Η Νέα Μόδα στα Στατιστικά
Ένας από τους πολλούς αφορισμούς του ποδοσφαίρου είναι ότι τα στατιστικά δε λένε πάντα την αλήθεια για ένα παιχνίδι. Σωστό, άλλωστε πως μπορείς να εξηγήσεις ένα παιχνίδι που μια ομάδα έχει 75% κατοχή, 20 τελικές, οι 13 στο τέρμα και στο τέλος το χάνει 0-1; Η ποσοτικοποίηση του ποδοσφαίρου μπορεί να αφαιρεί τη μαγεία ενός σλάλομ του Μέσι, ενός φάουλ του Κριστιάνο, ενός ακροβατικού του Ζλάταν, είναι όμως χρήσιμη για τους προπονητές. Οι Γάλλοι όμως ίσως να έχουν βρει έναν τρόπο να εξηγούν το παιχνίδι την ώρα που παίζεται με εναλλακτικά στατιστικά στοιχεία.
Παρακολουθώντας ένα οποιοδήποτε παιχνίδι σε άλλο πρωτάθλημα εκτός του Σαμπιονά θα δούμε τα κλασικά στατιστικά με κατοχή, σουτ στο τέρμα, τελικές προσπάθειες, λάθη, οφσάιντ, κίτρινες και κόκκινες κάρτες. Την Κυριακή το βράδυ όμως βλέποντας το ματς μεταξύ Μαρσέιγ και Λυών, το Κανάλ Πλους μας παρουσίασε μια τελείως διαφορετική οπτική. Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει, όμως οι Γάλλοι, που ήταν οι πρώτοι που έφεραν και το σούπερ σλόου μόσιον στα ριπλέυ, προσπαθούν να εξηγήσουν με στατιστικά το παιχνίδι σε πραγματικό χρόνο την ώρα που συμβαίνει.
Για παράδειγμα, έπεφτε στατιστικό «Παγιέτ, έχει πάρει 16 φορές τη μπάλα, έχει προσπαθήσει 4 κάθετες, 7 ανοίγματα στο πλάι, 5 φορές έχει γυρίσει τη μπάλα πίσω». «Γκεζάλ, 5 κοψίματα, 2 στο κέντρο, 3 στο 1/3 του γηπέδου που αμύνεται η Λυών». «Ζινιάκ, 14 φορές έχει πάρει τη μπάλα, 33% στο 1/3 που επιτίθεται η Μαρσέιγ, 2 πάσες στο Τοβάν, 8 προς τα πίσω, 2 στον Αγιού, 2 σουτ». «Λυών, 8 κοψίματα, κανένα στο 1/3 που επιτίθεται, κανένα δεν κατέληξε σε αντεπίθεση».
Ο παραπάνω τρόπος σου εξηγεί το παιχνίδι. Σε κάνει να καταλάβεις το πως παίζουν οι ομάδες, το σύστημα που ακολουθούν, το τι τους βγαίνει μέσα στον αγωνιστικό χώρο και τι όχι. Τα στρυφνά και ξενέρωτα παραδοσιακά στατιστικά παρουσιάζουν μόνο τα αποτελέσματα και όχι το παιχνίδι. Το αν μια ομάδα κάνει 12 φάουλ ή αν ένα παιχνίδι έχει 44 λάθη στο 30΄ είναι κάτι που όλοι που βλέπουν το ματς το έχουν παρατηρήσει. Τα κλασικά αυτά στατιστικά κάνουν απλώς μιας σούμα αυτού που έχεις ήδη δει ως θεατής. Εκείνο που πάνε να κάνουν οι Γάλλοι είναι μια λάιβ τακτική ανάλυση του παιχνιδιού. Έτσι μπορεί ο θεατής εύκολα να καταλάβει το ίδιο το παιχνίδι, την τακτική και τη λογική του. Μπορεί μετά να δει αν πέτυχε το σχέδιο του προπονητή ή όχι, να κατανοήσει το ρόλο του κάθε παίχτη και πόσο καλά υπηρετεί το σύστημα. Η απόδοση του κάθε παίχτη δεν είναι απλώς τα σουτ, τα τάκλιν και οι πάσες του, αλλά όλη του η συμπεριφορά στο γήπεδο, η λειτουργία του στο σύνολο, το πόσο βοηθάει την ομάδα του.
Οι γαλλικές μεταδόσεις είναι με διαφορά οι καλύτερες από πλευράς σκηνοθεσίας, οπτικής και ρεαλισμού. Οι Γάλλοι στα κύπελλα έχουν συνδεδεμένο το μικρόφωνο του διαιτητή με κάμερα και στα πλάνα γηπέδου περνάει ο ήχος από το τι λέει στους παίχτες. Από του χρόνου θα το κάνουν και στα ματς πρωταθλήματος. Έχουν φλας ίντερβιου στο ημίχρονο, τόσο όταν τελειώνει στο χορτάρι, όσο και στα αποδυτήρια όταν οι ομάδες ξαναβγαίνουν στον αγωνιστικό χώρο. Επίσης, έχουν φλας ίντερβιου στους πάγκους όταν κάποιος παίχτης βγαίνει αλλαγή. Τώρα με αυτή τη νέα μορφή στατιστικών πάνε τη μετάδοση παραπέρα, στην σε πραγματικό χρόνο τακτική ανάλυση του παιχνιδιού. Με όλα τα παραπάνω, περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον το επόμενο Γιούρο που ίσως να πάει την τηλεοπτική μετάδοση του ποδοσφαίρου σε μια νέα τελείως γενιά.
