το “Το τάκλιν το γεμάτο, το βρώμικο, το Λατινοαμερικάνικο”

  1. Ο/Η Stavros1 λέει:

    Χα! Όταν τα λέω εγώ στους φίλους μου, γελάνε. Με λένε για την τακτική τελειότητα που παρακολουθούν στο τσου.λου. για τους παικταράδες ρομπότ με τις τέλειες πάσες, τα σουτ φωτοβολίδες και τα ασύλληπτα στατιστικά. Σε γήπεδα στολίδια, με χόρτο χαλί και 50.000 βαλσαμωμένους που νομίζουν ότι είναι οπαδοί.
    Δεν έχουν ιδέα για τη βρώμικη, ποδοσφαιρική αλητεία που με κάνει να ξενυχτάω στο futbolparatodos. Για την παραπανίσια ντρίπλα, την τσαπατσουλιά, τα τάκλιν που ξεκινάνε από το καλάμι και ανεβαίνουν, για τη μπαλάρα αλάνας και το βρωμόξυλο ζόρικής αλάνας που διαποτίζουν το θέαμα. Για τους μπαμπάδες στο Montevideo που δέρνουν όποιον πιτσιρικά δε γυρίσει σπίτι με ματωμένα γόνατα, αγκώνες και την ατάκα “το αντίπαλο εξτρέμ νοσηλεύεται”. Για τις κερκίδες γεμάτες από τρόφιμους φυλακών και ιδρυμάτων που θα γυρίσουν εθελούσια μετά τη λήξη του αγώνα στα κελιά τους, για να ξαναβγούν στο επόμενο ματς και να χορεύουν ένα ανορθολογικό ποδοσφαιρικό τάγκο δίπλα σε εξαθλιωμένους άνεργους ή σε πλουσιόπαιδα που βγάζουν τα λαρύγγια τους στο πέταλο.
    Είμαστε οι θιασώτες της Μόνικα Μπελούτσι -η οποία σίγουρα γεννήθηκε στο Μποέδο και πήρε ιταλικό διαβατήριο στα έξι της- και οι μουσικές μας βρωμάνε Mercedes Sosa και Fabulosos Cadillacs. Χάρισμά σας το τσουλού. Και τα γήπεδα χαλιά. Και ο Κριστιάνο κλαψομούνης Ρονάλντο. Φέτος είχε 4 σουπερκλάσσικο στο Μπουένος Άιρες….

  2. Μάλλον μιλάς για κάποιον Παπαδόπουλο του Ηρακλή, σπάω το κεφάλι μου αλλά δεν θυμάμαι το μικρό του, σε παιχνίδι που έληξε 1-1 και στο οποίο έτυχε να με έχει πάει και μένα ο πατέρας μου.

    Πραγματικά απο τις κλωτσιές που σου μένουν και που νομίζεις οτι το θύμα δεν θα ξαναπερπατήσει ποτέ.

  3. Ο/Η Γιωργος λέει:

    Εδω το συστημα εβγαλε δολοφονο τον παμπλο γκαρσια, ενα διαμαντι των γηπεδων

  4. Ο/Η kostakis_kor λέει:

    Σημαντική λεπτομέρεια νο1: Η φάση έγινε μόλις στο ένατο λεπτό του αγώνα που θα έκρινε τον τίτλο. Σημαντική λεπτομέρεια νο2: Ο παίκτης τον οποίο άφησε να σφαδάζει στο χόρτο όσο αυτός απομακρυνόταν είναι ο Μίλερ Μπολάνος, ο κατά πέντε χρόνια μικρότερος αδερφός του.

    Σημαντική λεπτομέρεια νο3: Ήταν αποβολή με δεύτερη κίτρινη κάρτα. Στο 9ο λεπτό. Καλτ λεπτομέρεια: ο τέρμας φόραγε κασκετούρα.

  5. Ο/Η kostasp λέει:

    Καλτ λεπτομέρεια νο2: Στο βίντεο σε κάποια φάση έχουμε cameo εμφάνιση Ismael Blanco, που παίζει στην Barcelona SC

  6. Ο/Η Ηλίας λέει:

    Καλά όλα αυτά αρκει να τα γραφετε για πλάκα. υπενθυμίζω οτι στα 70 υπήρχε και ο Φιγκεροα που θεωρουσε το απλό φάουλ αμαρτια. Ο μονος λατινος που ειναι στη λιστα με τους καλύτερους αμυντικους σταθερα και διαχρονικα

  7. Ο/Η Tasos λέει:

    Eleos !!! Mono ekei

  8. Ο/Η ΓΙΩΡΓΟΣ λέει:

    τακλιν στο φρυδι τελος.

  9. Ο/Η ΓΙΩΡΓΟΣ λέει:

    Το κειμενο πρεπει να προταθει για βραβειο, μιλας στην καρδια του καθε ποδοσφαιροφιλου…. μην αναρωτιεστε οι υπολοιποι γιατι τα γηπεδα ει ναι αδεια και ψαχνετε τις αιτιες….. το αθλημα εχει χασει την αιγλη του με ολους αυτους τους ζογκλερ. ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΖΟΓΚΛΕΡ ΝΑ ΚΟΨΕΤΕ ΕΙΣΗΤΗΡΙΟ ΣΤΟ ΤΣΙΡΚΟ ΚΥΡΙΟΙ.γεμισαμε φλωρους τους ακουμπανε και τρωνε καρτα,,,, ελεος,,, και εμεις πως θα δουμε θεαμα;;;

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *