Ωδή στο κεφάλι του Άντι Κάρολ
H φετινή Γουέστ Χαμ είναι μια ποδοσφαιρική όαση για τους πραγματικούς φίλους της Πρέμιερ Λιγκ. Αυτό το four-four(fuckin’)-two που έλεγε και ο Μαϊκ Μπάσετ έχει βρει στο πρόσωπο των “σφυριών” τον καλύτερό του πρεσβευτή. Σε μια περίοδο που το Αγγλικό φουτμπόλ έχει αλλάξει αρκετά απ’ την εποχή που οι σέντρες γίνονταν απ’ τον ασβέστη για τα κεφάλια των επιθετικών, η Γουέστ Χαμ, και ο Άντι Κάρολ, είναι εδώ για να μας θυμίζουν αυτό το λατρεμένο – αλλά και κάπως ξεχασμένο- στυλ παιχνιδιού. Εντάξει, υπάρχει και η Στόουκ.
Ο Κάρολ έχοντας ξεπεράσει πλέον τον σοβαρό τραυματισμό του – και αφού πέταξε από πάνω του το βάρος της ακριβότερης μεταγραφής Άγγλου ποδοσφαιριστή – δείχνει πανέτοιμος να αρπάξει την ευκαιρία απ’ τα μαλλιά (ή την κοτσίδα αν προτιμάτε) και να καταφέρει να γίνει και πάλι αυτό που ήταν στην αρχή της καριέρας του. Αν το βρείτε αυτό, στείλτε το και σε μένα για να το μάθω. Τα δύο του τέρματα άλλωστε – με κεφαλιές – απέναντι στη Σουόνσι, για την 15η αγωνιστική της Πρέμιερ Λιγκ, απέδειξαν πως ο Άντι είναι και πάλι εδώ, μαζί μας. Πανέτοιμος να μας χαρίσει μοναδικές ποδοσφαιρικές (;) συγκινήσεις.
Ας τα πάρουμε όμως απ’την αρχή: Στις 31 Ιανουαρίου του 2011 η Λίβερπουλ θα αγοράσει τον Κάρολ απ’ τη Νιούκαστλ για 35 εκατομμύρια λίρες και θα καταφέρει να βάλει αυτή τη μεταγραφή στο πάνθεον των πιο αποτυχημένων στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Σε όσους πλανήτες υπάρχει αυτό ως σπορ. Ο βασιλιάς Νταλγκλίς είχε στο μυαλό του να φτιάξει μια νέα ομάδα βγαλμένη μέσα απ’ το αυτοκίνητο του δόκτωρ Έμετ Μπραουν και να μεταφέρει το κλασσικό Αγγλικό στυλ των 80s στο 2012. Και τα κατάφερε.
Όταν μεσουράνουσε το τίκι-τάκα και η μπάλα ξύριζε το χόρτο, λες και βλέπουμε γκολφ, ο Κίνγκ Κένι είχε στο μυαλό του τον Λουκά το Βύντρα να σεντράρει για το κεφάλι του Σάντορ του Τόργκελε. Άλλη εξήγηση δεν μπορεί να δοθεί, ειλικρινά. Το κεφάλι του Κάρολ απ’ την άλλη κέρδισε αμέσως σημαντικό ρόλο σε αυτό το στυλ παιχνιδιού. Γιατί φίλοι μου το κεφάλι του Άντι του Κάρολ είναι για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο ότι και το αριστερό του Aλβάρο του Ρεκόμπα. Όχι φυσικά γιατί μπορεί να σκεφτεί (το πόδι του Ρεκόμπα το έκανε κι αυτό) αλλά επειδή μπορεί να πασάρει. Γιατί μπορεί όλοι να πασάρουν με το πόδι αλλά ο Άντι το έκανε, το κάνει, και θα το κάνει, πάντα με το κεφάλι.
