Ο άνθρωπος που χάθηκε στην ομίχλη
Όσοι παρακολούθησαν προχθές την ποδοσφαιρική αναμέτρηση ΠΑΣ Γιάννινα – Παναθηναϊκός έγιναν μάρτυρες της πιο κακιασμένης ομίχλης που έχει συναντήσει ποτέ το ελληνικό ποδόσφαιρο. Πως είναι δυνατόν να στερεί αυτό το φυσικό φαινόμενο από όλους εμάς το δικαίωμα να δούμε μπαλίτσα και φυσικά πως είναι δυνατόν ο επιστήμονας διαιτητής να σκέφτεται επί 30 – και βάλε – λεπτά το αν θα διακόψει οριστικά αυτή τη φαρσοκωμωδία; Ειλικρινά ήταν στιγμές, όταν έβλεπα την αναμέτρηση, που σκεφτόμουν εικόνες απ’ την ταινία του Φρανκ Ντάραμποντ “Η Ομίχλη” και περίμενα να εμφανιστεί κάποιο τέρας και να φάει τον Αρετόπουλο. Δυσκολευόμαστε – που δυσκολευόμαστε – να δούμε κάποια ωραία φάση σε αυτή τη λίγκα ήρθε και η ομίχλη και μας έκοψε κάθε “σύνδεση” με το “υπερθέαμα”. Όχι, αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα για τη σούπερ λίγκα εν έτει 2015.
Οι πιο ψαγμένοι ποδοσφαιρικά – μετά τα χθεσινά – θα έφεραν στο μυαλό τους εικόνες του 1937 όταν η Τσέλσι είχε υποδεχθεί την πρωτοπόρο Τσάρλτον (ανήμερα των Χριστουγέννων) με την ομίχλη να σκεπάζει τα πάντα στο Στάμφορντ Μπριτζ και το θρύλο τερματοφύλακα των Ρέντ Ρόμπινς, Σαμ Μπάρτραμ να μας χαρίζει μια μοναδικά αστεία ιστορία. Στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου και ενώ το σκορ ήταν στο 1-1 η ομίχλη άρχισε να πέφτει πολύ βαριά και πυκνή σε σημείο που δεν έβλεπε κανένας τίποτα ούτε στο μισό μέτρο. Σύμφωνα πάντα με τον παίκτη. Ο Άγγλος keeper, όπως έχει γράψει στην αυτοβιογραφία του, έμεινε στο τέρμα αλλά άρχισε να μην καταλαβαίνει το λόγο που είχε να δει κάποιο παίκτη, να ακούσει κάποια φωνή ή να δεχθεί μια μπάλα από αντίπαλο ή συμπαίκτη για αρκετή ώρα. Σε κάποιο σημείο τρόμου βαρεμάρας είδε μπροστά του ένα αστυνομικό και έμαθε το “μοιραίο”. Ο αγώνας είχε διακοπεί πριν 15 λεπτά.
Το όργανο της τάξης τον βοήθησε να φτάσει μέχρι τα αποδυτήρια όπου και βρήκε τους συμπαίκτες του να έχουν έχουν πλυθεί, να έχουν ντυθεί και να είναι έτοιμοι να αφήσουν το γήπεδο. Τα πειράγματα που δέχθηκε ο Μπάρτραμ όπως είναι εύκολο να καταλάβει κάποιος συζητιούνται ακόμα στο Τσάρλτον και φυσικά μεταφέρονται από γενιά σε γενιά (με τις απαραίτητες σάλτσες) μιας και ο Big Sam ήταν, είναι και θα είναι θρύλος για την ομάδα του Νοτιοανατολικού Λονδίνου. Αυτή είναι η δεύτερη πιο διάσημη Λονδρέζικη ομίχλη μετά απ’ αυτή που συνάντησε ο Κλάπτον στο καμαρίνι του Μάρλευ στο διάσημο κλαμπ Χάμερσμιθ το 1974. Όσοι θέλετε να μάθετε περισσότερα για τον Μπάρτραμ υπάρχει το υπέροχο βιβλίο του Μαϊκ Μπλέηκ “The Story Of A Goalkeeping Legend”. Απ’ την άλλη αν θέλετε κάποια ωραία ιστορία ομίχλης υπάρχει και ο Στίβεν Κινγκ.
