Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Ο μεγαλύτερος θρύλος της Λίβερπουλ

Η 7η Ιανουαρίου του 2015 είναι μια μέρα που πρόκειται να ξεχαστεί δύσκολα από όλους τους φίλους της Λίβερπουλ. Ο αρχηγός της ομάδας Στήβεν Τζέραρντ ανακοίνωσε πως το καλοκαίρι δε θα συνεχίσει στην ομάδα που λάτρεψε και λατρεύτηκε, υπογράφοντας συμβόλαιο 18 μηνών με τους Γκάλαξι του Λος  Άντζελες. Τα ακριβή αίτια αυτής της απόφασης δεν έχουν γίνει ακόμα γνωστά και εγώ δεν πρόκειται να μπω στη διαδικασία να τα αναλύσω μιας και υπάρχουν πολλές – και διαφορετικές – απόψεις. Τι ακριβώς συνέβη το γνωρίζει ο ίδιος και ο προπονητής της ομάδας (να δω για πόσο ακόμα) Μπρένταν Ρότζερς. Εμείς οι υπόλοιποι θα το μάθουμε στο μέλλον.

Ο Τζέραρντ το καλοκαίρι θα έχει διαγράψει μια πορεία 17 χρόνων στη μεγαλύτερη ομάδα του Νησιού. Μια πορεία γεμάτη ατομικές διακρίσεις, αρκετούς σπουδαίους τίτλους αλλά χωρίς αυτό που ο ίδιος ο παίκτης – όπως έχει παραδεχθεί – ήθελε περισσότερο από όλα. Το πρωτάθλημα Αγγλίας. Στο μέλλον όταν θα μπαίνει το όνομα “Στήβεν Τζέραρντ” σε κάποια ποδοσφαιρική συζήτηση και θα γίνεται αντιληπτό πως ο σπουδαιότερος Άγγλος μέσος των τελευταίων 20 ετών δεν κέρδισε ποτέ του ένα πρωτάθλημα, λογικά, θα αρχίζει το “γκουγκλάρισμα” για να αποδειχθεί πως αυτός που τόλμησε να ξεστομίσει κάτι τέτοιο, υπέπεσε σε τεράστιο λάθος. Πόσα στοιχήματα πιτσιρικάδων θα χαθούν – και θα κερδιθούν – έτσι; Είμαι σίγουρος.

1381515-29626684-1600-900

O Τζέραρντ στα δικά μου μάτια είναι ο σπουδαιότερος αρχηγός των τελευταίων 25 ετών (μαζί με τον Τότι της Ρόμα) και ο μεγαλύτερος παίκτης που έχει φορέσει ποτέ τη φανέλα της Λίβερπουλ. Στα δύο παραπάνω προσθέστε και το “Ο πιο ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής των τελευταίων 30-40 ετών” και είστε μέσα. Σπουδαιότερος αρχηγός για το λόγο πως έμεινε να υπερασπίζεται μια ομάδα για 17 χρόνια ξέροντας πως πολύ δύσκολα θα κατακτήσει ένα πρωτάθλημα και ενώ υπήρχαν ομάδες όπως η Τσέλσι, η Γιουνάϊτεντ και η Ρεάλ που σφάζονταν για την υπογραφή του. Μεγαλύτερος παίκτης της ομάδας γιατί κατάφερε (σχεδόν) τα πάντα έχοντας δίπλα του αρκετούς μέτριους παίκτες για πολλές σαιζόν. Κάτι που φυσικά και δεν ισχύει σε καμία εκ των περιπτώσεων των Λίντελ, Κίγκαν, Νταλγκλίς, Ρας, Μπαρνς, Σούνες και τόσων άλλων “μύθων” της ομάδας. Και το τρίτο γιατί μπορούσε (πλέον δε μπορεί) να κάνει τα πάντα στο γήπεδο. Τα πάντα όμως. Το σουτ του θα το ζήλευε και ο καλύτερος επιθετικός, όπως και την κεφαλιά του. Τα τάκλιν του έχουν μείνει μνημειώδεις. Η σέντρα του απ’ τις καλύτερες που έχουμε δει όπως και οι εκτελέσεις του σε όλα τα στημένα. Από κάθε γωνία και κάθε απόσταση. Πολύ σημαντικό επίσης πως μπορούσε να παίξει σε πολλές θέσεις. Σε όλες με επιτυχία. Τον έχουμε δει από πλάγιο μπακ και χαφ (στα νιάτα του) μέχρι δεύτερο επιθετικό και από καθαρό αμυντικό μέσο μέχρι “δεκάρι”. Σε όλες τις θέσεις ο βαθμός από 8 και πάνω. Με άριστα το 10. Δε νομίζω να υπάρχουν πολλοί παίκτες που να έχουν καταφέρει κάτι παρόμοιο όσο σπουδαίοι κι αν ήταν. Επίσης δε θυμάμαι άλλο ποδοσφαιριστή να βελτιώνεται σταθερά με το χρόνο. Ο Τζέραντ από τα 23 του μέχρι και τα 30 ήταν κάθε χρόνο και καλύτερος. Προσθέτοντας σημαντικά στοιχεία στο παιχνίδι του. Όλα αυτά μέχρι και τα 30 όταν μοιραία άρχισαν να του χτυπούν την πόρτα οι τραυματισμοί. Δυστυχώς με το χρόνο και την ατυχία δεν μπορεί να τα βάλει κανείς.