Ήταν 28 Ιανουαρίου του 2012 όταν το κύπελλο Αγγλίας το έδειχνε η ΕΡΤ και όλους εμάς δεν μας είχε στραβώσει το live streamin’ στον υπολογιστή, με τη Λίβερπουλ να υποδέχεται τη μισητή αντίπαλο Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Άνφιλντ για τον 4ο γύρο. Το σκορ ήταν στο 1-1 όταν στο 87′ ο Ρέινα έκανε αυτό που γνωρίζει καλύτερα απ’ τον καθένα. Να στέλνει τη μπάλα στα ουράνια μετά από βολέ. O μοναδικός άνθρωπος που θα έβαζε το κεφάλι του για να υποδεχτεί τη μπάλα-κομήτη, χωρίς να το σκεφτεί, ήταν ο Κάρολ. Ο οποίος, με μια μοναδική ασίστ, έβγαλε τον Κούητ ή Κάουτ ή Κόουτ φάτσα με το Ντε Χέα, μπροστά στο Κοπ. Ο Ολλανδός απόγονος των Όρκς δίχως κοντρόλ – επειδή δεν το έμαθε ποτέ στο σχολείο – σκότωσε τον Ισπανό και έστειλε την ομάδα του στον επόμενο γύρο.
Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη δικαίωση για το κεφάλι του Κάρολ με τη φανέλα της Λίβερπουλ. Η εικόνα των Άνταμ, Κούητ, Ντάουνινγκ, Κέλι και του ιδίου να πανηγυρίζουν αγκαλιασμένοι θεωρείται πλέον καλτ στους κύκλους των φίλων των «κόκκινων». “Ο τρόμος – ο τρόμος” που έλεγε και ο mr Kutz στη νουβέλα του Κονραντ “Heart of Darkness”. Μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηρισθεί αυτή η εικόνα για τους φίλους του ιστορικού αυτού κλαμπ. Ο τρόμος προσωποποιημένος. Ευτυχώς, η συντροφιά του κυπέλλου δεν κράτησε για πολύ καιρό. Ο Κάρολ έφυγε απ’ το Άνφιλντ και πήγε στο Λονδίνο. Τραυματίστηκε. Επέστρεψε και τραυματίστηκε ξανά για να επιστρέψει και πάλι για όλους εμάς που τον αγαπάμε και τον πιστεύουμε.
Γιατί μπορεί ο Κάρολ να μας φέρνει στο μυαλό παίκτες όπως ο Ντάνκαν Φέργκιουσον και ο Mικ Χάρφορντ, ή ακόμα και ο Σταν ο Κόλιμορ, αλλά ούτε σκοράρει πολύ, ούτε αποβάλλεται συχνά, ούτε δημιουργεί πολλές φασαρίες εντός και εκτός γηπέδου. Ένα καλοσυνάτο παιδί παγιδευμένο στο σώμα ενός γίγαντα. Εκεί που το baby face του Ντάντι Μοτ συναντά το σώμα του Τζέισον Μομόα και όλοι εμείς έχουμε βρει – επιτέλους- ένα νέο ήρωα να μας θυμίζει το Αγγλικό κεφάλι που τόσο είχαμε αγαπήσει στο παρελθόν. Έστω και σε νέα, πιο σοφτ, έκδοση.
6 σχόλια σχετικά με το “Ωδή στο κεφάλι του Άντι Κάρολ”
Πολυ δυνατο ντεμπουτο ο γαργαντουας,σε 7 παραγραφους μας θυμισε μαικ μπασετ,τσαρλι ανταμ,μιχαλη κωνσταντινου,σταν κολιμορ,κενυ νταλγκλις και πελατωμα του σερ αλεξ απο τον κουιτ.
υγ.Αποριας αξιο πως περασε απο τη λογοκρισια του ελαιθ τετοιο αρθρο…
I’m getting old and soft.
Θα μπορούμε να περιγραφεί ακόμα πιο αποτελεσματικά ως Σταύρος Λαμπριάκος του νησιού.
Σταύρο Λαμπριάκο λέει ο άλλος ο τιτάνας :’D
ε οχι και σταυρος λαμπριακος ρε παιδια.
εδω μιλαμε για το χαμενο αδερφο του θαναση παπαζογλου.
Χθες πάντως κόντρα στη Λέστερ έδειξε πως μπορεί να σκοράρει και με το πόδι. Άντυ είσαι ο καλύτερος…