Ποδο-oscars 2015: Όσκαρ σκηνοθεσίας
Οι υποψηφιότητες σήμερα στη… σινεφίλ γωνιά μας είναι για την ταινία με την καλύτερη σκηνοθεσία:
Birdman: H Απρόσμενη Αρετή του Αυτογκόλ του Αλεχάνδρο Ρίνους Μίχελς Γκονζάλες Πάντσο
Κινηματογραφική μεταφορά του Δαβίδ και Γολιάθ μέσα απ’ το πρίσμα του Ρίνους Μίχελς διασκεύαζοντας τέλεια το ποίημα του Φέρεντς Πούσκας “Έντεκα αυτοί Έντεκα και ‘μεις”. Ο Τάκης είναι ο Άνθρωπος πουλί που – αφού έχει κερδίσει το σεβασμό και τη φανέλα του Λεβ Γιασίν – φτάνει με την ομάδα του ως αουτσάιντερ στο Γουέμπλεϊ. Η παράσταση που έχει στο μυαλό του αγγίζει την τελειότητα αλλά ο κακός της υπόθεσης, ο Γιόχαν Κρόιφ (φανταστικός στο ρόλο ο Έντουαρντ Νόρτον) δεν θα το επιτρέψει διαλύοντας τα όνειρα του Τάκη να αγγίξει το ποδοσφαιρικό Έβερεστ. Τραγικός ήρωας ο Σούρπης που ως άλλος Πελίας καταστρέφει το ονειρικό σκηνικό που είχε στηθεί πανέξυπνα απ’ τον Ούγγρο (λάτρη του υπερεαλιστικού σινεμά) σκηνοθέτη.
Φοβερές ερμηνείες και εξωπραγματική φωτογραφία – ιδίως εκείνη με το “Οι φίλοι του Ολυμπιακού μαζί σας” – για μια ταινία που έφτασε δικαίως να διεκδικήσει 9 Όσκαρ με σημαντικότερο το το βραβείο του πρώτου σκόρερ για τον Αντώνη Αντωνιάδη. Σκοτεινό αλλά όχι καταθλιπτικό το φίλμ, κεντημένο άψογα με τα τραγούδια της Βίκυς Μοσχολιού που σαν άλλη Σίρλεϊ Μπάσεϊ οδηγεί το σάουντρακ (και τις τζαζ μελωδίες του) στην αιωνιότητα. Η ερμηνεία του Τάκη Οικονομόπουλου ως “Πουλί” ενέπνευσε το Σαργκάνη πολλά χρόνια αργότερα να μεταμορφωθεί σε Φάντομ και να παραπατάει μεθυσμένος στα επίσημα του ΟΑΚΑ στον Τελικό του Τσαμπιονς Λιγκ το 2007. Όπως και να’ χει, το Birdman είναι μια φοβερή ταινία βασισμένη σε γεγονότα του ’71. Αφεθείτε στη μαγεία της και δε θα χάσετε.
Ida κάνεις σύντεκνε; του Σήφη Παβλικόφσκι
Συμπαραγωγή του ανεξάρτητου κράτους της Κρήτης και της Πολωνίας αυτό το ασπρόμαυρο φιλμ (τα χρώματα δεν είναι τυχαία) που προσπαθεί να εξηγήσει, τι στο καλό συμβαίνει με το καμάρι του νησιού. Το θρυλικό ΟΦΗ. Μια ταινία αναζήτησης για τους χαμένους βαθμούς, τις “αόρατες” φορολογικές ενημερότητες και τη μεταγραφή του Χρήστου του Μπούρμπου στον Παναθηναϊκό. Ο Νίκος Μαχλάς υποδύεται μια νεαρή καλόγρια που μετά από τεράστια καριέρα στα γήπεδα της Ολλανδίας αποσύρεται σε Μοναστήρι στον Ψηλορείτη με μοναδικό σκοπό τη σωτηρία – όχι της ψυχής που λέει ο Κραουνάκης – αλλά του ΟΦΗ. Εκεί μαθαίνει για την ύπαρξη μιας θείας του που παίζει ποδόσφαιρο στον Εργοτέλη και διαμαρτύρεται συνεχώς για ένα πέναλτι που δεν της δόθηκε πριν χρόνια. Απολαυστικός μεταξύ τραγικού και κωμικού ο Πάτρικ Ογκουνσότο σε μια ερμηνεία που του χάρισε το χρυσό βατόμουρο δίχως – δυστυχώς – να εκτιμηθεί από Κρητικούς και τηλεκριτικούς.
Τα αφαιρετικά πλάνα, οι ερμηνείες, το απολαυστικό μοντάζ αλλά και το σάουντρακ που υπογράφει ο Ψαραντώνης (βγάζοντας άναρθρες κραυγές) συνθέτουν ένα αριστούργημα που όμοιο του δεν έχει συναντήσει ο κινηματογράφος τα τελευταία 100 χρόνια. Ο Μαχλάς συγκινεί με την ερμηνεία του περισσότερο κι από εκείνη την κεφαλιά κόντρα στους Ρώσους και όλοι εμείς μπορούμε επιτέλους να νιώσουμε περήφανοι για μια ομάδα που έχει στον πάγκο το στυλάτο Νίκο Αναστόπουλο και την Ιταλική του φινέτσα. Στυλάτη φυσικά είναι και η ταινία αλλά και ο υποβιβασμός που – λογικά – είναι πιο σίγουρος και από την αθώωση του Ολυμπιακού για το Κοριόπολις.
Ξενοδοχείο Μακεδονία Παλλάς του Γκέρμαν Τσιστιακόφ
Ο Ιβάν είναι ο θυρωρός του ιστορικού ξενοδοχείου Μακεδονία Παλλάς που παρ’ ότι γνώρισε μεγάλες δόξες στο παρελθόν, έχει να γεμίσει όλα του τα δωμάτια και να πάρει καλή κριτική στο booking.com από το 1985. Όλα αλλάζουν όμως όταν ο Ιβάν έχει διάλογο με έναν τουρίστα, τον πρίγκιπα του Μονακό Γιώργο Τζαβέλλα και βάζει στο μάτι ένα σπάνιο έκθεμα για τη συλλογή του: την κούπα της Σουπερλίγκας. Με την κούπα αυτή στον προθάλαμο, ο Ιβάν πιστεύει ότι θα ξεκινήσει μια νέα εποχή για το ξενοδοχείο.
Παρέα με τον έμπιστο γκρουμ του Αμπντέλ Ραζέκ Μαχμούντ Φατλάλα Σικαμπάλα ξεκινάει ένα ταξίδι αναζήτησης ώστε να πάρει την κούπα που βρίσκεται καρφωμένη εδώ και 11 χρόνια στον τοίχο μιας έπαυλης στον Πειραιά. Αλληγορική ταινία γεμάτη συμβολισμούς. Καταπληκτικός ο Σάββας Θεοδωρίδης στο ρόλο της πλούσιας εκκεντρικής γριάς, μας δίνει μια ερμηνεία αντίστοιχη με αυτή του συγχωρεμένου Ρόμπιν Ουίλιαμς στο ΜrsDoubtfire. Μεταμοντέρνο σοβιετικό σινεμά που δανείζεται στοιχεία από μεγάλους του παρελθόντος όπως ο Ταρκόφσκι, ο Λομπανόφκσι και ο Ντομπροβόλσκι.
Παλαιότερες υποψηφιότητες:
Ποδο-oscars 2014