Αυτά τα 17 χρόνια φυσικά και η Λίβερπουλ άξιζε κάποια πρωταθλήματα. Δύο για την ακρίβεια. Το 2009 όταν και έχασε τον τίτλο από τη Γιουνάϊτεντ με μόλις δύο ήττες στο πρωτάθλημα (με τον Τζέραρντ ίσως στην κορυφαία του σαιζόν) και το 2014 στο μοιραίο γλίστρημα του αρχηγού κόντρα στην Τσέλσι. Σε μια αναμέτρηση – πρόωρη φιέστα για τους “κόκκινους”. Μια αναμέτρηση που αν ο Ρότζερς δεν είχε μπει με υπέρμετρο εγωισμό να “σκοτώσει” την ομάδα του Μουρίνιο (σε ένα απόγευμα που τον βόλευε και η ισοπαλία) ίσως τώρα να ήταν όλα διαφορετικά. Ο κάπτεν θα είχε συμπληρώσει όλους τους τίτλους και θα έμπαινε στην τελική ευθεία μια τεράστιας καριέρας μόνο στο Άνφιλντ και ο Ρότζερς θα ήταν ήδη ένας μύθος της ομάδας δίπλα στο Σάνκλι και τον Πεϊσλι. Πολλοί φίλοι των reds θεωρούν πως η ομάδα άξιζε το πρωτάθλημα και το 2002 Καλή ομάδα και εκείνη αλλά η Άρσεναλ ήταν η καλύτερη όλων κερδίζοντας και την πρωτιά.

Προσωπικά θεωρώ πως η μη κατάκτηση ενός πρωταθλήματος από τον Τζέραρντ είναι από τις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές αδικίες που έχουν γίνει από την πρώτη μέρα που υπάρχει το ποδόσφαιρο ως επίσημο σπορ. Είναι κάτι που οι φίλοι της Λίβερπουλ αλλά και αυτοί που αγαπούν πραγματικά αυτό το άθλημα δε θα ξεπεράσουν ποτέ. Δεν γίνεται να το ξεπεράσουν. YNWA Stevie.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Αγγλικό πρωτάθλημα, ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, Ιστορίες για το τζάκι, Προσωπογραφίες

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Το ποδόσφαιρο στα χρόνια των brands

Μέσα σε όλα τα άλλα σοβαρά προβλήματα του ποδοσφαίρου τα τελευταία χρόνια, οι διάφοροι τύποι που έχουν τίτλους για την δουλειά που κάνουν, επιλέγοντας στην τύχη από λέξεις γραμμένες σε χαρτάκια μέσα σε ένα καπέλο, όπως developer, general manager, creative, senior, head of, CEO, chief of, assistant to the regional manager και άλλα διάφορα πιασάρικα, […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Η μεγάλη απόδραση της Άιντραχτ