8 σχόλια σχετικά με το “Η Νέα Μόδα στα Στατιστικά”
συμφωνω απολυτα οτι οι γαλλοι ειναι πολυ μπροστα σε θεματα τηλεοπτικων μεταδοσεων (πιο πολυ με ειχαν εντυπωσιασει οι μπασκετικες τους μεταδοσεις εκει στα μεσα της δεκαετιας του 90.
επειδη δε βλεπω αγωνες σε γαλλικα καναλια, δεν το εχω δει live αυτο που λες. αλλα μου φαινονται καπως πολλες πληροφοριες (οταν αφορουν εναν παιχτη κι αν τις δειχνουν ακριβως οπως το γραφεις) για να τις επεξεργαστει ο μεσος θεατης και να εξαγει συμπερασματα σε πραγματικο χρονο, ενω μαλιστα προσπαθει ταυτοχρονα να συνεχισει να βλεπει και το παιχνιδι.
στα ομαδικα στατιστικα μου αρεσει και νομιζω οτι πραγματικα βοηθαει στο να κατανοησεις το παιχνιδι.
Σκέψου kots ότι πέφτει όπως ένας υπότιτλος. Δεν είναι δύσκολο να το διαβάσεις. Υποθέτω και εγώ ότι δεν το καταλαβαίνουν όλοι, όμως 1/5 να ψαχτεί και να δει το άθλημα αλλιώς είναι κέρδος. Ουσιαστικά εκπαιδεύουν το γαλλικό κοινό να βλέπει το άθλημα και όχι τα γύρω-γύρω. Τους μαθαίνει ποδόσφαιρο και αυτό το θεωρώ καλό.
Εμένα πχ θα μου άρεσε σήμερα να βγει 1 στατιστικό που να λέει (τα νούμερα τα βγάζω απ το κεφάλι μου) Hart, 10 αποκρούσεις, 4 τετ-α-τετ, 3 σουτ μέσα απ την περιοχή, 3 σουτ έξω απ την περιοχή. Καταλαβαίνεις την απόδοση του παίχτη καλύτερα.
Βέβαια υπάρχει και ο αντίλογος. Ας πούμε στην Ελλάδα των πάλαι ποτέ “στατιστικών μονάδων” του Γαλάνη μπορεί να έπεφτε καρτέλα: Δημητρόπουλος, 8 λάθη, 4 ανύπαρκτα οφσάιντ, 2 κόρνερ, 1 αράουτ, 1 πέναλντυ.
Ολα καλα μα…μονο που σκεφτομαι Ελληνες σπορκαστερ να αρχιζουν την μπλαμπλα αναλυση στατιστικων εν ωρα αγωνα αρκει να με λουσει κρυος ιδρωτας.Αν μαλιστα το σκεφθω σε αγωνα της Ελληνικης Σουπαλιγκ,με πιανουν υποθερμιες.
Mitsmanen εννοείς ότι οι Έλληνες σπορκάστερς δεν ξέρουν μπάλα;
Μίλα καθαρά Βίρνα, θες να πεις ότι οι απόφοιτοι των κέντρων αθλητικού ρεπορτάζ δε βλέπουν ποδόσφαιρο;
Γιάννης Μανιάτης: Πάσες 45, πίσω 10, οριζόντιες 33, μπροστά 2. :p
Υπέροχο πάντως. Σαν λάτρης του ΝΒΑ και του ξεψαχνίσματος στατιστικών και ποδοσφαιρικών sites που ασχολούνται λίγο παραπάνω από το grand total των βασικών στατιστικών (πασες, σουτ, κατοχη κλπ), κάτι τέτοιο θα ήταν ικανό να με ξαναβάλει στο τριπάκι να δω σουπερλιγκ. Λέμε τώρα δηλαδή.
Ισχύει πάντως ότι η κάλυψη του γαλλικού πρωταθλήματος είναι γενικά και χρόνια τώρα πρωτοποριακή.
@ ramon
Σκεψου (τυχαια ονοματα) Μπακοπουλο – Γατα- Ιωσηφ Νικολαου να αναλυουν στατιστικα και να μας τα κανουν μποστανι για τις 27653 σωστες προωθησεις του Μεσσι και τις 37901 καθετες κινησεις του Κριστιανο.
Ακομα χειροτερα βαλε ΑΥΤΗ την αναλυσοκουβεντα με τηλεοπτικη καλυψη ΑΝΤ1 και Ιακωβο Φιλιππουση στο συντονισμο…Enough to make you shiver,που θα ελεγε κι η γιαγια μου.
Mitsmanen σου έχω λύση: Να φέρουν τον Αλιάγα που είναι γαλλοθρεμένος στις μεταδόσεις. Απογείωση!
Κοίτα Giannis Ice έζησα 2 χρόνια Γαλλία (2009-2011). Με είχε εντυπωσιάσει ο τρόπος που παρουσίαζαν το παιχνίδι, οι ρεπόρτερς στον πάγκο που έπαιρναν συνεντεύξεις απ τους παίχτες που γινόντουσαν αλλαγή & μόνο, χωρίς να ενοχλούν τον προπονητή, οι λήψεις ειδικά στα στημένα που έδειχναν καθαρό το πως αμύνεται/επιτίθεται 1 ομάδα. Αλλά εκεί που παρέδωσα πνεύμα ήταν όταν άκουσα en direct (live είναι αυτό) το διαιτητή στον τελικό του Coupe de la Ligue Bordeaux-Marseille να μιλάει στους παίχτες.
Νομίζω ότι αξίζει η ΕΠΟ & η Nova να το κοιτάξουν αν θέλουν να εκπαιδεύσουν μιαν άλλη γενιά φιλάθλων