Ο Δανός που άλλαξε την ιστορία της Τσέλσι

H Τσέλσι είναι η κορυφαία Αγγλική ομάδα τα τελευταία 10 χρόνια. Με 3 πρωταθλήματα, 4 Κύπελλα, 2 Λίγκ Καπ και φυσικά το Τσάμπιονς Λιγκ του 2012 και το Γιουρόπα Λιγκ του 2013 – σε ένα back to back που αποτελεί και ρεκόρ – δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης. Ακόμα κι απ’ τη Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ. Η Λονδρέζικη ομάδα ανήκει πλέον στην ελίτ της Ευρώπης και όπως είναι φυσικό κυνηγά παίκτες απ’ το πρώτο ράφι (οι φήμες οργιάζουν για πιθανή μεταγραφή του Μέσι με το ποσό των 200 εκατομμυρίων ευρώ) έχοντας γεμάτα ταμεία και μηδαμινά χρέη. Βέβαια τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι. Στις αρχές της νέας χιλιετίας οι “μπλε” είχαν βρεθεί ένα βήμα πριν τον υποβιβασμό λόγω χρεών κάτι που τελικά και δεν έγινε λόγω της αγοράς του κλαμπ απ’ τον Ρώσο μεγιστάνα Ρομάν Αμπράμοβιτς.

Το χρέος της ομάδας τη σαιζόν 2002-2003 έφτανε τις 80 εκατομμύρια λίρες με τον Κένεθ Μπέητς – ιδιοκτήτη της Τσέλσι απ’ τις αρχές των 80’s – να δηλώνει ανίκανος να το πληρώσει ή έστω να το ρυθμίσει. Ο Αμπράμοβιτς δήλωσε ενδιαφέρον και μάλιστα ήταν πρόθυμος να αγοράσει την ομάδα με το ποσό των 140 εκατομμυρίων λιρών αλλά και να πληρώσει ολόκληρο το χρέος. Με ένα όρο. Η ομάδα θα έπρεπε να τερματίσει τουλάχιστον στην 4η θέση έτσι ώστε να υπάρχει το ενδεχόμενο να αγωνιστεί στο Τσάμπιονς Λιγκ. Κάτι που φυσικά και δεν ήταν τόσο εύκολο όπως απεδείχθη. Η Τσέλσι έχοντας προπονητή τον Κλαούντιο Ρανιέρι και παίκτες όπως ο Ντεσαγί, ο Ζέντεν, ο Τζόλα, ο Μάριο ο Στάνιτς και ο νεαρός Φράνκ Λάμπαρντ δεν ήταν το φόβητρο των ημερών μας και όλα κρίθηκαν την τελευταία αγωνιστική στο Στάμφορντ Μπριτζ κόντρα στη Λίβερπουλ. Όποιος κέρδιζε θα έπαιρνε το εισιτήριο τα λεφτά για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ καθώς και οι δύο ομάδες είχαν από 64 βαθμούς.

Ήταν 11 Μαΐου του Σωτήριου Έτους (για την Τσέλσι) 2003 όταν ένας Δανός μεσοεπιθετικός που άκουγε στο όνομα Γέσπερ Γκρόνκιερ ανέτρεψε το 0-1 (που είχε γίνει απ’ το κεφάλι του Χίπια) με δύο ενέργειες – μια ασίστ και ένα γκολ – που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στις μνήμες όλων των φίλων των “μπλε”. Κάπως έτσι οδήγησε την ομάδα του στη Γη της Επαγγελίας. Το τελικό 2-1 χάρισε στην Τσέλσι την 4η θέση και την οδήγησε – απ’ το χείλος της καταστροφής – στον Αμπράμοβιτς που ως σωστός επιχειρηματίας κράτησε το λόγο του. Το χρέος εξανεμίστηκε και η ομάδα ανέβηκε αμέσως σε άλλο επίπεδο. Στο κορυφαίο επίπεδο για την ακρίβεια. Στο Στάμφορντ Μπριτζ άρχισαν να έρχονται οι καλύτεροι εντός του Νησιού και μερικοί κορυφαίοι εκτός αυτού όπως ο Κλοντ Μακελελέ απ΄τη Ρεάλ Μαδρίτης. Μάλιστα όταν το 2004 προπονητής ανέλαβε ο Darth Vader των πάγκων, Ζοσέ Μουρίνιο  η ομάδα άρχισε να γίνεται αμέσως αυτό που είναι στις μέρες μας. Ο Πορτογάλος πάντως δεν κράτησε το “σωτήρα” Γκρόνκιερ στην ομάδα με το Δανό να φεύγει για τη Μπέρμιγχαμ βυθίζοντας στη θλίψη πολλούς φίλους των “μπλε”. Όπως και να έχει όλοι γνωρίζουν πως αυτός ο άνθρωπος άλλαξε την ιστορία της ομάδας τους και γι’ αυτό θα μνημονεύεται για πάντα απ’ τους αυθεντικούς supporters του κλαμπ.

https://www.youtube.com/watch?v=ZRFgyWziMJw

Το γκολ του Δανού έχει χαρακτηριστεί ως “one billion goal” και καλό θα ήταν τώρα που ο παίκτης έχει αποσυρθεί απ’την ενεργό δράση να του φτιάξουν και ένα άγαλμα έξω απ΄το Στάμφορντ Μπριτζ για να θυμίζει σε όλους ποιος είναι αυτός ο “κύριος” και τι ρόλο έχει παίξει στη γιγάντωση της ομάδας στη σύγχρονη ιστορία της. Δίχως υπερβολές, αν η Τσέλσι δεν είχε πάρει εκείνη την 4η θέση τώρα όλοι οι φίλοι των “μπλε” θα περίμεναν το ντέρμπι με τη Μίλγουολ του Ζερμέν Ίστερ για να ζήσουν “μεγάλες στιγμές”. Tο όνομα “Λίο Μέσι” μόνο ως ανέκδοτο θα μπορούσαν να το σκεφτούν με τη μπλε φανέλα. 12 χρόνια μετά η Τσέλσι είναι παντοδύναμη εντός γηπέδου και πανίσχυρη οικονομικά, πανέτοιμη για νέα τρόπαια. Ο Μέσι απ΄την άλλη αφού επιβίωσε απ΄το δολοφονικό μαρκάρισμα του Ντελ Όρνο εκείνο το μουντό Λονδρέζικο βράδυ κατάφερε να γίνει ο κορυφαίος (συγνώμη Κριστιάνο απλά είναι η αλήθεια) και ίσως ζήσουμε και “γάμο” με τους “μπλε” στο άμεσο μέλλον. Μην ξεχνάμε όμως τον Γκρόνκιερ.

Ο τελευταίος – λογικά – θα κάθεται ήρεμος κάπου στην Κοπεγχάγη και θα χαμογελάει σαρδόνια ξέροντας πως δίχως αυτόν τίποτα – μα τίποτα – δε θα είχε συμβεί, όντας ως μία εκ των σπουδαιότερων μορφών στην ιστορία της ομάδας. Μια μορφή που – δυστυχώς – στις μέρες μας οι περισσότεροι εκτός Νησιού δε θυμούνται καν. Και μεταξύ μας, ήταν καλός παίκτης ο Δανός.