Ένα από τα πιο ωραία χαρακτηριστικά του ποδοσφαίρου είναι ότι μπορεί να σου προσφέρει τεράστια χαρά και όμορφες ιστορίες για να διηγείσαι χωρίς να εμπλέκεται κάποιος τίτλος ή κάποιος μεγάλος τελικός. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ένα από τα πιο διάσημα γκολ της προηγούμενης δεκαετίας, αυτό του Τρόι Ντίνι στις καθυστερήσεις του αγώνα Γουότφορντ-Λέστερ. Ένα γκολ που […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

15 σχόλια σχετικά με το “Ο μεγαλύτερος θρύλος της Λίβερπουλ”

  1. Ο/Η George λέει:

    Θα αστειεύεσαι βέβαια για το μεγαλύτερη ομάδα στο νησί.

  2. Ο/Η alex λέει:

    Οι εγχώριοι και διεθνείς τίτλοι της λένε ξεκάθαρα ότι είναι η μεγαλύτερη ομάδα στο νησί. Τώρα ο Gerrard ήταν και είναι τεράστιος. Θυμάμαι ο Ζιζού ειχε δηλώσει πρόσφατα ότι για 3-4 χρόνια τον θεωρούσε τον καλύτερο στον κόσμο. Από την άλλη θυμάμαι πολύ γνωστό σπορτκάστερ και πολυβραβευμένο στην Ελλάδα (γνώστη υποτίθεται του αγγλικού ποδοσφαίρου), να λέει πρίν από 7-8 χρόνια πως ο Gerrard δεν θα περνούσε ούτε έξω από το προπονητικό κέντρο της Λίβερπουλ των 70’s-80’s. Νομίζω κι ο ίδιος θα ντρέπεται γι’αυτή την κοτσάνα.

  3. Ο/Η rory3 λέει:

    Αν και μαντσεστερ ομαδα σαν την λιβερπουλ των 70s,80s δεν θα ξαναυπαρξει στην Αγγλία. Και δίδυμο φυσικά όπως των σανκλι-πεισλι. Οχι απλα στην Αγγλια αλλα γενικα.

  4. Ο/Η Elaith λέει:

    Ούτε καν η μεγαλύτερη ομάδα στην πόλη δεν είναι !
    🙂

  5. Ο/Η Ramón Llul λέει:

    Γιατί διάολε στους μεγάλους αρχηγούς δεν μπαίνει ο Puyol μέσα στη λίστα; Τέλος πάντων. Ελπίζω σε αντίο Gerrard ανάλογο με εκείνο που βίωσε ο Del Piero στο τελευταίο του παιχνίδι με τη Juve.

  6. Ο/Η gargaduaaas λέει:

    “Αν η Έβερτον έπαιζε στον κήπο του σπιτιού μου θα έκλεινα τις κουρτίνες” Μπιλ Σάνκλι.

  7. Ο/Η George λέει:

    Οι εγχώριοι τίτλοι φίλτατε λένε άλλα. Η UNITED έχει και περισσότερα πρωταθλήματα και περισσότερα F.A. cups. Η UNITED βέβαια δεν είναι μόνο γι αυτό η μεγαλύτερη ομάδα στο νησί. Με τη φανέλα της έχουν παίξει οι μεγαλύτεροι ποδοσφαιριστές του νησιού. Dankan Edwards (αν δεν σκοτωνόταν στο Μόναχο, θα ήταν άλλη η ιστορία του Αγγλικού Ποδοσφαίρου), Bobby Charlton, George Best, Dennis Low και να μην πάμε και στους πρόσφατους. Φυσικά είναι και η ομάδα με τον περισσότερο κόσμο. By far!!!

  8. Ο/Η freak brother λέει:

    πάμε μωρή Λίβερπουλ!

  9. Ο/Η gargaduaaas λέει:

    George όταν η Λίβερπουλ έφτανε τα 18 πρωταθλήματα η united είχε 7. Όταν η Λίβερπουλ έφτανε τα 5 Πρωταθλητριών-κρατώντας και το ορίτζιναλ τρόπαιο-η untd είχε 2 και όταν η Λίβερπουλ ήταν η καλύτερη ομάδα στον κόσμο, τέλη 70’s με τέλη 80’s η unt πάλευε να μείνει στην κατηγορία.

    Η United είναι ένας μύθος από την αρχή της Πρέμιερ Λίγκ μέχρι και σήμερα με κάποια εξαιρετικά διαστήματα και σε άλλες περιόδους.

    Η Λίβερπουλ μετά το Μόναχο είχε δώσει στη united παίκτες – πληρώνοντας αυτή τα συμβόλαια και υπάρχουν κι άλλες πολλές ιστορίες απ΄τις αρχές του 1900 για να δει κάποιος το μεγαλείο της.

    Η σούμα μια ομάδας βγαίνει όχι μόνο απ’ τους τίτλους της αλλά και απ’ την εν γένει στάση της σε ολόκληρη την ιστορία της.

    Απ’ την άλλη αν θεωρείς τη united μεγαλύτερη ομάδα απ’ τη Λίβερπουλ δε θα χαλάσουμε και τις καρδιές μας γι’ αυτό. Το σέβομαι.

  10. Ο/Η George λέει:

    Φίλε gargaduaaas, πρώτος εγώ είπα ότι δεν μετράνε μόνο οι τίτλοι. Απλά αν δεν είχε πέσει το αεροπλάνο στο Μόναχο η UNITED θα είχε περισσότερους τίτλους (εγχώριους και ευρωπαϊκούς). Ακόμη και όταν έπεσε στη Β΄ Εθνική (70΄s) έκοβε τα περισσότερα εισιτήρια σε όλες τις κατηγορίες, ενώ οι οπαδοί της έβαφαν τα σπίτια τους κόκκινα λόγω της εργατικής προέλευσής τους. Η LIVERPOOL είναι το αντίπαλο δέος αλλά πλέον η UNITED έχει ξεφύγει σε όλα τα επίπεδα.

  11. Ο/Η NamelessDead λέει:

    Καλά ναι, ωραία τα παραμύθια, γελάσαμε και με τη σύγκριση με τον Totti, φτάνει τώρα. Γιατί δε μας εξηγείς πουθενά γιατί ο τεράστιος, μεγάλος, εμβληματικός κάπτεν κάθε δεύτερη σεζόν που δεν τα κατάφερνε η “μεγαλύτερη ομάδα στο Νησί” (μεγάλη όσο κι η ΑΕΚάρα φαντάζομαι, που ‘χει πάρει πρωτάθλημα και πιο πρόσφατα) κλαιγότανε στα ΜΜΕ ότι θέλει μεταγραφή; Και γιατί τέλος πάντων, αφού τόσο εμβληματικός, φεύγει; Βαρέθηκε να υπερασπίζεται την παντοτινή του αγάπη; Όπως κι ο Totti; Oh wait…

  12. Ο/Η Nick555 λέει:

    Συμφωνώ κ επαυξάνω με το σχόλιο του Elaith ότι δεν είναι η μεγαλύτερη ομάδα της πόλης…Κατά τα άλλα άπειρο respect στο Stevie.

  13. Ο/Η Rasko λέει:

    Γιώτης Τσαλουχίδης της Αγγλίας.

    Υ.Γ.: Γαργαντούαααα όταν εμείς της Πρέστον Νορθ Εντ είχαμε δύο πρωταθλήματα η Λίβερπουλ δεν υπήρχε καν σαν ομάδα, για να απαντήσω στο επιχείρημα σου.

  14. Ο/Η YNWA λέει:

    Μεγαλη ομαδα η Man Un 😛

    https://www.facebook.com/SPORTbible/videos/1853416314803892/

  15. Ο/Η Ζ.Μ. λέει:

    Λίντελ, Κίγκαν, Νταλγκλίς, Ρας, Μπαρνς, Σούνες και τόσων άλλων “μύθων” της ομάδας
    Όλοι καλύτεροι .

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *